{ TaeTen } รายงานพี่ข้าว ฉบับที่ 4

พี่ข้าวจับไหล่เตนล์ดันให้นอนคว่ำ เตนล์กำลังจะลุกขึ้นมา แต่กลับโดนมือกว้างดึงขอบกางเกงย้วยๆออก นี้แหล่ะข้อเสียของกางเกงย้วยๆ มันดึงหลุดได้ง่ายๆเลย

ปลายนิ้วกดเข้าไปในช่องทาง ชักเข่าออกเร็วๆ ท่ามกลางเสียงด่าและขัดขืน แต่พี่ข้าวก็ยังไม่ฟัง ยักษ์คู่อีกครึ่งที่เตนล์แบ่งให้อยู่ในมืออีกข้าง

"อ..อย่านะมึง จะทำเหี้ยไรกูรู้นะ..อ๊าาาา" ถึงจะห้ามแต่ก็เหมือนจะไม่ทัน เมื่ิอพี่ข้าวจับอีกครึ่งของยักษ์คู่สีส้มสอดเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มแทนนิ้วมือที่เข้าไปเบิกทางให้เมื่อกี้

"อีข้าว !! อิเวร เอาออกไปเลยนะ" ความเย็นที่ถูกขยับเข้าออกจนแสบชา เตนล์พยายามเอี้ยวตัวหลบมาฟาดพี่ข้าวแรงๆสักที แต่พี่ข้าวกลับยิ่งดันเข้าไปลึกๆ

"อยากกินกับวิปปิ้งเหรอ" เตนล์รีบส่ายหน้าร้องไม่ทันที รู้เลยว่ามันไม่ยอมให้กินแบบปกติแน่

ไอติมยักษ์คู่ที่เริ่มละลาย ถูกดึงออกมาครึ่งแท่งแล้วบีบวิปปิ้งครีมใส่ไปบนแท่งของไอศกรีมแท่งนั้นแล้วก็สวนกลับเข้าช่องทางอีก ราวกับสารหล่อลื่น มันหยุ่ยๆ แฉะๆ และเย็นจัดจนขาแทบอ่อนแรง

"เอาช็อคโกแลตด้วยเนอะ" จากสัมผัสแฉะๆจากวิปปิ้งผสมไอติมแท่งก็เพิ่มความเหนียวหนืดจากซอสช็อคโกแลตสีดำเข้ม ไอติมยักษ์คู่ที่ยังกินไม่หมดของเตนล์ถูกพี่ข้าวแย่งไปแล้วดันสวนเข้าไปเป็นชิ้นที่สอง

ไม้ไอติมสองอันที่ขยับเข้าออกส่วนทางกัน อันนึงเข้าอันนึงออก เตนล์ยอมใจอิพี่ข้าวเลย ช่างสรรหา ไม่รู้มันคิดไว้ก่อนว่ามันจะทำแบบนี้เลยซื้อยักษ์คู่มาหรือด้นสดเอาตอนนี้ แต่ที่แน่ๆคือเตนล์ไม่เคยชนะมันเลย

"พี่ข้าวเป็นไรเนี่ย"

เตนล์ไม่ใช่ว่ายอมให้ถูกกระทำอยู่เฉยๆ แต่ดิ้นแล้วโดนพี่ข้าวนั่งทับขาจนเอี้ยวมาได้แค่ตัว สองมือก็จะจับห้ามแต่มันก็ยากเพราะพี่ข้าวมันดูไม่สนใจ เหมือนคนลอยๆ สติๆไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว

พอไอติมละลายจนใกล้หมด พี่ข้าวก็ดึงออกแล้วโยนทิ้งลงข้างเตียงแบบไม่ใส่ใจ

"ทำไมกินเลอะจังเลยเตนล์" คราบของหวานที่ไหลเปรอะไปตามขาเลอะบนเตียง เตนล์อยากจะลุกขึ้นมากรีดร้องโวยวาย พยายามพลิกตัวกลับมานอนหงาย แต่ยังไม่ทันจะได้ด่าอะไร พี่ข้าวก็จับสะโพกที่กำลังจะพลิกมาเหมือนรู้ทัน ยกและดันขึ้น ใช้สองนิ้วกดลงไปในช่องทางที่เหนียวแฉะ

"กินเลอะแบบนี้ต้องโดนทำโทษนะเตนล์"

"ก็มึงไม่ใช่เหรอที่เป็นคนทำอ่ะ"

"ก็เตนล์บอกอยากกินไอติม วิปปิ้งกับช็อคโกแลต"

"อย่ามาทำใสซื่อ มึงแกล้งกู"

"แกล้งยังไงอ่ะครับ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย" คำว่าไม่ได้ทำอะไรเลยคือการกำรอบแก่นกายเตนล์แล้วชักรูด พร้อมๆกับสองนิ้วที่แหย่เข้าออกโพรงอ่อนนุ่ม ด้วยหน้าตายแบบนั้น เตนล์พยายามดิ้น อยากจะถีบมันไปไกลๆ จริงๆ

"รุ่นพี่มึงคนนั้นกูไม่ค่อยชอบเลยว่ะ" อยู่ๆก็วนมาเรื่องนี้เสียเฉยๆ เมื่อเหลือบไปมองเห็นกล่องแคนดี้สติ้กที่รุ่นพี่เตนล์คนนั้นให้มาเพื่อเป็นของขวัญขอบคุณที่เตนล์ไปช่วยงาน วางไปข้างเตียงซึ่งแทยงค่อนข้างจะไม่ชอบใจเท่าไร

"ทำไม"

"กูหึง"

หึงอย่างเดียวไม่พอ ยังเอื้อมไปหยิบกล่องจนทจึ้นมาเปิดออกแล้วหยิบติดมือมาหนึ่งแท่ง

"จริงๆก็หึงทุกคนที่มึงสนิท" มือที่สอดเข้าออกช่องทางปล่อยออกมาแล้วไปหยิบขวดวิปปิ้งครีมมาถือไว้

"มึงจะทำอะไร" เตนล์โคตรไม่ไว้ใจเลย จากตอนแรกช่องทางของเตนล์เย็นจนชาไปหมด มันสอดเข้าออกเมื่อกี้เหมือนเป็นการนวดจนข้างในคลายร้อนและโคตรรู้สึกดี แต่ตอนนี้เริ่มกลับมาหวั่นใจพี่ข้าวอีกครั้ง

"กูไม่ชอบเวลามึงยิ้มให้คนอื่นเลย กลัวเขาจะมาชอบมึง"

"มึงหึงมึงก็แค่บอก ไม่ต้องเอาขนมที่พี่กูให้มาเล่น กูไม่แดกก็ได้ถ้ามึงไม่ชอบ แต่อย่าทำแบบนี้" แบบนี้ที่เตนล์ว่าคือการที่มันบีบวิปปิ้งครีมใส่สติ้กสีสดใส จนวิปปิ้งกระเด็นล้นไปโดนแก่นกายที่เริ่มชูชัน พี่ข้าวถอนหายทำหน้างอนๆ น้อยอกน้อยใจ หึงเมีย กลัวเมียไม่เข้าในว่าหวงมาก

ขนมสีสวยเป็นแท่งยาวและมีส่วนโค้งด้านบน ถูกกดส่วนที่เป็นเส้นตรงเข้าช่องทางที่เปิดสีระเรือ เตนล์คิดไว้แล้วว่ามันต้องไม่มาแบบปกติ แต่ไม่ใช่แบบนี้

"อิเหี้ยยย พี่ข้าว มึง กูเจ็บ มันแข็ง มึงงง พี่ข้าว" เตนล์ถูกสอดแท่งขนมเข้าไปอีกสามแท่งจนมีขนมในช่องทางด้านหลังของเตนล์สี่แท่ง ส่วนโค้งของขนมที่ไม่ได้ยัดเข้าไปแฉกออกคนละทางเป็นดอกไม้ขนมสีสวยงามที่กำลังเบ่งบาน โดยมีคราบวิปปิ้งที่ละลายไหลออกมาตามขาขาวเนียน

"เอ๋ นี้มันน้ำอะไรเนี่ย" แคนดี้สติ้กแท่งที่ห้าเขี่ยไปตามคราบของเหลวเบาๆ เหมือนปัดผ่าน

"วิปปิ้งครีมมึงไง พี่ข้าว เอาออกเหอะ นะ"

รอยยิ้มแฉ่งจากแมวและสีหน้าที่ดูมึนเมากว่าปกติ จะว่าไป ถ้าสังเกตดูดีๆแล้วพี่ข้าวดูไม่ใช่พี่ข้าวแบบปกติเลย ดูหน้าแดงๆ ตาลอยๆ เยิ้มๆ เหมือนคนกำลังเมาๆ

"ฮยองเห็นว่าเตนล์เลี้ยงแมวด้วยเลยซื้อนี้มาให้ เอาไว้ให้แมวเล่นนะ"

ตุ๊กตาปลาโลมาสีน้ำเงินที่รุ่นพี่ให้มาเมื่อวาน เตนล์ไม่นึกติดใจอะไรเพราะคิดว่าเป็นตุ๊กตาธรรมดา แต่พออิแคนดี้สติ้กแท่งที่ 5 ถูกสอดแทรกอีก 4แท่งเข้าไปนั้น ก็รีบคว้าหมอนโลมามาเปิดดู เพื่อคลายความข้องใจ

ซิปตรงข้างท้องโลมาถูกดึงออกแล้วพบกับสิ่งที่คิดไว้แล้วว่ามันต้องมี

แคทนิป หรือผงมาทาทาบิ

เข้าใจง่ายกว่านั้นอีกสักนิดก็กัญชาแมว

อิเหี้ย สิ่งแรกที่จะทิ้งไม่ใช่ขนมหรอก อิตุ๊กตาเวรนี้แหล่ะ อิข้าวเมากัญชา

เวร ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เพราะเมื่อวานที่ได้มามันอยู่ในถุง พอถึงห้องแกะถุงออก ตอนแรกไม่สังเกต นึกว่ามันพึ่งสำนึกว่าตัวเองเป็นแมว แต่จริงๆแล้วคือมันเมากัญชา

"เพราะเตนล์น่ารักขนาดนี้ น่ารักจนไม่อยากให้ใครมาทำเรื่องลามกด้วยนอกจากผม" จมูกโด่งๆของแมวขี้เมากำลังคลอเคลียไปตามแก้มนุ่มของเตนล์ ฝ่ามือร้อนผ่าวและกงเล็บที่กางออกลูบครูดไปตามผิวเนื้อขาเนียนนุ่ม ฟันซี่เล็กๆของแมวเห็นชัดกว่าปกติ อาจจะเพราะเมาจนยั้งสติอะไรไม่อยู่แล้วจริงๆ

"แค่คิดว่าจะมีคนมองร่างกายที่ยั่วยวนของเตนล์นอกจากผม.. ผมก็รู้สึกขึ้นมา"

หางแมวกำลังสะบัดตวัดไปรอบๆ ยิ่งพี่ข้าวขยับเข้าแนบกายเตนล์ หางแมวนุ่มยาวของพี่ข้าวก็ตวัดเลื่อยไปรอบขาเตนล์ แล้วจับกางออก

พึ่งรู้ว่าหางแมวมันสามารถควบคุมและมีแรงเยอะขนาดนี้ !!!

"เตนล์อยากรู้ว่าผมเป็นตัวอะไร" แลบลิ้นสากแบบแมวไปกับแก้ม แล้วกดจูบไปที่ปากดูดขึ้นมาแรงๆ จนเริ่มแดงช้ำ

"ภูต ผี ปีศาจ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่พวกมนุษย์จะเรียกเราที่ไม่ใช่มนุษย์"

พี่ข้าวที่กำลังมัวเมาไปกับกลิ่นกัญชาแมวที่คละคลุ้งไปทั่ว ยิ่งเตนล์เปิดซิปถุง ยิ่งแรงและหนักขึ้น

ร่างกายของมนุษย์ที่เคยมีแค่หูแมวกับหางงอกออกมาเท่านั้น ตอนนี้กลับมีอะไรที่ต่างออกไปค่อนข้างมาก

หางแมวราวกับมีชีวิต มันเลื่อยรัดขาเตนล์เอาไว้แน่น เล็บยาวและคมครูดไปตามผิว ลิ้นสาก ฟันซี่แหลม และแววตาของแมวที่กำลังวาววับ

"มึงเมาแล้วพี่ข้าว"

"ก็คงงั้น"

เตนล์มั่นใจแล้วว่าพี่ข้าวมันเมาแล้วแน่ๆ หัวใจนี้เต้นโครมครามไปด้วยความกลัว และตื่นเต้น เสื้อและอาภรอื่นๆถูกปลดออกไปจนหมดสิ้น แต่แท่งขนมหวานทั้งห้ายังถูกเสียบคารูไว้เช่นนั้น

แมวมันเมา ก็ยังเมาอยู่ต่อไป โซซัดโซเซลุกขึ้นมาเขย่าๆขวดวิปปิ้งครีม ตอนแรกนึกว่าจะบีบราดตัวเตนล์ แต่เปล่า มันเงยหน้าบีบรดหน้าตัวเอง แล้วไหลย้อยมาเปรอะลำคอ ตัวไปจนแทบหมดกระป๋อง

แผล่บ

ลิ้นแมวตวัดเลียวิปปิ้งครีมที่อยู่รอบปาก จากนั้นก็กดยิ้มข้างมุมปากให้เตนล์ ดึงตัวเตนล์ให้ลุกขึ้นมาคุกเข่าคร่อมเหนือตักตัวเอง จนแก่นกายนาบทับกันอยู่

พี่ข้าวกอดอกเตนล์แล้วถูหน้าที่มีวิปปิ้งครีมไปตามอก ลากวนโลมเลียรสชาติหวานมันของครีมข้น และยังไม่หยุดยิ้มกับตาเยิ้มๆแบบนั้นอีก มันทั้งถูหน้า ลากเลีย ดูดซูดปากจนเกิดเสียงดูดลม บีบคลำไปตามร่างกาย และห่อปากดูดจุกนมจนยืดเป็นเนื้อออกมา

"อ้ะ เจ็บ" เตนล์จิกเข้าที่ไหล่แข็งแรงและเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ แล้วก็ต้องหวีดเสียงหลงออกมาอีกเมื่อแท่งขนมทั้งห้าถูกกระชากออกจากล่องทางคับแน่นแรงๆรวดเดียว เจ็บจนรู้สึกว่ามันครูดข่วนข้างในให้เกิดแผลหรือเปล่า

ความเมาของแมววิปริตยังไม่จบ เมื่อพี่ข้าวที่กอดรัดเตนล์ไว้แน่นทิ้งตัวลงนอนแล้วเตนล์ทับอยู่บนอก ขายาวของแทยงกางออกรับเตนล์เข้ามาแล้วกดข้อพับล็อกขาเตนล์ให้กางออก หางแมวถูกส่งไปชำแรกผ่านก้นนุ่มทั้งสองให้แยกออก ตามด้วยนิ้วมือของแทยวที่ลูบผ่านช่องทางนั้น แล้วถูกกดเข้าไปด้วยจุกของขวดซอสช็อกโกแลต

"มึงอย่าบีบนะ อ๊าาาาาาาาา" พูดอะไรไปก็ไม่เข้าใจสักอย่าง ยังมีหน้ามาหัวเราะเห่อๆ ตามประสาคนเมาแบบสุดๆ มันบีบซอสขวดใหม่ที่มีอากาศและซอสอัดแน่นเข้าไปอย่างแรง แล้วดึงออกเร็วๆให้ซอสช็อกโกแลตพุ่งไหลออกมาจากช่องทางคับแคบ พี่ข้าวไม่รอให้เสียเวลา นิ้วที่เก็บเล็บเรียบร้อยแทงทะลวงเข้าไปทันที

สัมผัสเหนียวแฉะเพิ่มแรงเสียดทานจากนิ้วของข้าวได้ไม่น้อย แล้วเตนล์ก็โดนกดสะโพกให้แก่นกายถูไปกับพี่ข้าวน้อยจนน้ำปริ่ม

มันดูเมา และสนุกกับการเล่นของใกล้มือกับร่างกายเตนล์มากเลย

ทำไมต้องยอมมันขนาดนี้ด้วยวะ

ฟุบ

เตนล์ถูกผลักดันให้นอนบนฟูกที่นอนแล้วพี่ข้าวขึ้นมาคร่อมทับแทน สะโพกที่ถูกยกขึ้นกับช่องทางที่ปล่อยว่างไม่ได้นาน

แท่งร้อนที่ขยายใหญ่กว่าปกติอีก จนไม่น่าเชื่อว่ามันจะสามารถเข้าไปในช่องทางของเตนล์ได้จริงๆ

ถึงปกติพี่ข้าวมันจะทำแรง ทำเร็ว แต่มันก็คอยปลุกปั้นอารมณ์ให้คล้อยตามและดูแลไม่ให้เจ็บมากเท่านี้ แต่ตอนนี้มันเมา แก่นกายที่ขยายใหญ่ถูกดันเข้าไปรวดเดียวจนเจ็บเหมือนร่างกายจะฉีกแยกออกจากกันทุกทีๆ ที่มันขยับ แล้วยังเหมือนจะใหญ่ได้อีก แรงของมันไม่ลดหรือผ่อนลงเลยสักนิด พี่ข้าวยังใส่ไม่ยั้งจนเตนล์ไม่มีแรงแม้แต่จะขึ้นขัด รีบคว้าหมอนใกล้ตัวมากอดไว้ แต่แม่ง นี้มันโลมาเวร ว่ากันว่าโลมามันขี้เงี่-- พึ่งตระหนักวันนี้ว่าโลมาก็ให้แมวมันเงี่-- ได้เหมือนกัน

ท่อนเอ็นร้อนถูกดึงออก ความโล่งวูบเหมือนอากาศเข้าไปสุมในช่องทางราวกับมันกำลังเปิดกว้างไว้อยู่จนเตนล์ใจเสีย ร่างกายบอบบางถูกพลิกให้คว่ำทับหมอนข้างใบโต ทำให้ก้นนุ่มโกงพร้อมรับแก่นกายเข้าไปในส่วนที่พอดีเลย

ตัวการแม่งอยู่ในมือ เตนล์เจ็บจนน้ำตาไหล เจ็บยิ่งกว่าโดนแมวข่มขืนครั้งแรกเสียอีก เจ็บพอคิดว่าโดนผัวข่มขืนแล้วมันยิ่งเจ็บ

รู้สึกแพ้

มันแย่ตรงที่อิข้าวทำขนาดนี้มันรู้ตัวไหม คนที่จำได้ไม่ใช่ว่าจะมีแค่เตนล์คนเดียวหรอกนะ แม่ง

รวบกำลังทุกส่วนในตัวเท่าที่มี ยันตัวเองให้ลุกแล้วพยายามคลานไปเปิดหน้าต่างใกล้ๆ โยนตุ๊กตาเวรนี้ออกไป โดนหัวใครก็ช่างแม่ง เอาพี่ข้าวคนเดิมกลับมาได้ก็พอ

แต่ก็เพราะว่าเตนล์ยันกายขึ้นมา พี่ข้าวเลยรวบขาที่ค่ำฟูกนุ่มของเตนล์ให้ชิดกัน ยกขึ้นมาแนบอกเตนล์ แล้วกระทุ้งแก่นกายเข้าไปโดยที่เตนล์รอรับอยู่กลางอากาศ

นี้มันแรงเยอะถึงขนาดอุ้มเตนล์ได้สบายๆเลยเหรอ

พี่ข้าวนั่งลงบนฟูกดึงตัวเตนล์ให้ลงไปนั่งทับ เอวสอบเด้งสวนจากด้านล่างขึ้นไปแรงๆจนเตนล์แทบจุก ไหนจะแก่นกายกับต้นขาที่ถูกมือแมวลูบปั้นอารมณ์จนของเหลวแทบพุ่ง

พี่ข้าวลูบกายเตนล์ไล่บดบีบไปถึงยอดอก จูบไปที่ซอกคอแล้วลิ้มรสชิมความอร่อยของเตนล์ที่ไม่เคยเบื่อ สองมือลูบไล่ไปตามความยาวของแขนจนถึงข้อมือ ก็ดันตัวเตนล์ให้ค้ำเข่ากับฟูกแล้วดึงแขนเตนล์มาด้านหลังจนตัวลอย จากนั้นก็เหมือนกับร่างกายโดนโยนเหวี่ยงไปด้านหลังโดนกระแทกจากแก่นกายของพี่ข้าวแล้วก็เหวี่ยงเตนล์มาด้านหน้าอยู่แบบนั้น

เสียงเนื้อกระทบกันดังพั่บ พั่บ พั่บ ไม่เป็นจังหวะ แต่เสียงดังได้ยินไปทั่งห้องเพราะความเงียบจึงมีแต่เสียงครางที่ดังออกมา

พี่ข้าวปล่อยมือเตนล์แล้วร่างทั้งร่างก็แทบร่วงไปนอนที่พื้น แต่เพราะมือที่ปล่อยไปเมื่อกี้กลับคว้าเอวบางของเตนล์ไว้ แนบกายไปกับแผ่นหลังเปลือยเปล่า สะโพกก็ยังคงสวนกายอย่างแข็งขัน เตนล์หายใจตามแทบไม่ทัน มันหนัก และรุนแรงมากจริงๆ

เตนล์ขาอ่อนแทบหมดแรง พอถูกปล่อยก็นอนล้มพับไปกับฟูก แต่ลืมไปว่าแท่งกายขนาดใหญ่ยังไม่ปลดปล่อยพี่ข้าวมันไม่ยอมเลิกราง่ายๆแน่ๆ ด้วยนิสัยขี้หื่นของมันเป็นทุนเดิม

แม้จะนอนตะแคงข้าง สะโพกบางก็ถูกดึงมา สอดแก่นกายเข้าไป ต่อให้เตนล์โดนสวนเข้าออกมาอย่างหนักมาแล้วแต่ช่องทางกลับยังคับแน่น และสอดเข้าไปยากอยู่ดี แต่พี่ข้าวก็ดันเข้าไปจนสำเร็จ

ถูกทำในท่านอนตะแคงข้างแล้วมีเพียงส่วนกลางกายที่เชื่อมกันอยู่ พี่ข้าวก็สามารถขยับและกระแทกกายเข้าออกได้อย่างรุนแรงสม่ำเสมอ

พี่ข้าวถอดแก่นกายแล้วจับขาเตนล์หงายแล้วแยกมันออกจากกัน จากนั้นก็กระแทกสวนกลับไปอีกแบบไม่ให้ได้พักเลย เตนล์เหนื่อยสายใจแทบขาด ของเหลวที่ปล่อยพุ่งออกมาจนเต็มมือพี่ข้าวไม่ได้ช่วยให้พี่ข้าวหยุดเลยแม้แต่นิด แล้วพี่ข้าวก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเร็วๆนี้ด้วย

เตนล์ถูกกระทำอย่างรุนแรงและหนักหน่วงจนช่องทางฉีกขาด มีเลือดซึมไหลออกมาเล็กน้อยตามจังหวะเข้าออก เสียงหวีดครางระงมไปทั่งห้อง ปนไปกับเสียงหอบหายใจของเตนล์ที่พยายามหุบอากาศเข้าปอด

จนเตนล์ถูกพลิกนอนคว่ำอีกครั้ง ดึงสะโพงให้โก่งเล็กน้อยแล้วแทยงคร่อมทับรอบขาเตนล์กระเด้าลงไปอย่างเร็ว จนปลดปล่อยน้ำเชื้อขาวขุ่นพุ่งออกมาอย่างแรง ไปพร้อมๆกับสติที่เหมือนโดนสับคัตเอาต์ลง

เวร

พี่ข้าวมันตายกลางอากาศแบบที่หล่นตุบลงทับกลางหลังเตนล์พอดี ชนิดที่แก่นกายไม่ยอมถอดออกด้วยซ้ำ แล้วเตนล์ก็ไม่มีปัญหาจะลุกขึ้นมาดึง หรือทำความสะอาดคราบเหนียวทั้งวิปปิ้งครีม ไอติม หรือซอสช็อกโกแลต ทำได้แค่หลับไปตามอีข้าวเท่านั้น

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=21