{ TaeTen } รายงานพี่ข้าว ฉบับที่ 4

พี่ข้าวจับไหล่เตนล์ดันให้นอนคว่ำ เตนล์กำลังจะลุกขึ้นมา แต่กลับโดนมือกว้างดึงขอบกางเกงย้วยๆออก นี้แหล่ะข้อเสียของกางเกงย้วยๆ มันดึงหลุดได้ง่ายๆเลย

ปลายนิ้วกดเข้าไปในช่องทาง ชักเข่าออกเร็วๆ ท่ามกลางเสียงด่าและขัดขืน แต่พี่ข้าวก็ยังไม่ฟัง ยักษ์คู่อีกครึ่งที่เตนล์แบ่งให้อยู่ในมืออีกข้าง

"อ..อย่านะมึง จะทำเหี้ยไรกูรู้นะ..อ๊าาาา" ถึงจะห้ามแต่ก็เหมือนจะไม่ทัน เมื่ิอพี่ข้าวจับอีกครึ่งของยักษ์คู่สีส้มสอดเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มแทนนิ้วมือที่เข้าไปเบิกทางให้เมื่อกี้

"อีข้าว !! อิเวร เอาออกไปเลยนะ" ความเย็นที่ถูกขยับเข้าออกจนแสบชา เตนล์พยายามเอี้ยวตัวหลบมาฟาดพี่ข้าวแรงๆสักที แต่พี่ข้าวกลับยิ่งดันเข้าไปลึกๆ

"อยากกินกับวิปปิ้งเหรอ" เตนล์รีบส่ายหน้าร้องไม่ทันที รู้เลยว่ามันไม่ยอมให้กินแบบปกติแน่

ไอติมยักษ์คู่ที่เริ่มละลาย ถูกดึงออกมาครึ่งแท่งแล้วบีบวิปปิ้งครีมใส่ไปบนแท่งของไอศกรีมแท่งนั้นแล้วก็สวนกลับเข้าช่องทางอีก ราวกับสารหล่อลื่น มันหยุ่ยๆ แฉะๆ และเย็นจัดจนขาแทบอ่อนแรง

"เอาช็อคโกแลตด้วยเนอะ" จากสัมผัสแฉะๆจากวิปปิ้งผสมไอติมแท่งก็เพิ่มความเหนียวหนืดจากซอสช็อคโกแลตสีดำเข้ม ไอติมยักษ์คู่ที่ยังกินไม่หมดของเตนล์ถูกพี่ข้าวแย่งไปแล้วดันสวนเข้าไปเป็นชิ้นที่สอง

ไม้ไอติมสองอันที่ขยับเข้าออกส่วนทางกัน อันนึงเข้าอันนึงออก เตนล์ยอมใจอิพี่ข้าวเลย ช่างสรรหา ไม่รู้มันคิดไว้ก่อนว่ามันจะทำแบบนี้เลยซื้อยักษ์คู่มาหรือด้นสดเอาตอนนี้ แต่ที่แน่ๆคือเตนล์ไม่เคยชนะมันเลย

"พี่ข้าวเป็นไรเนี่ย"

เตนล์ไม่ใช่ว่ายอมให้ถูกกระทำอยู่เฉยๆ แต่ดิ้นแล้วโดนพี่ข้าวนั่งทับขาจนเอี้ยวมาได้แค่ตัว สองมือก็จะจับห้ามแต่มันก็ยากเพราะพี่ข้าวมันดูไม่สนใจ เหมือนคนลอยๆ สติๆไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว

พอไอติมละลายจนใกล้หมด พี่ข้าวก็ดึงออกแล้วโยนทิ้งลงข้างเตียงแบบไม่ใส่ใจ

"ทำไมกินเลอะจังเลยเตนล์" คราบของหวานที่ไหลเปรอะไปตามขาเลอะบนเตียง เตนล์อยากจะลุกขึ้นมากรีดร้องโวยวาย พยายามพลิกตัวกลับมานอนหงาย แต่ยังไม่ทันจะได้ด่าอะไร พี่ข้าวก็จับสะโพกที่กำลังจะพลิกมาเหมือนรู้ทัน ยกและดันขึ้น ใช้สองนิ้วกดลงไปในช่องทางที่เหนียวแฉะ

"กินเลอะแบบนี้ต้องโดนทำโทษนะเตนล์"

"ก็มึงไม่ใช่เหรอที่เป็นคนทำอ่ะ"

"ก็เตนล์บอกอยากกินไอติม วิปปิ้งกับช็อคโกแลต"

"อย่ามาทำใสซื่อ มึงแกล้งกู"

"แกล้งยังไงอ่ะครับ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย" คำว่าไม่ได้ทำอะไรเลยคือการกำรอบแก่นกายเตนล์แล้วชักรูด พร้อมๆกับสองนิ้วที่แหย่เข้าออกโพรงอ่อนนุ่ม ด้วยหน้าตายแบบนั้น เตนล์พยายามดิ้น อยากจะถีบมันไปไกลๆ จริงๆ

"รุ่นพี่มึงคนนั้นกูไม่ค่อยชอบเลยว่ะ" อยู่ๆก็วนมาเรื่องนี้เสียเฉยๆ เมื่อเหลือบไปมองเห็นกล่องแคนดี้สติ้กที่รุ่นพี่เตนล์คนนั้นให้มาเพื่อเป็นของขวัญขอบคุณที่เตนล์ไปช่วยงาน วางไปข้างเตียงซึ่งแทยงค่อนข้างจะไม่ชอบใจเท่าไร

"ทำไม"

"กูหึง"

หึงอย่างเดียวไม่พอ ยังเอื้อมไปหยิบกล่องจนทจึ้นมาเปิดออกแล้วหยิบติดมือมาหนึ่งแท่ง

"จริงๆก็หึงทุกคนที่มึงสนิท" มือที่สอดเข้าออกช่องทางปล่อยออกมาแล้วไปหยิบขวดวิปปิ้งครีมมาถือไว้

"มึงจะทำอะไร" เตนล์โคตรไม่ไว้ใจเลย จากตอนแรกช่องทางของเตนล์เย็นจนชาไปหมด มันสอดเข้าออกเมื่อกี้เหมือนเป็นการนวดจนข้างในคลายร้อนและโคตรรู้สึกดี แต่ตอนนี้เริ่มกลับมาหวั่นใจพี่ข้าวอีกครั้ง

"กูไม่ชอบเวลามึงยิ้มให้คนอื่นเลย กลัวเขาจะมาชอบมึง"

"มึงหึงมึงก็แค่บอก ไม่ต้องเอาขนมที่พี่กูให้มาเล่น กูไม่แดกก็ได้ถ้ามึงไม่ชอบ แต่อย่าทำแบบนี้" แบบนี้ที่เตนล์ว่าคือการที่มันบีบวิปปิ้งครีมใส่สติ้กสีสดใส จนวิปปิ้งกระเด็นล้นไปโดนแก่นกายที่เริ่มชูชัน พี่ข้าวถอนหายทำหน้างอนๆ น้อยอกน้อยใจ หึงเมีย กลัวเมียไม่เข้าในว่าหวงมาก

ขนมสีสวยเป็นแท่งยาวและมีส่วนโค้งด้านบน ถูกกดส่วนที่เป็นเส้นตรงเข้าช่องทางที่เปิดสีระเรือ เตนล์คิดไว้แล้วว่ามันต้องไม่มาแบบปกติ แต่ไม่ใช่แบบนี้

"อิเหี้ยยย พี่ข้าว มึง กูเจ็บ มันแข็ง มึงงง พี่ข้าว" เตนล์ถูกสอดแท่งขนมเข้าไปอีกสามแท่งจนมีขนมในช่องทางด้านหลังของเตนล์สี่แท่ง ส่วนโค้งของขนมที่ไม่ได้ยัดเข้าไปแฉกออกคนละทางเป็นดอกไม้ขนมสีสวยงามที่กำลังเบ่งบาน โดยมีคราบวิปปิ้งที่ละลายไหลออกมาตามขาขาวเนียน

"เอ๋ นี้มันน้ำอะไรเนี่ย" แคนดี้สติ้กแท่งที่ห้าเขี่ยไปตามคราบของเหลวเบาๆ เหมือนปัดผ่าน

"วิปปิ้งครีมมึงไง พี่ข้าว เอาออกเหอะ นะ"

รอยยิ้มแฉ่งจากแมวและสีหน้าที่ดูมึนเมากว่าปกติ จะว่าไป ถ้าสังเกตดูดีๆแล้วพี่ข้าวดูไม่ใช่พี่ข้าวแบบปกติเลย ดูหน้าแดงๆ ตาลอยๆ เยิ้มๆ เหมือนคนกำลังเมาๆ

"ฮยองเห็นว่าเตนล์เลี้ยงแมวด้วยเลยซื้อนี้มาให้ เอาไว้ให้แมวเล่นนะ"

ตุ๊กตาปลาโลมาสีน้ำเงินที่รุ่นพี่ให้มาเมื่อวาน เตนล์ไม่นึกติดใจอะไรเพราะคิดว่าเป็นตุ๊กตาธรรมดา แต่พออิแคนดี้สติ้กแท่งที่ 5 ถูกสอดแทรกอีก 4แท่งเข้าไปนั้น ก็รีบคว้าหมอนโลมามาเปิดดู เพื่อคลายความข้องใจ

ซิปตรงข้างท้องโลมาถูกดึงออกแล้วพบกับสิ่งที่คิดไว้แล้วว่ามันต้องมี

แคทนิป หรือผงมาทาทาบิ

เข้าใจง่ายกว่านั้นอีกสักนิดก็กัญชาแมว

อิเหี้ย สิ่งแรกที่จะทิ้งไม่ใช่ขนมหรอก อิตุ๊กตาเวรนี้แหล่ะ อิข้าวเมากัญชา

เวร ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เพราะเมื่อวานที่ได้มามันอยู่ในถุง พอถึงห้องแกะถุงออก ตอนแรกไม่สังเกต นึกว่ามันพึ่งสำนึกว่าตัวเองเป็นแมว แต่จริงๆแล้วคือมันเมากัญชา

"เพราะเตนล์น่ารักขนาดนี้ น่ารักจนไม่อยากให้ใครมาทำเรื่องลามกด้วยนอกจากผม" จมูกโด่งๆของแมวขี้เมากำลังคลอเคลียไปตามแก้มนุ่มของเตนล์ ฝ่ามือร้อนผ่าวและกงเล็บที่กางออกลูบครูดไปตามผิวเนื้อขาเนียนนุ่ม ฟันซี่เล็กๆของแมวเห็นชัดกว่าปกติ อาจจะเพราะเมาจนยั้งสติอะไรไม่อยู่แล้วจริงๆ

"แค่คิดว่าจะมีคนมองร่างกายที่ยั่วยวนของเตนล์นอกจากผม.. ผมก็รู้สึกขึ้นมา"

หางแมวกำลังสะบัดตวัดไปรอบๆ ยิ่งพี่ข้าวขยับเข้าแนบกายเตนล์ หางแมวนุ่มยาวของพี่ข้าวก็ตวัดเลื่อยไปรอบขาเตนล์ แล้วจับกางออก

พึ่งรู้ว่าหางแมวมันสามารถควบคุมและมีแรงเยอะขนาดนี้ !!!

"เตนล์อยากรู้ว่าผมเป็นตัวอะไร" แลบลิ้นสากแบบแมวไปกับแก้ม แล้วกดจูบไปที่ปากดูดขึ้นมาแรงๆ จนเริ่มแดงช้ำ

"ภูต ผี ปีศาจ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่พวกมนุษย์จะเรียกเราที่ไม่ใช่มนุษย์"

พี่ข้าวที่กำลังมัวเมาไปกับกลิ่นกัญชาแมวที่คละคลุ้งไปทั่ว ยิ่งเตนล์เปิดซิปถุง ยิ่งแรงและหนักขึ้น

ร่างกายของมนุษย์ที่เคยมีแค่หูแมวกับหางงอกออกมาเท่านั้น ตอนนี้กลับมีอะไรที่ต่างออกไปค่อนข้างมาก

หางแมวราวกับมีชีวิต มันเลื่อยรัดขาเตนล์เอาไว้แน่น เล็บยาวและคมครูดไปตามผิว ลิ้นสาก ฟันซี่แหลม และแววตาของแมวที่กำลังวาววับ

"มึงเมาแล้วพี่ข้าว"

"ก็คงงั้น"

เตนล์มั่นใจแล้วว่าพี่ข้าวมันเมาแล้วแน่ๆ หัวใจนี้เต้นโครมครามไปด้วยความกลัว และตื่นเต้น เสื้อและอาภรอื่นๆถูกปลดออกไปจนหมดสิ้น แต่แท่งขนมหวานทั้งห้ายังถูกเสียบคารูไว้เช่นนั้น

แมวมันเมา ก็ยังเมาอยู่ต่อไป โซซัดโซเซลุกขึ้นมาเขย่าๆขวดวิปปิ้งครีม ตอนแรกนึกว่าจะบีบราดตัวเตนล์ แต่เปล่า มันเงยหน้าบีบรดหน้าตัวเอง แล้วไหลย้อยมาเปรอะลำคอ ตัวไปจนแทบหมดกระป๋อง

แผล่บ

ลิ้นแมวตวัดเลียวิปปิ้งครีมที่อยู่รอบปาก จากนั้นก็กดยิ้มข้างมุมปากให้เตนล์ ดึงตัวเตนล์ให้ลุกขึ้นมาคุกเข่าคร่อมเหนือตักตัวเอง จนแก่นกายนาบทับกันอยู่

พี่ข้าวกอดอกเตนล์แล้วถูหน้าที่มีวิปปิ้งครีมไปตามอก ลากวนโลมเลียรสชาติหวานมันของครีมข้น และยังไม่หยุดยิ้มกับตาเยิ้มๆแบบนั้นอีก มันทั้งถูหน้า ลากเลีย ดูดซูดปากจนเกิดเสียงดูดลม บีบคลำไปตามร่างกาย และห่อปากดูดจุกนมจนยืดเป็นเนื้อออกมา

"อ้ะ เจ็บ" เตนล์จิกเข้าที่ไหล่แข็งแรงและเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ แล้วก็ต้องหวีดเสียงหลงออกมาอีกเมื่อแท่งขนมทั้งห้าถูกกระชากออกจากล่องทางคับแน่นแรงๆรวดเดียว เจ็บจนรู้สึกว่ามันครูดข่วนข้างในให้เกิดแผลหรือเปล่า

ความเมาของแมววิปริตยังไม่จบ เมื่อพี่ข้าวที่กอดรัดเตนล์ไว้แน่นทิ้งตัวลงนอนแล้วเตนล์ทับอยู่บนอก ขายาวของแทยงกางออกรับเตนล์เข้ามาแล้วกดข้อพับล็อกขาเตนล์ให้กางออก หางแมวถูกส่งไปชำแรกผ่านก้นนุ่มทั้งสองให้แยกออก ตามด้วยนิ้วมือของแทยวที่ลูบผ่านช่องทางนั้น แล้วถูกกดเข้าไปด้วยจุกของขวดซอสช็อกโกแลต

"มึงอย่าบีบนะ อ๊าาาาาาาาา" พูดอะไรไปก็ไม่เข้าใจสักอย่าง ยังมีหน้ามาหัวเราะเห่อๆ ตามประสาคนเมาแบบสุดๆ มันบีบซอสขวดใหม่ที่มีอากาศและซอสอัดแน่นเข้าไปอย่างแรง แล้วดึงออกเร็วๆให้ซอสช็อกโกแลตพุ่งไหลออกมาจากช่องทางคับแคบ พี่ข้าวไม่รอให้เสียเวลา นิ้วที่เก็บเล็บเรียบร้อยแทงทะลวงเข้าไปทันที

สัมผัสเหนียวแฉะเพิ่มแรงเสียดทานจากนิ้วของข้าวได้ไม่น้อย แล้วเตนล์ก็โดนกดสะโพกให้แก่นกายถูไปกับพี่ข้าวน้อยจนน้ำปริ่ม

มันดูเมา และสนุกกับการเล่นของใกล้มือกับร่างกายเตนล์มากเลย

ทำไมต้องยอมมันขนาดนี้ด้วยวะ

ฟุบ

เตนล์ถูกผลักดันให้นอนบนฟูกที่นอนแล้วพี่ข้าวขึ้นมาคร่อมทับแทน สะโพกที่ถูกยกขึ้นกับช่องทางที่ปล่อยว่างไม่ได้นาน

แท่งร้อนที่ขยายใหญ่กว่าปกติอีก จนไม่น่าเชื่อว่ามันจะสามารถเข้าไปในช่องทางของเตนล์ได้จริงๆ

ถึงปกติพี่ข้าวมันจะทำแรง ทำเร็ว แต่มันก็คอยปลุกปั้นอารมณ์ให้คล้อยตามและดูแลไม่ให้เจ็บมากเท่านี้ แต่ตอนนี้มันเมา แก่นกายที่ขยายใหญ่ถูกดันเข้าไปรวดเดียวจนเจ็บเหมือนร่างกายจะฉีกแยกออกจากกันทุกทีๆ ที่มันขยับ แล้วยังเหมือนจะใหญ่ได้อีก แรงของมันไม่ลดหรือผ่อนลงเลยสักนิด พี่ข้าวยังใส่ไม่ยั้งจนเตนล์ไม่มีแรงแม้แต่จะขึ้นขัด รีบคว้าหมอนใกล้ตัวมากอดไว้ แต่แม่ง นี้มันโลมาเวร ว่ากันว่าโลมามันขี้เงี่-- พึ่งตระหนักวันนี้ว่าโลมาก็ให้แมวมันเงี่-- ได้เหมือนกัน

ท่อนเอ็นร้อนถูกดึงออก ความโล่งวูบเหมือนอากาศเข้าไปสุมในช่องทางราวกับมันกำลังเปิดกว้างไว้อยู่จนเตนล์ใจเสีย ร่างกายบอบบางถูกพลิกให้คว่ำทับหมอนข้างใบโต ทำให้ก้นนุ่มโกงพร้อมรับแก่นกายเข้าไปในส่วนที่พอดีเลย

ตัวการแม่งอยู่ในมือ เตนล์เจ็บจนน้ำตาไหล เจ็บยิ่งกว่าโดนแมวข่มขืนครั้งแรกเสียอีก เจ็บพอคิดว่าโดนผัวข่มขืนแล้วมันยิ่งเจ็บ

รู้สึกแพ้

มันแย่ตรงที่อิข้าวทำขนาดนี้มันรู้ตัวไหม คนที่จำได้ไม่ใช่ว่าจะมีแค่เตนล์คนเดียวหรอกนะ แม่ง

รวบกำลังทุกส่วนในตัวเท่าที่มี ยันตัวเองให้ลุกแล้วพยายามคลานไปเปิดหน้าต่างใกล้ๆ โยนตุ๊กตาเวรนี้ออกไป โดนหัวใครก็ช่างแม่ง เอาพี่ข้าวคนเดิมกลับมาได้ก็พอ

แต่ก็เพราะว่าเตนล์ยันกายขึ้นมา พี่ข้าวเลยรวบขาที่ค่ำฟูกนุ่มของเตนล์ให้ชิดกัน ยกขึ้นมาแนบอกเตนล์ แล้วกระทุ้งแก่นกายเข้าไปโดยที่เตนล์รอรับอยู่กลางอากาศ

นี้มันแรงเยอะถึงขนาดอุ้มเตนล์ได้สบายๆเลยเหรอ

พี่ข้าวนั่งลงบนฟูกดึงตัวเตนล์ให้ลงไปนั่งทับ เอวสอบเด้งสวนจากด้านล่างขึ้นไปแรงๆจนเตนล์แทบจุก ไหนจะแก่นกายกับต้นขาที่ถูกมือแมวลูบปั้นอารมณ์จนของเหลวแทบพุ่ง

พี่ข้าวลูบกายเตนล์ไล่บดบีบไปถึงยอดอก จูบไปที่ซอกคอแล้วลิ้มรสชิมความอร่อยของเตนล์ที่ไม่เคยเบื่อ สองมือลูบไล่ไปตามความยาวของแขนจนถึงข้อมือ ก็ดันตัวเตนล์ให้ค้ำเข่ากับฟูกแล้วดึงแขนเตนล์มาด้านหลังจนตัวลอย จากนั้นก็เหมือนกับร่างกายโดนโยนเหวี่ยงไปด้านหลังโดนกระแทกจากแก่นกายของพี่ข้าวแล้วก็เหวี่ยงเตนล์มาด้านหน้าอยู่แบบนั้น

เสียงเนื้อกระทบกันดังพั่บ พั่บ พั่บ ไม่เป็นจังหวะ แต่เสียงดังได้ยินไปทั่งห้องเพราะความเงียบจึงมีแต่เสียงครางที่ดังออกมา

พี่ข้าวปล่อยมือเตนล์แล้วร่างทั้งร่างก็แทบร่วงไปนอนที่พื้น แต่เพราะมือที่ปล่อยไปเมื่อกี้กลับคว้าเอวบางของเตนล์ไว้ แนบกายไปกับแผ่นหลังเปลือยเปล่า สะโพกก็ยังคงสวนกายอย่างแข็งขัน เตนล์หายใจตามแทบไม่ทัน มันหนัก และรุนแรงมากจริงๆ

เตนล์ขาอ่อนแทบหมดแรง พอถูกปล่อยก็นอนล้มพับไปกับฟูก แต่ลืมไปว่าแท่งกายขนาดใหญ่ยังไม่ปลดปล่อยพี่ข้าวมันไม่ยอมเลิกราง่ายๆแน่ๆ ด้วยนิสัยขี้หื่นของมันเป็นทุนเดิม

แม้จะนอนตะแคงข้าง สะโพกบางก็ถูกดึงมา สอดแก่นกายเข้าไป ต่อให้เตนล์โดนสวนเข้าออกมาอย่างหนักมาแล้วแต่ช่องทางกลับยังคับแน่น และสอดเข้าไปยากอยู่ดี แต่พี่ข้าวก็ดันเข้าไปจนสำเร็จ

ถูกทำในท่านอนตะแคงข้างแล้วมีเพียงส่วนกลางกายที่เชื่อมกันอยู่ พี่ข้าวก็สามารถขยับและกระแทกกายเข้าออกได้อย่างรุนแรงสม่ำเสมอ

พี่ข้าวถอดแก่นกายแล้วจับขาเตนล์หงายแล้วแยกมันออกจากกัน จากนั้นก็กระแทกสวนกลับไปอีกแบบไม่ให้ได้พักเลย เตนล์เหนื่อยสายใจแทบขาด ของเหลวที่ปล่อยพุ่งออกมาจนเต็มมือพี่ข้าวไม่ได้ช่วยให้พี่ข้าวหยุดเลยแม้แต่นิด แล้วพี่ข้าวก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเร็วๆนี้ด้วย

เตนล์ถูกกระทำอย่างรุนแรงและหนักหน่วงจนช่องทางฉีกขาด มีเลือดซึมไหลออกมาเล็กน้อยตามจังหวะเข้าออก เสียงหวีดครางระงมไปทั่งห้อง ปนไปกับเสียงหอบหายใจของเตนล์ที่พยายามหุบอากาศเข้าปอด

จนเตนล์ถูกพลิกนอนคว่ำอีกครั้ง ดึงสะโพงให้โก่งเล็กน้อยแล้วแทยงคร่อมทับรอบขาเตนล์กระเด้าลงไปอย่างเร็ว จนปลดปล่อยน้ำเชื้อขาวขุ่นพุ่งออกมาอย่างแรง ไปพร้อมๆกับสติที่เหมือนโดนสับคัตเอาต์ลง

เวร

พี่ข้าวมันตายกลางอากาศแบบที่หล่นตุบลงทับกลางหลังเตนล์พอดี ชนิดที่แก่นกายไม่ยอมถอดออกด้วยซ้ำ แล้วเตนล์ก็ไม่มีปัญหาจะลุกขึ้นมาดึง หรือทำความสะอาดคราบเหนียวทั้งวิปปิ้งครีม ไอติม หรือซอสช็อกโกแลต ทำได้แค่หลับไปตามอีข้าวเท่านั้น

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=21

{ TaeTen } รายงานพี่ข้าว ฉบับที่ 3

เรียวขาที่พ่นขากาวเกงขาสั้นสีชมพูนมเย็น ถูกฝ่ามือของมนุษย์แมวลูบวนต้นขา เลื่อยมือขึ้นลงสอดเข้าไปในกางเกวแล้วลากลูบลงมาตามความยาว พี่ข้าวนั่งบนพื้นใช้จมูกโด่งสูดดมกลิ่นกายหอมเฉพาะตัว กลิ่นฟีโรโมนของเตนล์

ใบหน้าหล่อคมแนบไปกับเรียวขาขาว ทั้งจมูก แก้ม ริมฝีปาก ก็คลอเคลียไปจากต้นขาด้านเข้าด้านใน มือที่ลูบก็ลากขึ้นสูงไปอีก

"พี่ข้าว" เตนล์เริ่มหายใจผิดจังหวะและหนักขึ้น เมื่อพี่ข้าวทำท่าทางดมๆส่วนล่างแม้จะเป็นการลูบขาแต่มันก็ลูบสูงมากพอที่จะเกือบโดนอะไรๆให้รู้สึก

"เห็นมึงใส่ขาสั้นแล้วของกูขึ้นทุกที" ยิ่งเป็นกางเกงขาสั้นบานและย้วยตามอายุการใช้งาน ยิ่งใช้มือลูบขึ้นลงผ่านเนื้อผ้าไปสัมผัสผิวหนังเบาๆ หนักๆสลับกัน พี่ข้าวทำราวกับกำลังปั้นต้นขาเตนล์ให้ได้รูปทรง ทั้งลูบทั้งคลำ แถมใบหน้ายังคลอเคลียไม่ห่าง

"มึงก็ขึ้นทุกเวลาแหล่ะพี่ข้าว ติดสัตว์ทุกปีทั้งเดือนเลยเหรอไง"" เตนล์ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานดีๆ ขากางออกเพื่อรับให้คนตัวโตแทรกเข้ามา คลอเคลียที่ต้นขาด้านในไม่ห่าง

"ติดมึงอ่ะสัส"

"พูดจาหยาบคาย มึงไปบ้วนน้ำล้างบาปเดี๋ยวนี้เลย" ถ้าเป็นเมื่อก่อน พี่ข้าวจะหยาบ จะโลนแค่ไหนเตนล์ก็ไม่สนใจ แต่พอหลังๆมานี้ พอสถานะอะไรๆมันชัดเจน เตนล์ก็เริ่มไม่ค่อยชอบใจเวลาพี่ข้าวพูดไม่เพราะ นานๆทีจะมึงๆกูๆก็ได้ ทีวันนั้นยังครับๆ ผมๆ ดีกว่าเป็นไหนๆ

"บ้วนน้ำมึงนี้แหล่ะ กูชอบ"

"ทะลึ่ง"

"แต่รักมึงนะ" พี่ข้าวเป็นแมวที่ใช้คำบอกรักได้พร่ำเพรื่อ ไม่เขินไม่อาย ไม่รู้สึกประหม่าเวลาพูด แต่ทุกครั้งที่มันบอก แววตาที่กลมโตของแมวกลับดูคมเข้มและจริงจังจริงใจ มั่นคงจนเตนล์ใจสั่น

ได้กันมาตั้งบ่อย พอมันบอกรักเข้าหน่อยทำเขินเป็นสาวน้อยเลยสัส

เตนล์ด่าตัวเองในใจ

"พี่ข้าว" แทยงขานรับในลำคอเพราะริมฝีปากไม่ว่างเนื่องจากกำลังครอบลงไปยังส่วนกลางกายของเตนล์ผ่านกางเกงนอนในชมพู

"วันนี้ไม่ใส่เข้าไปข้างในได้ไหม"

"ทำไม" หยุดสิ่งที่ทำทันที เงยหน้าขึ้นถามแต่ก็ไม่วายใช้คางขยี้ลงไปแทน

"พรุ่งนี้เตนล์มีนัดกับรุ่นพี่ที่คณะ ถ้าพี่ข้าวใส่เข้าไปสะโพกเตนล์เคล็ดแน่เลย"

"จะทำเบาๆ"

"ไม่เอา พี่ข้าวไม่ได้ปล่อยนานแล้วเตนล์รู้" ลองมันไปหาที่ปล่อยที่อื่นสิ ไม่ได้ตายดีแน่ จะตัดให้ด้วนเลยคอยดู

"เบาๆจริงๆนะสัญญา"

อย่างกับแข่งกันงอแง ถึงพี่ข้าวจะหล่อยังไง มุมน่ารักมันก็มี ยิ่งเวลามันงอแง เวลามันอ้อน ตาแป๋วๆ ปากเบะออกน่ารักเหมือนแมวเลย.. เออ ก็มันเป็นแมว แต่ อย่าไปเชื่อสายตาท่าทางแบบนั้น เตนล์เคยใจอ่อนแล้วต้องยกเลิกนัดกับเพื่อนเพราะเวลาลุกนั่งมันเคล็ดไปทั่งสะโพก หงุดหงิดไปทั้งวัน วันนี้ต้องใจแข็ง

"ไม่เอานะ ให้เตนล์ไปทำงานเถอะ"

"..." กำลังงอแงขั้นสุด แต่สุดท้ายแล้วก็ถอนหายใจออกมาแรงๆ

"เตนล์ดูนี้นะ" ว่าแล้วก็ลุกขึ้นจับตัวเตนล์ให้เดินยังส่วนของห้องแต่งตัวที่ไม่ค่อยมีอะไร แต่กระจกบานใหญ่ที่ตั้งคิดผนังไว้นั้น แทยงพาเตนล์เดินไปหน้ากระจก

"ดูดีๆ" แม้จะยังไม่เข้าใจว่าพี่ข้าวจะสื่ออะไร แต่อยู่ๆฝ่ามือของคนที่ยืนซ้อนด้านหลังก็เลื่อนขึ้นมาบีบหน้าอกเตนล์แล้วเกี่ยวเอาเสื้อกล้ามตัวใหญ่ให้ไหล่ตกไปข้าง โชว์ให้เห็นจุกนมสีชมพูที่ดูดบ่อยจนเป็นจุกบวมๆแสนอีโรติก

เตนล์หน้าแดงวาบทันที ไม่เคยมายืนมองตัวเองแบบนี้ แล้วยิ่งเวลาที่พี่ข้าวกำลังหยิก เขี่ยนมเตนล์แล้วมันยิ่งน่าอาย กระจกมันจะบานใหญ่ บานใสไปไหมบางที

"แล้วดูนี้" คราวนี้ใช้มืออีกข้างกำลงไปยังส่วนกลางของเตนล์ นวดขย้ำจนเห็นเป็นลำภายในกางเกงสีชมพู แทยงจับมือเตนล์มาให้ทำส่วนนั้นของตัวเองบ้าง กางเกงนอนขายาวของแทยงถูกปลดออกไปกองที่พื้น โชว์แก่นกายคุ้นตาที่ขยายจนสู้มือ

"เตนล์ไม่ให้ใส่ จะให้ทำแบบนี้เหรอ" แทยงสอดแก่นกายตัวเองไปตรงร่องขาของเตนล์ แท่งยาวแหวกผ่านเนื้อกางเกงไปจนสุด ส่วนผ่านที่โผล่พ้นกางเกงมายังด้านหน้า สะท้อนเข้ากับเงากระจกให้เตนล์มอง

แทยงยื่นมือที่ไม่ได้บี้นมเตนล์อยู่ไปนวดต้นขาด้านในผ่านเนื้อกางเกง แล้วแก่นกายตัวเองก็แทรกเข้าแทรกออกอยู่แบบนั้น

"งื้อ" เตนล์รู้สึกเขินจนแขนจาสั่นไปหมด เกลียดการที่เงยหน้ามองตรงๆก็เห็นตัวเองในกระจกที่กำลังโดนทำอย่างนั้นอยู่ พอจะก้มหน้าก็เห็นอะไรๆของพี่ข้าวผลุบๆโผล่ๆหวางขา แล้วจะเงยหน้าพิงอกพี่ข้าว เพดานสีดำขัดเงาวับจนเห็นเงาสะท้อนไม่ต่างจากกระจกดีๆ

"เตนล์ชอบแบบนี้เหรอครับ"

อยากจะตะโกนออกไปดังๆว่า ไม่โว้ยยย แต่พรุ่งนี้นัดสำคัญจริงๆ เพราะต้องไปช่วยงานคณะ เตนล์จะใจอ่อนไม่ได้

หมับ

เตนล์ใช้มือรองไปที่รองขาด้านหน้า พอพี่ข้าวส่วนกายมา เตนล์ก็คว้าหมับแล้วจับส่วนหัวของแท่งเอ็นร้อนหมุนวนราวกับเป็นเกียร์กระปุกรถ ไม่พอยังพยายามล้วงมือไปให้ลึกที่สุด เพื่อรูดสาวตามความยาวของลำพี่ข้าวเท่าที่จะทำได้ เข่าที่ย่อลงกะสะโพกที่แอ่นขึ้น เพื่อจัดท่าให้ถนัด

แทยงจึงใช้มือจับเข้าที่แก่นกายเตนล์บ้างแต่จับนอกางเกงสีชมพูนั้น ความสากของผ้าที่ถูกขยับไปตามความยาวเพิ่มแรงเสียดทานและได้รสชาติใหม่ของการชัก ส่วนหัวของเตนล์ปริ่มน้ำจนกางเกงเป็นดวงเปียกๆเข้มๆ มือข้างที่จับนมเตนล์ก็เปลี่ยนเป้าหมาย ลูบไปตามขอบกางเกงแล้วล้วงเข้าไปผ่านขากางเกงบาน ไปจนถึงช่องทางด้านหลัง

เตนล์เห็นกางเกงที่ตัวเองสวมใส่อยู่ถูกเลิกขึ้นไปจนสูงเพราะแขนพี่ข้าว ไม่ทิ้งจังหวะให้ลุ้นเลย แทยงก็สอดนิ้วเข้ามาทันที

"แต่ใส่นิ้วได้ใช่ไหม?"

ถามไปเอย่างนั้นแหล่ะ เพราะนิ้วที่สองก็ถูกกดเข้าไปแล้ว เป็นกาาทำรักที่ดูทุลักทุเลยิ่งกว่าคร้้งไหนๆ จนเตนล์ปลดปล่อยออกมาเปรอะไปเต็มกางเกง แล้วขาอ่อนทรุดลงไปนั่งกับพื้นเย็นๆ แบบที่แทยงก็คว้าไม่ทัน

แม้จะไม่ให้ใส่ แต่กิจกรรมก็ยังไม่จบ แทยงลงไปนั่งยองๆ แล้วจับเตนล์ยกขาขึ้นมาเพื่อถอดกางเกงออก เพราะระยะห่างจากที่ยืนกับกระจกเงาไม่ห่างกันมาก แล้วตอนนี้ก็โดนดันเข้าไปใกล้อีกจนต้องใช้เท้ายัน

เตนล์พยายามไม่มอง เพราะตอนนี้ส่วนล่างตัวเองก็เปลือยเปล่าแล้วยังมีน้ำเฉอะแฉะของตัวเองอีก ไม่ใช่แค่นั้นนะ พี่ข้าวมันจับขาเตนล์ให้งอยันกระจกแล้วกางออกจนเห็นไปถึงช่องทางด้านหลัง

"ดูสิครับ แบบนี้เตนล์ยังจะไม่ให้ผมใส่เข้าไปอีกใช่ไหม" แท่งเอ็นร้อนของพี่ข้าวยังไม่ได้รับการปลดปล่อย สอดผ่านร่องก้นนุ่มมาจนชนกับลูกบอลสองลูกของเตนล์ ขยับสะโพกเข้าออกให้ลำของแก่นกายสัมผัสเข้าย้ำๆกับข่องทางที่ขมิบถี่

เตนล์ยังคงใจแข็ง ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้ รีดน้ำมันออกสักน้ำสองสามเดี๋ยวมันก็เหนื่อยเอง

พอคิดแบบนั้นก็โน้วหน้าพี่ข้าวมาจูบ จับแก่นกายพี่ข้าวรูดสาวไปด้วยความเร็ว หมุนวนควงไปพร้อมๆกับสะโพกที่ขยับถูลูกบอลกับช่องทางตัวเองไปด้วย

แทยงก็กุมรอบส่วนของเตนล์แล้วขยับให้บ้าง แม้จะเสียดายมากแค่ไหน แต่การที่ได้มองเตนล์ในกระจกสภาพที่อ้าขา ขยับสะโพกแล้วชักน้องชายเขาแถมยังจูบแบบดูดดื่มด้วยอีก ก็ถือว่าคุ้มละนะ

ฝ่ามือสากลูบไปตามต้นขาขาวเนียน หมุนวนกระแก้มก้นและต้นขาด้านใน อยากจะกระแทกใส่เตนล์แรงๆให้หน่ำใจ วันนี้อุตส่าห์เป็นแมวทั้งวัน เพราะกะจะยาวๆยันเช้า แต่ก็เอาเถอะ แบบนี้ก็ไม่แย่

แทยงปล่อยพุ่งออกมาพร้อมเตนล์ที่ปล่อยเป็นรอบที่สอง น้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งแรงจนกระเด็นไปชนกระจกเปรอะไปจนทั่ว ภาพที่เห็นยิ่งสาดความอีโรติกเพิ่มขึ้นไปอีก

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=19

{ HanTa } สถานการณ์ล่อแหลม

ร่างของเสือน้อยค่อยๆถูกผลักลงบนเตียงนุ่ม สองขาที่หนีบกันไว้กางออกเพื่อให้ซลแทรกกายเข้ามาได้พอดี ริมฝีปากของทั้งคู่แยกออกจากกันเพื่อให้ซลถอนเสื้อยืดที่สวมใส่ออก ฝ่ามือกว้างลูบไล่ไปตามผิวเนื้อเนียนนุ่ม แม้ยูตะจะผอมแต่เนื้อที่หุ้มกระดูกเอาไว้นั้นกลับนุ่มลื่นเป็นไหนๆ

กลิ่นกายเฉพาะตัวที่ได้กลิ่นคลุ้งไปทั่วห้อง ห้องนี้มีแตากลิ่นของยูตะ แล้วเจ้าตัวก็อยู่อ้อมกอดของเจ้าของห้องตัวจริง

จมูกโด่งและริมฝีปากลากไล่จูบทุกบริเวณที่ผ่านได้ เพราะอารมณ์ที่ยูตะปลุกปั้นตัวเองไว้ก่อนหน้านี้ พอถูกซลสัมผัสเข้าจริงๆก็แข็งสู้มือจนส่วนปลายเริ่มมีน้ำฉ่ำเยิ้มออกมา

จุ๊บ

จุ๊บ

จุ๊บ

จูบตั้งแต่กลางอกไล่ไปจนถึงบริเวณลิ้นปี่ จากนั้นก็อ้าปากดูดผิวเนื้อขึ้นมาแล้วคลายออก เรียวลิ้นลากวนไปทั่วอกจนอยู่ที่จุดแต้มสีแดงที่ชูชันแข็งเป็นไต

จุกนมของยูตะถูกละเลงลิ้นราวกับขนมแสนอร่อน เสียงดูดแรงๆ จนหลุดปากดังเป๊าะ

เจ็บ

แต่รู้สึกดี

ซลไม่ได้ทำแบบนี้กับอีกข้าง แต่มือที่ว่างอยู่ก็ทำหน้าที่แทน ใช้นิ้วโป้งบดบี้แล้วปั่นรอบๆวง จนแผ่นอกบางต้องแอ่นขึ้นมารับสัมผัสดีๆ เขาเคลื่อนกายลงไปส่วนล่างของยูตะ มือที่ชักรอบแก่นกายเล็กอยู่ยังทำหน้าที่ต่อไป

"คราวที่แล้วยูตะทำให้ซล จำได้ไหม?"

"อือ..อะ จ..จำได้ อ้ะ"ฮันซลยิ้มกับคำตอบที่ได้ยิน ก้มลงไปจูบที่ข้างโคนของส่วนนั้นดังจุ๊บ

"คราวนี้ให้ซลทำให้บ้างนะ"

ไม่รอให้พูดพร่ำทำเพลงไปมากกว่านี้ ฮันซลปล่อยมือออกจากทั้งมองสิ่งแล้วยกสะโพกมนขึ้นมาจนตัวยูตะแทบงอ จากนั้นก็ลงมือชิมแก่นกายสีสวยที่ชูชันเชิญชวนอยู่ตรงหน้า

เพราะขนาดกายที่ต่างกัน ทำให้ฮันซลกินของยูตะเข้าไปหมดมิดลำภายในคำเดียส ลิ้นหนานุ่ทในปากก็เกี่ยวตวัดราวกับกำลังนวดคลึงแก่นกายของยูตะภายในปาก

แก่นกายเล็กๆ ราวกับเยลลี่แข็งๆสั่นไหวในปาก แล้วยังเหมือนมีไส้ลาวาข้นๆไหลออกมาจุกปลายที่เป็นจุดเปิด ฮันซลยื่นมือขึ้นไปวางบนอกยูตะแล้วค่อยๆลากลูกขึ้นไปจนถึงคางและปาก

เสือเด็กไม่เป็นงาน แต่กลับรู้ทันทีว่าต้องทำอะไร เมื่อสองมือรับมือของซลขึ้นมานวดๆแล้วส่งเข้าปากตัวเอง ดูดจ๊วบจ๊าบสามนิ้วพร้อมกับจนน้ำลายไหลเยิ้ม

ฮันซลบีบนิ้วเล่นกับลิ้นเล็กๆที่พยายามเลียนแบบเขา

ในที่สุดเยลลี่แข็งๆในช่องปากก็ปลดปล่อยลาวาขาวขุ่นออกมาเต็มปาก

ฮันซลลุกดันสะโพกยูตะขึ้นมา ยกขาเรียวขาววางบบนตัก แยกแล้วดันออกจนเห็นช่องทางสีหวานขมิบถี่ นิ้วที่้เปียกชุ่มผสมกับน้ำคาวที่ได้จากยูตะเมื่อกี้ ถูกปล่อยลงมาจนเปื้อนช่องทาง ฮันซลค่อยๆกดนิ้วเพื่อเปิดช่อง

เพราะไม่คิดว่าจะได้ทำอะไรหรือเปล่า ทั้งเจลหล่อลื้นหรือแม้แต่ถุงยางอนามัยก็ไม่ได้เตรียมมา จึงต้องใช้วิธีธรรมชาติเช่นนี้

จากหนึ่งนิ้วถูกเพิ่มเป็นสอง กดเข้าออก พร้อมๆกับใบหน้าหล่อเหลาที่ก้มลงไปเล่นกับติ่งบนยอดอกสีหวานอีก

นิ้วที่ถูกดันเข้าออกอยู่ๆก็กดแช่เอาไว้ แต่ไม่อยู่เฉยเมื่อนิ้วในช่องทางคับกำลังกางออก แล้วหมุนควงข้อมือจากนั้นนิ้วที่สามก็ดันตามเข้าไปทำแบบเดียวกัน

ยูตะเจ็บแทบขาดใจ ดวงหน้าซีดเซียว รู้สึกถึงช่องทางด้านหลังอาจจะฉีกขาด แต่ก็ยังอดทนสู้ต่อ เพราะนอกจากความเจ็บแล้วสัมผัสที่เข้าออกจนรู้สึกจั๊กจี้ที่ปากทางเข้านั้นมันรู้สึกดีมากจริงๆ

ดียิ่งกว่าเมื่อรู้ตระหนักแน่ชัดแล้วว่าตอนนี้จะเป็นของซลแล้ว

เมื่อมั่นใจว่าเปิดทางที่คับแน่นให้หลวมพอจะสวนกายเข้าไปได้ ฮันซลก็ลุกขึ้นมาถอดกางเกงโชว์แก่นกายที่แทบไม่ต้องแตะอะไรก็แข็วพอจะออกรบ ขนาดที่ใหญ่กว่าสามนิ้วที่สอดเข้ากายไปเมื่อครู่

เพราะขนาดที่ใหญ่กว่า แม้แต่ส่วนปลายที่จ่อเข้าที่ปากช่องทางก็ยังยัดเข้าไปไม่ได้ อยากจะดันเข้าไปแรงๆ แต่หนึ่งคือยูตะจะเจ็บและสองเขาจะจุกด้วย สิ่งที่ฮันซลจะทำนั้นคือการกดส่วนปลายไปย้ำๆที่ช่องทางเข้า กดไปพร้อมกับนิ้วมือที่จับประคองเอาไว้ จนกว่าจะเข้าได้

พอเข้าได้ ก็พยายามดันเข้าไปให้ลึกที่สุด

ยูตะหวีดร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ขนาดแก่นกายที่รู้อยู่แล้วว่าใหญ่ แต่พอเทียบกับร่างกายยูตะก็ยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก ฮันซลแช่เอาไว้พยายามกางขายูตะให้กว้างและนวดให้ผ่อนคลาย อุ้มหลังขึ้นมาแล้วเอื้อมไปใช้หมอนมารองหลังให้ จากนั้นก็เริ่มขยับ

ยูตะแทบจะเป็นลม ความเจ็บเหมือนโดนฉีกร่างออกเป็นสองท่อน แม้จะรู้สึกดีอยู่ลึกๆ แต่เรี่ยวแรงก็แทบปลิวหมดไปเป็นของเหลวที่ขยับไปตามจังหวะที่ซลนำ

พอถูกตับกางขาออกมากๆ ยูตะก็พยายามใช้แรงยกขึ้นมาข้างนึงช้าๆ ซลจึงโน้มตัวไปด้านหลังแล้วจับขาเล็กๆนั้นพาดบ่าให้ เสียงครางระงมดังไปทั่วห้องไม่ต้องกลัวข้างห้องด่า เพราะที่นี้คือบ้าน บ้านที่ซลอยู่คนเดียว

ยูตะกำผ้าปู ผ้าห่ม ที่อยู่ใกล้ตัวแน่นจนมันเลิกขึ้น ฮันซลใช้มือไปปัดปรอยผมออกแล้วดันหลังคอขึ้นมารับจูบแสนเร้าร้อน

สะโพกหนาขยับเข้าออกรวดเร็วและหนักหน่วง แทบทุกครั้งกระแทกเข้าจุดภายในจนความเจ็บฉีกเมื่อแปรเปลี่ยนเป็นความกระสันอยาก 

เพราะขาที่พาดบ่าโดนโยกตัวจนสะโพกยกขึ้นไปตามแรง ซลแทบจะใช้เข่าค้ำแล้วยืนกายขึ้นมาขย่มลงไปช่องทางด้านล่างแบบไม่ยั้ง ในที่สุดแก่นกายเล็กที่พึ่งปล่อยและโดนเหวี่ยงไปตามอากาศเพราะแรงขย่ม ก็ปล่อยออกมาเปรอะไปทั่วหน้าท้องขาว

ฮันซลขยับต่อไปอีกสักพักแก่นกายที่บวมปูดในกายยูตะก็ถึงคราวปลดปล่อยออกมา ฉีดน้ำรักเข้าจนมันไหลทะลักย้อนกลับมาทางเดิม

ยังไม่ถอดออกมาเลยทันที กลับแช่ไว้จนแก่นกายกระตุกปล่อยออกมาจนหมด จากนั้นก็ค่อยๆขยับตัวออกมา

ยูตะที่นอนทับหมอนขากางบานไปด้านข้าง และอีกข้างที่ถูกยกออกจากไหล่ซลก็ไม่มีแรงจะจัดทา บานล้มพับไปอีกข้าง หน้าอกหน้าท้องกระเพื่อมขึ้นลงอย่างเหนื่อยหอบ ฮันซลลุกขึ้นมาโน้มตัวไปกดจูบแช่ที่หน้าผากเปียกชื้นเหงื่อ

"ห้ามคิดว่าซลไม่รักยูตะอีกนะ"

"ซลรักยูตะมากเลยอยากดูแลยูตะดีๆ"

"รักนะครับ" คำพูดสุดท้ายที่ได้ยินก่อนที่ยูตะจะกลับไปพร้อมกับจุมพิตจากเจ้าชาย

กลับไปเม้นที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=18

{ HanTa } ยูตะจะต้องสู้

"!!!" ซลตกใจเบิกตากว้างทันทีที่รับรู้ว่ายูตะหมายถึงส่วนไหน พยายามจะดึงมือออกแต่ยูตะกลับออกแรงกำแน่นไม่ให้ปล่อย แถมยังมีการบังคับให้ซลเริ่มขยับ ยิ่งกดลึกลงไปเท่าไร ก็ยิ่งใกล้กับส่วนอ่อนไหวของตัวเอง

"ค..ค..คือ คือ.."

"ถ้าซลไม่อยากเช็ดก็ได้นะ ยูตะไปอาบน้ำเองก็ได้"

"แต่..แต่ว่า เดี๋ยวไข้จะหนักกว่าเดิมนะ"

"แต่ซลไม่อยากทำนี่ ยูตะไม่อยากบังคับซลหรอก"

ผ้าเปียกเย็นชื้นลูบวนท้องน้อยเฉียดไปโดนส่วนที่เริ่มขยายขึ้นมาหลายครั้ง ดวงหน้าหล่อเหลาของคนที่อาสาจะเช็ดตัวให้มีสีแดงจัดพยายามหาจุดโฟกัสที่อื่น ดีที่อย่างน้อยผ้าห่มก็ยังไม่เปิดออกให้เห็นอะไรจะๆ

แต่เพราะซลไม่ยอมมองหน้านั้นแหล่ะ หัวใจดวงน้อยก็เริ่มเหี่ยวลงช้าๆ แต่เตนล์บอกถ้าเขาหลบตาก็ให้พยายามจ้องเข้าไป มองไม่ชัดก็เอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ

ยูตะจึงใช้ศอกดันตัวเองให้ลุกขึ้นยื่นหน้าเข้าใกล้ซล เพราะส่วนสูงที่ต่างกันเลยทำให้ยูตะต้องเงยหน้าช้อนตามอง ไม่สิ จ้องลึกเข้าไปเลยมากกว่า

ใกล้กันชนิดที่ได้กลิ่นลมหายใจของอีกคน หอบหายใจแรงและหน้าแดงจนยูตะอดจะเริ่มกังวลไม่ได้

"ซลไม่สบายเหรอ?"

"คงจะไม่สบาย ซลขอตัวนะ"

พยายามจะลุกไป แต่ยูตะเร็วกว่ารีบคว้าแขนดึงไว้แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก

"ถ้าซลไม่สบาย เดี๋ยวยูตะช่วยเช็ดตัวให้นะ"

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ"

"นะ ยูตะอยากช่วย ซลยังทำให้ยูตะเลยนี่" ดวงตากลมๆกระพริบอ้อนๆ ยังไม่ทันจะหาทางปฏิเสธอะไร ยูตะก็แกะกระดุมเสื้อนักศึกษาออกให้ แล้วดันมันออก แย่งผ้าในมือซลมาถือไว้แล้วเริ่มเช็ดให้บ้าง

พละกำลังที่มีมากเกินกว่าจะเป็นแมวป่วยธรรมดาๆ แต่ซลกลับไม่ทันสังเกตในเรื่องนั้น เพราะตอนนี้รู้สึกเหมือนอะไรๆมันเริ่มรู้สึก แถมยังปั่นป่วนไปหมด รางกับกำลังมึนเมา .. เมากลิ่นหอมแปลกๆที่มาจากตัวยูตะ

ผ้าเปียกเช็ดไปก็ดันเปลี่ยนทิศทางนั่ง จากที่ซลนั่งขอบเตียงก็ถูกยูตะดันเปลี่ยนให้เข้าไปนั่งเต็มตัว โดยที่ยูตะลุกขึ้นมาคลานไปนั่งทับขาตัวเองตรงหน้า

เช็ดหน้าอก ลากลงมายังหน้าท้องหดเกรงแล้วอ้อมไปเช็ดแผ่นหลัง สองแขนบางโอบใต้ไหล่เอาคางเกยไว้ใช้แก้มแนบเพื่อให้สายตาเห็นแผ่นหลังของอีกคน ราวกับว่ายูตะกำลังกอด แต่จริงๆคือแค่เช็ดตัว ฮันซลบอกกันตัวเองไปแบบนั้น พยายามห้ามสายตาตัวเองไม่ให้มองลงไปยังแมวน้อยน่ารักในอ้อมกอด ส่วนมือสองข้างก็ผ่ายออกไม่กล้าจับ

"เช็ดตัวเสร็จแล้วเช็ดขานะ" ยูตะยังไม่ละตัวเองออกมา แต่กระซิบข้างหูซลเบาๆ ฝ่ามือจับขอบกางเกงด้านหลังแล้วสอดเข้าไปไม่ลึกมา กว้านไปตามขอบมาจนถึงด้านหน้า ค่อยๆปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิปออก

"เป็นไร เดี๋ยวที่เหลือซลทำเอง ขอบใจยูตะมากนะ"

"ไม่เอาสิ ซลไม่อยากให้ยูตะช่วยเหรอ" สีหน้าสลดจนน่าสงสาร หูใหญ่ๆของเสือลู่ลง แววตาสดใสเมื่อครู่ก็หม่นลงอีก

"ซลเกรงใจยูตะ"

"ไม่ ไม่ต้องเกรงใจหรอก นะ ยูตะอยากช่วย"

พยายามยื้อแย่งกางเกงกันไปมา จนยูตะดึงขอบกางเกงแสลคสีดำให้ร่วงไปจากขาเรียวยาว จนตัวเองร่วงตกเตียงลงมาด้วย

"ยูตะ !!" ซลรีบถลาเข้ามาดูกลัวว่าเสือน้อยจะได้รับบาดเจ็บอะไรหรือเปล่า แต่ท่านั่งของยูตะที่ร่วงลงไป สองขาชันขั้นแยกออกให้เห็นอะไรๆชัดเจน เพราะยูตะไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้น

"ไม่เป็นไร ยูตะไม่เจ็บ" กลับมานั่งโดยให้ขาทั่งสองแยกออกสัมผัสพื้นตรงระหว่างขาของซล กางเกงในสีเทาเข้มอยู่ตรงหน้าเริ่มมีส่วนปูดนูนขึ้นมาจนใจเต้นตึกตัก

แบบนี้หมายความว่าซลก็ต้องมีอารมณ์ร่วมด้วยสักนิดแหล่ะนา

หงั่บ

ฟันซี่เล็กเรียวสวยกับเขี้ยวของเสือขบลงไปยังส่วนที่นูนขึ้นมา ซลสะดุ้งจนแทบจะผลักยูตะออก แต่เพราะถูกแขนเล็กๆแต่แรงมากนั้นอ้อมขาล็อกเอาไว้ ทำให้หลุดหนีออกไม่ได้

"จะช่วยเช็ดตัวไง"

ผ้าเปียกที่หล่นอยู่ไม่ไกลถูกยูตะหยิบมาลูบต้นขาด้านในของซลอีกรอบ ความเย็นจากผ้าเนื่องจากมันทั้งเปียกและเครื่องปรับอากาศทำให้ขนอ่อนลุกแทบทุกอนูที่มันสัมผัส

เช็ดตัวก็ใช้แค่ผ้าสิ จะใช้ลิ้นด้วยทำไม

ความคิดของคนที่ไม่เข้าใจการกระทำของยูตะ เพราะอยู่ด้วยกันมาปีกว่า ฮันซลค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองรู้จักแมวตัวนี้ดี

ทุกครั้งที่มองยูตะคือลูกแมวตัวเล็กๆที่อาจจะดื้อ ซนไปบ้าง แต่ก็น่ารักมาก ยูตะไม่รู้ว่าซลชอบแอบถ่ายรูปตัวเองในยามที่ยูตะหลับในร่างเสือ รูปพวกนั้นถูกนำไปเปิดอวดเตนล์เมื่อตอนที่ไปเวิร์คช็อป อยากให้รู้ว่ายูตะของเขาน่ารักมาก เวลายูตะเล่นกับแทยงก็มองว่าน่ารักดี ยูตะดูแสดงสีหน้าและอารมณ์มากกว่าเวลาอยู่กับเขา อยู่กับเขาแล้วยูตะเหมือนจะอ้อน แต่ก็เอาแต่นอนกอดในร่างคน หรือบางทีก็ลุกมานอนตักในร่างแมว

แต่วันนี้กลับ..

ไม่กี่ครั้งที่ฮันซลจะมองว่ายูตะเซ็กซี่ เวลาที่พึ่งตื่น หรือกำลังงอแงไม่ยอมอาบน้ำ อยากจับมาฟาดก้นสักสองสามที ครั้งนี้ยูจะก็ดื้อ แล้วก็เซ็กซี่

เรียวลิ้นละเลงผ่านผ้าเนื้อบางจนชุ่มไปหมด ยูตะกัดแล้วครูดไปมั่วๆ เพราะเดาทิศทางแก่นกายไม่ถูก เห็นตรงไหนมันนูนๆก็งับๆไป เตนล์บอกให้งับๆ อมๆ ดูดๆไป

จ๊วบ

ดูดแรงจนเนื้อผ้าของกางเกงในติดปากมา ยูตะใช้นิ้วดึงขอบกางเกงในออกมาแล้วแท่งกายร้อนใหญ่ก็แทบจะดีดใส่หน้าตัวเอง ความตกใจจนสตั้นไปครู่นึง

เปิดโชว์ซลไปตั้งบ่อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นของซล

มันทั้งใหญ่แล้วก็ยาวมากกว่าของเขาเป็นไหนๆ

ถ้าใส่เข้าไปมันจะเจ็บไหมอ่ะ ฮือ

"ยูตะ" ซลเอ่ยเรียกชื่อเสียงแหบพร่า ยูตะเรียกสติตัวเองกลับมาแล้วช้อนตาขึ้นมองซล มือที่ยังจับผ้าอยู่ยกขึ้นมาเช็ดรอบลำแก่นกายขึ้นลงจนหนังที่หุ้มเอาไว้ขยับเลื่อนไปตามมือที่ขยับ

แผล่บ

ยูตะยังไม่ละสายตาจากซลที่มองลงมาอยู่ แต่กลับแลบลิ้นออกมาเลียส่งๆ ไม่ได้มองด้วยซ้ำว่าลิ้นตัวเองมันสัมผัสเข้าที่ส่วนปลายของแท่งร้อนพอดิบพอดี ปลายลิ้นขยับเป็นคลื่นเน้นย้ำไปยังช่องเล็กๆบนปลายแท่ง จากนั้นก็อ้าปากครอบครองส่วนนั้นเข้ามาแล้วห้อปากรูดดูดจนเกิดเสียงเป๊าะยามที่ปากหลุดจากแก่น

เตนล์บอกให้คิดว่ากำลังกินไอติมที่มันกำลังละลาย

นอกจากความเป็นแท่งแล้วยูตะไม่เห็นว่ามันจะเป็นไอติมละลายตรงไหน มีแต่จะใหญ่เอาๆ คับปากจนปวดกรามไปหมด นี่อมเข้าไปจนจะทิ่มคออยู่แล้วยังไม่มิดด้ามเลยจนต้องปล่อยผ้าลงแล้วใช้มือกำรอบโคนเพื่อบิดขึ้นลงนวดช้าๆไปให้ตรงกับจังหวะปากตัวเอง

แล้วอีกอย่าง ยูตะเป็นพวกชอบกัดไอติมมากกว่าค่อยๆเลียซะด้วยสิ แต่ถ้ากัดไปแล้วก็ซลจะเจ็บ เลยดันแก่นกายในปากด้วยลิ้นส่งไปยังกระพุงแก้ม แล้วใช้ฟันขบเคี้ยวเบาๆ ครูดช้าๆ สลับกับใช้ลิ้นนวด น้ำลายมากมายเอ่อล้นไปจนไหลเต็มปาก ยิ่งเหมือนสารกระตุ้นให้แก่นกายแข็งสู้มือสู้ปากจนเส้นเลือดเด่นชัด

ฮันซลเหมือนคนตบะหลุด วันนี้ไม่สามารถต้านความมึนเมาจากยูตะไปได้เลย ยิ่งอีกฝ่ายกระทำไปแบบนั้นแต่สายตากลับยังจ้องไม่ยอมละ ฝ่ามือกว้างยื่นไปสัมผัสหน้าม้าของยูตะลูบไปด้านข้างเพื่อให้ได้มองหน้าชัดๆ แล้วเลื่อนมือไปจับหลังคอยูตะไว้ จากนั้นสะโพกก็เริ่มขยับ

"อึก" เพราะความยาวที่มีมากเกินไป จนมันทะลุไปเกือบทิ่มคอ ยูตะสะอึกแต่ก็ยังไม่ยอมคายออกมาอยู่ดี กลับชักหน้าขึ้นลงห่อปากดูดสวนทางกับที่ซลขยับอีก

น้ำกามพุ่งจากปลายท่อที่กำลังโดนยูตะเล่นลิ้นใส่ เพราะแรงพุ่งแรงจนสำลัก ยูตะต้องปล่อยให้แก่นกายหลุดออกมาจนน้ำที่เหลืออยู่พุ่งใส่หน้าอย่างแรงจนต้องหลับตาก้มหน้าเพื่อหลบวิถี

พอเห็นว่าซลปล่อยออกมาหมดแล้ว ยูตะก็ยกมือขึ้นมารองน้ำสีขาวขุ่นที่คายออกมาจากปาก อ้าปากไว้น้อยๆ และคราบน้ำมากมายที่เปรอะหน้าไปถึงเส้นผม

เตนล์ไม่ได้บอกว่ากินได้ไหม เลยไม่กล้ากลืน

ฮันซลเลื่อนมือไปจับแก้มนุ่มแล้วใช้นิ้วโป้งปาดเช็ดคราบออกให้

ไม่รู้หรอกว่ากินได้ไหม แต่ไว้กว่าความคิดยูตะก็จับมือซลมาเข้าปากแล้วใช้ลิ้นตวัดเล่นแบบเมื่อกี้ที่ทำกับส่วนนั้นซล

วูบ

อยู่ๆคนหน้าหวานที่นั่งจุมปุกอยู่บนพื้นก็วูบกลายเป็นเสือตัวเล็กเช่นเดิม

มาเปลี่ยนอะไรตอนนี้วะ !!

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=14