{ HanTa } ยูตะจะต้องสู้

"!!!" ซลตกใจเบิกตากว้างทันทีที่รับรู้ว่ายูตะหมายถึงส่วนไหน พยายามจะดึงมือออกแต่ยูตะกลับออกแรงกำแน่นไม่ให้ปล่อย แถมยังมีการบังคับให้ซลเริ่มขยับ ยิ่งกดลึกลงไปเท่าไร ก็ยิ่งใกล้กับส่วนอ่อนไหวของตัวเอง

"ค..ค..คือ คือ.."

"ถ้าซลไม่อยากเช็ดก็ได้นะ ยูตะไปอาบน้ำเองก็ได้"

"แต่..แต่ว่า เดี๋ยวไข้จะหนักกว่าเดิมนะ"

"แต่ซลไม่อยากทำนี่ ยูตะไม่อยากบังคับซลหรอก"

ผ้าเปียกเย็นชื้นลูบวนท้องน้อยเฉียดไปโดนส่วนที่เริ่มขยายขึ้นมาหลายครั้ง ดวงหน้าหล่อเหลาของคนที่อาสาจะเช็ดตัวให้มีสีแดงจัดพยายามหาจุดโฟกัสที่อื่น ดีที่อย่างน้อยผ้าห่มก็ยังไม่เปิดออกให้เห็นอะไรจะๆ

แต่เพราะซลไม่ยอมมองหน้านั้นแหล่ะ หัวใจดวงน้อยก็เริ่มเหี่ยวลงช้าๆ แต่เตนล์บอกถ้าเขาหลบตาก็ให้พยายามจ้องเข้าไป มองไม่ชัดก็เอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ

ยูตะจึงใช้ศอกดันตัวเองให้ลุกขึ้นยื่นหน้าเข้าใกล้ซล เพราะส่วนสูงที่ต่างกันเลยทำให้ยูตะต้องเงยหน้าช้อนตามอง ไม่สิ จ้องลึกเข้าไปเลยมากกว่า

ใกล้กันชนิดที่ได้กลิ่นลมหายใจของอีกคน หอบหายใจแรงและหน้าแดงจนยูตะอดจะเริ่มกังวลไม่ได้

"ซลไม่สบายเหรอ?"

"คงจะไม่สบาย ซลขอตัวนะ"

พยายามจะลุกไป แต่ยูตะเร็วกว่ารีบคว้าแขนดึงไว้แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก

"ถ้าซลไม่สบาย เดี๋ยวยูตะช่วยเช็ดตัวให้นะ"

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ"

"นะ ยูตะอยากช่วย ซลยังทำให้ยูตะเลยนี่" ดวงตากลมๆกระพริบอ้อนๆ ยังไม่ทันจะหาทางปฏิเสธอะไร ยูตะก็แกะกระดุมเสื้อนักศึกษาออกให้ แล้วดันมันออก แย่งผ้าในมือซลมาถือไว้แล้วเริ่มเช็ดให้บ้าง

พละกำลังที่มีมากเกินกว่าจะเป็นแมวป่วยธรรมดาๆ แต่ซลกลับไม่ทันสังเกตในเรื่องนั้น เพราะตอนนี้รู้สึกเหมือนอะไรๆมันเริ่มรู้สึก แถมยังปั่นป่วนไปหมด รางกับกำลังมึนเมา .. เมากลิ่นหอมแปลกๆที่มาจากตัวยูตะ

ผ้าเปียกเช็ดไปก็ดันเปลี่ยนทิศทางนั่ง จากที่ซลนั่งขอบเตียงก็ถูกยูตะดันเปลี่ยนให้เข้าไปนั่งเต็มตัว โดยที่ยูตะลุกขึ้นมาคลานไปนั่งทับขาตัวเองตรงหน้า

เช็ดหน้าอก ลากลงมายังหน้าท้องหดเกรงแล้วอ้อมไปเช็ดแผ่นหลัง สองแขนบางโอบใต้ไหล่เอาคางเกยไว้ใช้แก้มแนบเพื่อให้สายตาเห็นแผ่นหลังของอีกคน ราวกับว่ายูตะกำลังกอด แต่จริงๆคือแค่เช็ดตัว ฮันซลบอกกันตัวเองไปแบบนั้น พยายามห้ามสายตาตัวเองไม่ให้มองลงไปยังแมวน้อยน่ารักในอ้อมกอด ส่วนมือสองข้างก็ผ่ายออกไม่กล้าจับ

"เช็ดตัวเสร็จแล้วเช็ดขานะ" ยูตะยังไม่ละตัวเองออกมา แต่กระซิบข้างหูซลเบาๆ ฝ่ามือจับขอบกางเกงด้านหลังแล้วสอดเข้าไปไม่ลึกมา กว้านไปตามขอบมาจนถึงด้านหน้า ค่อยๆปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิปออก

"เป็นไร เดี๋ยวที่เหลือซลทำเอง ขอบใจยูตะมากนะ"

"ไม่เอาสิ ซลไม่อยากให้ยูตะช่วยเหรอ" สีหน้าสลดจนน่าสงสาร หูใหญ่ๆของเสือลู่ลง แววตาสดใสเมื่อครู่ก็หม่นลงอีก

"ซลเกรงใจยูตะ"

"ไม่ ไม่ต้องเกรงใจหรอก นะ ยูตะอยากช่วย"

พยายามยื้อแย่งกางเกงกันไปมา จนยูตะดึงขอบกางเกงแสลคสีดำให้ร่วงไปจากขาเรียวยาว จนตัวเองร่วงตกเตียงลงมาด้วย

"ยูตะ !!" ซลรีบถลาเข้ามาดูกลัวว่าเสือน้อยจะได้รับบาดเจ็บอะไรหรือเปล่า แต่ท่านั่งของยูตะที่ร่วงลงไป สองขาชันขั้นแยกออกให้เห็นอะไรๆชัดเจน เพราะยูตะไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้น

"ไม่เป็นไร ยูตะไม่เจ็บ" กลับมานั่งโดยให้ขาทั่งสองแยกออกสัมผัสพื้นตรงระหว่างขาของซล กางเกงในสีเทาเข้มอยู่ตรงหน้าเริ่มมีส่วนปูดนูนขึ้นมาจนใจเต้นตึกตัก

แบบนี้หมายความว่าซลก็ต้องมีอารมณ์ร่วมด้วยสักนิดแหล่ะนา

หงั่บ

ฟันซี่เล็กเรียวสวยกับเขี้ยวของเสือขบลงไปยังส่วนที่นูนขึ้นมา ซลสะดุ้งจนแทบจะผลักยูตะออก แต่เพราะถูกแขนเล็กๆแต่แรงมากนั้นอ้อมขาล็อกเอาไว้ ทำให้หลุดหนีออกไม่ได้

"จะช่วยเช็ดตัวไง"

ผ้าเปียกที่หล่นอยู่ไม่ไกลถูกยูตะหยิบมาลูบต้นขาด้านในของซลอีกรอบ ความเย็นจากผ้าเนื่องจากมันทั้งเปียกและเครื่องปรับอากาศทำให้ขนอ่อนลุกแทบทุกอนูที่มันสัมผัส

เช็ดตัวก็ใช้แค่ผ้าสิ จะใช้ลิ้นด้วยทำไม

ความคิดของคนที่ไม่เข้าใจการกระทำของยูตะ เพราะอยู่ด้วยกันมาปีกว่า ฮันซลค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองรู้จักแมวตัวนี้ดี

ทุกครั้งที่มองยูตะคือลูกแมวตัวเล็กๆที่อาจจะดื้อ ซนไปบ้าง แต่ก็น่ารักมาก ยูตะไม่รู้ว่าซลชอบแอบถ่ายรูปตัวเองในยามที่ยูตะหลับในร่างเสือ รูปพวกนั้นถูกนำไปเปิดอวดเตนล์เมื่อตอนที่ไปเวิร์คช็อป อยากให้รู้ว่ายูตะของเขาน่ารักมาก เวลายูตะเล่นกับแทยงก็มองว่าน่ารักดี ยูตะดูแสดงสีหน้าและอารมณ์มากกว่าเวลาอยู่กับเขา อยู่กับเขาแล้วยูตะเหมือนจะอ้อน แต่ก็เอาแต่นอนกอดในร่างคน หรือบางทีก็ลุกมานอนตักในร่างแมว

แต่วันนี้กลับ..

ไม่กี่ครั้งที่ฮันซลจะมองว่ายูตะเซ็กซี่ เวลาที่พึ่งตื่น หรือกำลังงอแงไม่ยอมอาบน้ำ อยากจับมาฟาดก้นสักสองสามที ครั้งนี้ยูจะก็ดื้อ แล้วก็เซ็กซี่

เรียวลิ้นละเลงผ่านผ้าเนื้อบางจนชุ่มไปหมด ยูตะกัดแล้วครูดไปมั่วๆ เพราะเดาทิศทางแก่นกายไม่ถูก เห็นตรงไหนมันนูนๆก็งับๆไป เตนล์บอกให้งับๆ อมๆ ดูดๆไป

จ๊วบ

ดูดแรงจนเนื้อผ้าของกางเกงในติดปากมา ยูตะใช้นิ้วดึงขอบกางเกงในออกมาแล้วแท่งกายร้อนใหญ่ก็แทบจะดีดใส่หน้าตัวเอง ความตกใจจนสตั้นไปครู่นึง

เปิดโชว์ซลไปตั้งบ่อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นของซล

มันทั้งใหญ่แล้วก็ยาวมากกว่าของเขาเป็นไหนๆ

ถ้าใส่เข้าไปมันจะเจ็บไหมอ่ะ ฮือ

"ยูตะ" ซลเอ่ยเรียกชื่อเสียงแหบพร่า ยูตะเรียกสติตัวเองกลับมาแล้วช้อนตาขึ้นมองซล มือที่ยังจับผ้าอยู่ยกขึ้นมาเช็ดรอบลำแก่นกายขึ้นลงจนหนังที่หุ้มเอาไว้ขยับเลื่อนไปตามมือที่ขยับ

แผล่บ

ยูตะยังไม่ละสายตาจากซลที่มองลงมาอยู่ แต่กลับแลบลิ้นออกมาเลียส่งๆ ไม่ได้มองด้วยซ้ำว่าลิ้นตัวเองมันสัมผัสเข้าที่ส่วนปลายของแท่งร้อนพอดิบพอดี ปลายลิ้นขยับเป็นคลื่นเน้นย้ำไปยังช่องเล็กๆบนปลายแท่ง จากนั้นก็อ้าปากครอบครองส่วนนั้นเข้ามาแล้วห้อปากรูดดูดจนเกิดเสียงเป๊าะยามที่ปากหลุดจากแก่น

เตนล์บอกให้คิดว่ากำลังกินไอติมที่มันกำลังละลาย

นอกจากความเป็นแท่งแล้วยูตะไม่เห็นว่ามันจะเป็นไอติมละลายตรงไหน มีแต่จะใหญ่เอาๆ คับปากจนปวดกรามไปหมด นี่อมเข้าไปจนจะทิ่มคออยู่แล้วยังไม่มิดด้ามเลยจนต้องปล่อยผ้าลงแล้วใช้มือกำรอบโคนเพื่อบิดขึ้นลงนวดช้าๆไปให้ตรงกับจังหวะปากตัวเอง

แล้วอีกอย่าง ยูตะเป็นพวกชอบกัดไอติมมากกว่าค่อยๆเลียซะด้วยสิ แต่ถ้ากัดไปแล้วก็ซลจะเจ็บ เลยดันแก่นกายในปากด้วยลิ้นส่งไปยังกระพุงแก้ม แล้วใช้ฟันขบเคี้ยวเบาๆ ครูดช้าๆ สลับกับใช้ลิ้นนวด น้ำลายมากมายเอ่อล้นไปจนไหลเต็มปาก ยิ่งเหมือนสารกระตุ้นให้แก่นกายแข็งสู้มือสู้ปากจนเส้นเลือดเด่นชัด

ฮันซลเหมือนคนตบะหลุด วันนี้ไม่สามารถต้านความมึนเมาจากยูตะไปได้เลย ยิ่งอีกฝ่ายกระทำไปแบบนั้นแต่สายตากลับยังจ้องไม่ยอมละ ฝ่ามือกว้างยื่นไปสัมผัสหน้าม้าของยูตะลูบไปด้านข้างเพื่อให้ได้มองหน้าชัดๆ แล้วเลื่อนมือไปจับหลังคอยูตะไว้ จากนั้นสะโพกก็เริ่มขยับ

"อึก" เพราะความยาวที่มีมากเกินไป จนมันทะลุไปเกือบทิ่มคอ ยูตะสะอึกแต่ก็ยังไม่ยอมคายออกมาอยู่ดี กลับชักหน้าขึ้นลงห่อปากดูดสวนทางกับที่ซลขยับอีก

น้ำกามพุ่งจากปลายท่อที่กำลังโดนยูตะเล่นลิ้นใส่ เพราะแรงพุ่งแรงจนสำลัก ยูตะต้องปล่อยให้แก่นกายหลุดออกมาจนน้ำที่เหลืออยู่พุ่งใส่หน้าอย่างแรงจนต้องหลับตาก้มหน้าเพื่อหลบวิถี

พอเห็นว่าซลปล่อยออกมาหมดแล้ว ยูตะก็ยกมือขึ้นมารองน้ำสีขาวขุ่นที่คายออกมาจากปาก อ้าปากไว้น้อยๆ และคราบน้ำมากมายที่เปรอะหน้าไปถึงเส้นผม

เตนล์ไม่ได้บอกว่ากินได้ไหม เลยไม่กล้ากลืน

ฮันซลเลื่อนมือไปจับแก้มนุ่มแล้วใช้นิ้วโป้งปาดเช็ดคราบออกให้

ไม่รู้หรอกว่ากินได้ไหม แต่ไว้กว่าความคิดยูตะก็จับมือซลมาเข้าปากแล้วใช้ลิ้นตวัดเล่นแบบเมื่อกี้ที่ทำกับส่วนนั้นซล

วูบ

อยู่ๆคนหน้าหวานที่นั่งจุมปุกอยู่บนพื้นก็วูบกลายเป็นเสือตัวเล็กเช่นเดิม

มาเปลี่ยนอะไรตอนนี้วะ !!

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=14