ร่างสูงโอบอุ้มคนตัวเล็กกว่าขึ้นด้วยพละกำลังที่มีมากกว่า
แล้วก็ถือเป็นเรื่องดีที่ส่วนของห้องนอนอยู่ไม่ห่างจากห้องรับรอง
เมื่อหม่อมเจ้านั่งลงบนฟูกนุ่ม
องค์ชายก็โน้มตัวดันให้อีกคนนอนราบไปกับพื้นเตียงสีขาวสะอาดตา
ริมฝีปากที่บดเข้าหากันถูกรุกล้ำจากคนที่มีประสบการณ์มากกว่า
ฝ่ามือสากจากการเล่นกีฬาลูบไล้ไปทั่วเรือนกายที่มีชุดนักเรียนสวมใส่อย่างถูกระเบียบ
แต่กำลังค่อยๆถูกปลดออกทีละชิ้น
ทีละชิ้น โดยที่องค์ชายแทบไม่ละริมฝีปากออกมาเลย
ทันทีที่เสื้อตัวสุดท้ายถูกปลดกระดุมออกเผยให้เห็นผิวขาวที่ไม่เคยถูกสัมผัสจากใครปรากฏ
ฝ่ามืออุ่นร้อนก็กดลูบผ่านจุดติ่งไตที่เริ่มแข็งชันเพราะแรงอารมณ์
หม่อมเจ้าไม่ได้ปฏิเสธสัมผัส แต่กลับเบือนหน้าหนี
ดวงหน้าขึ้นสีแดงระเรือเห็นได้ชัด
การแสดงสีหน้าที่มากที่สุดเท่าที่องค์ชายเคยเห็นมา
"หม่อมน่ารักจัง"
พูดไปก็ก้มลงหอมแก้มจนเกิดเสียงฟอดรัวๆ จมูกโด่งไล่ลงจากแก้มมายังลำคอและไหปลาร้า
ริมฝีปากและลิ้นสากกดจูบ ลากผ่านผิวกายอุ่นๆ
เสียงตึกตักกับความรู้สึกที่อกของหม่อมกำลังเต้นแรง
จนองค์ชายแช่ริมฝีปากจูบเอาไว้นาน
จังหวะหัวใจที่เต้นแรงไม่ต่างอะไรกับใจของเขาเลย
มือข้างที่ว่างอยู่ลูบไล้สะโพกบางเคลื่อนไปยังแก่นกายที่เริ่มมีอารมณ์
หม่อมเจ้าสะดุ้งทันทีที่โดนสัมผัส
กริยาท่าทางน่ารักของคนไม่เคยมันทำให้องค์ชายอดใจแทบไม่ไหวจริงๆ แต่ก็นั้นแหล่ะ
เพราะอีกฝ่ายไม่เคย เขาถึงต้องค่อยเป็นค่อยไปให้ถึงที่สุด
จูบช้าๆ
นานๆ บนเรือนกายขาวราวกับน้ำนม องค์ชายลดกายต่ำลงไปเรื่อยๆจนถึงแก่นกายที่กำลังสั่นระริกอยู่ในมือของเขา
"อ..องค์ชาย.."เสียงหวานแห่บพร่าใช้ศอกดันร่างตัวเองขึ้นมาดู
"เวลาเช่นนี้เตนล์ควรจะเรียกเราด้วยชื่อนะ"
"เช่นนั้นพระองค์ก็คงให้ใครเรียกชื่อหลายครั้งแล้วสิ"
"หื้ม? เตนล์หึงเราเหรอ?" ไม่ว่าเปล่า
เรียวลิ้นที่สัมผัสไปยังส่วนปลายของอีกคน อาจเป็นเพราะหม่อมเจ้าไม่เคยมีอะไรกับใคร
หรือบางทีอาจจะไม่เคยช่วยตัวเองเลยก็ได้ ส่วนปลายถึงยังไม่หลุดออกจากปลอก
องค์ชายจึงใช้ปลายนิ้วดึงพร้อมกับเรียวลิ้นที่เลียลึกเข้าไปจากนั้นก็ใช้ปากครอบครองทั้งส่วน
"อือออออ
พ..พอก่อน"
แต่เหมือนองค์ชายจะไม่ฟัง
ยิ่งปากอุ่นร้อนคลุมไปจนแทบถึงโคน ปลายลิ้นก็แลบผ่านตวัดไปมา
จนหม่อมเจ้าแทบจะทิ้งตัวลงไปนอนบิดกายเร้าๆอยู่รอมร่อ
"เรียกชื่อเราก่อน"
"อื้อออออ"
แรงดูดที่ราวกับจะสูบวิญญาณ แม้องค์ชายจะเอ่ยบอกถึงความต้องการแต่หม่อมเจ้าก็ส่ายหน้ารัวๆ
เป็นเพราะตอนนี้ตัวเองรู้สึกมากจนแทบพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ไหว
"คนที่เราให้เรียกชื่อนอกจากท่านพ่อท่านแม่แล้วก็มีแค่หม่อมเท่านั้น
จะเรียกให้เราชื่นใจหน่อยไม่ได้เลยหรือ"น้ำเสียงตัดพ้อแล้วยังใช้สองมือคลึงลูกกลมๆเล่นไปพลางๆ
"ท..แทยง..
แทยง อย่าแกล้ง..สิ"
"หื้ม? แทยงแกล้งใครเหรอครับ?"
"งื้อ
อย่าแกล้งสิครับ"
"ยังไม่รู้เลยว่าแกล้งใครเนี่ย"
ปลายนิ้วคีบส่วนปลายแล้วออกแรงบีบหนักๆ
จนเตนล์ต้องทิ้งตัวบีบกายไปมาแล้วหอบออกมาแรงๆ ดวงตาคู่สวยหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำตาที่ประทุขึ้นมาจากแรงอารมณ์
มองช้อนกลับมาเช่นเดิมแล้วเอ่ยออกมาเสียงสั่น
"แทยงอย่าแกล้งเตนล์สิ"
กระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่น้ำตาออก
แต่กลับกลายเป็นว่าอีกคนโถมเข้าไปจูบอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว
คนที่ยังไม่แม้แต่จะปลดเปลื้องอาภรณ์เลยสักชิ้นผละตัวมาใช้เข่ายืนบนเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกลวกๆ
ไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าจะโยนส่วนไหนไปยังส่วนไหนบ้าง
เมื่อทั้งคู่เปลือยเสมอกันแล้วแทยงนั่งลงพิงหมอนจำนวนมากบนเตียงแล้วเรียกเตนล์ขึ้นมานั่งบนตัก
สองแขนบางโอบรอบคออีกฝ่ายแล้วแลกจูบร้อนแรงกันอีกรอบ
แต่คราวนี้เพิ่มเติมด้วยนิ้วแกร่งที่ค่อยๆสอดเข้าไปยังช่องทางด้านหลังเพื่อเบิกทาง
ยังดีที่ตอนถอดกางเกงยังมีสติพอให้เก็บของฝากจากหม่อมราชวงศ์ยุนโอวางเอาไว้ข้างเตียง
เจลหล่อลื่นข้างเล็กที่ดูเหมือนคุณชายยุนโอมักจะพกเอาไว้ถูกเปิดออกด้วยมืออีกข้างแล้วเทลงบนปลายนิ้วเพื่อเปิดทาง
ความเย็นสัมผัสไปตามความลึกของช่องทาง
เตนล์เชิดหน้าส่ายไปมา กอดรอบคอแทยงแน่น เพราะตอนนี้ยังนั่งตักแทยงอยู่
โดยที่ขาของแทยงอยู่ตรงกลางระหว่างขาเรียวเล็กนั้น
แล้วโดนแหวกออกจนช่องทางด้านหลังไม่มีอะไรปกปิด
จึงไม่เป็นอุปสรรคเลยที่แทยงจะสอดนิ้วมือเจ้าไปจากหนึ่งเป็นสองแล้วกดเข้าออกเพิ่มความเร็วไปเรื่อยๆ
"ฮื่อ
อือ อือ พ..พอแล้ว ไม่..ไม่เอาแล้ว"เตนล์ส่ายหัวที่วางพาดกับไหล่แกร่ง
ฝ่ามือกว้างอีกข้างกอดรอบเอวบางแล้วจับเหวี่ยงลงไปกึ่งนั่งกึ่งนอนแทนที่ตัวเอง
เคลื่อนหน้าลงไปประกบปากดูดแรงๆจนเนื้อปากแทบหลุดติดออกมา
ก่อนจะผละออกมาเพื่อฉีกถุงยางอนามัย ซึ่งก็ได้มากจากคุณชายยุนโออีกนั้นแหล่ะ
"เตนล์ใส่ให้แทยงหน่อยสิครับ"
น้ำเสียงออดอ้อนแบบที่เคยทำประจำเวลาอ้อน
กับคนที่คิดมาแล้วว่าตัวเองมีภูมิต้านทานเสียงนี้
แต่คราวนี้กลับรู้สึกพ่ายแพ้จนสั่นไปหมด
มือบางรับถุงอย่างมาจับไว้อย่างเบามือ
สายตาที่เหลือบมองเจ้าโลกของอีกฝ่ายที่ดูท่าว่ามันคงจะพร้อมออกศึกเสียเต็มที่แล้วตอนนี้
ขนาดที่ใหญ่แต่งต่างกับที่เขามี แล้วยังมีเส้นเลือดที่ปูดขึ้นมาจนอยากจะละสายตา
ไม่รู้หรอกว่าตอนนี้จะหน้าแดงแค่ไหน
แต่เตนล์รู้สึกร้อนจนแทบจะระเบิดออกมา
หมับ
แทยงจับมือบางที่กำลังสั่นให้ไปสัมผัสกับแก่นกายร้อนของตนเอง
แล้วบังคับมืออีกฝ่ายให้ใส่ถุงอย่างให้ช้าๆ ไม่เร่งรีบ
ราวกับอยากให้เตนล์สัมผัสส่วนนี้ของตัวเองนานๆ
"จากนี้จะถอยไม่ได้แล้วนะ"
เสียงกระซิบเบาๆที่ตามมาด้วยใบหน้าสวยกดพยักแล้วรีบหลบสายตาเมื่อรู้สึกถึงช่องทางด้านหลังที่เริ่มมีอะไรสอดเข้ามาช้าๆ
"ถ้าเจ็บก็บอกนะครับ"
"อื้อ
ม..ไม่เป็นไร" เสียงหวานเอ่ยบางเบาราวกับกำลังคราง จนทำให้อยากได้ยินอีก
อยากได้ยินดังๆ อยากให้อีกฝ่ายเรียกแต่ชื่อตัวเอง
แทยงผลักเตนล์นอนราบไปกับกองหมอนมากมายอีกครั้งแล้วดึงต้นขาของเตนล์ขึ้นมาแล้วดันแก่นกายตัวเองเข้าไปรวดเดียว
เสียงกรีดร้องเพราะความเจ็บที่แล่นเข้ามาราวกับช่องทางจะฉีกขาด
คนที่เมื่อกี้ยังมีสติพอให้กลั้นเสียงครางได้น้ำตาไหลพรากแล้วส่งเสียงครางอืออาตลอดทุกครั้งที่แทยงขยับ
"เจ็บเหรอครับ
ขอโทษนะ"
"แกล้งเตนล์ตลอดเลย"
ฝ่ามือนุ่มตะปบเข้าที่แก้มสากแล้วขมวดคิ้วกดน้ำตาที่ไหลมองช้อนขึ้นไปมอง
"ก็เตนล์น่ารักขนาด
ใครจะอดใจไหว" พูดไปก็สวนแก่นกายเข้าไปจนทั้งสองโยกไปพร้อมๆกัน
โยกไปได้สักพักก็ถอดแก่นกายตัวเองออกมาแล้วจับร่างบางให้พลิกคว่ำ
ดึงสะโพกให้สูงในตำแหน่งที่พอดีแล้วสอดแก่นกายเข้าไปอีก
เพราะท่าและสรีระที่ทำให้แก่นกายสอดเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม
และกระแทกจุดกระสันภายในได้มากกว่าเดิม ร่างทั้งร่างแทบหมดเรียวแรง
เตนล์ฝังหน้าลงกับหมอนนุ่มหมายจะปกปิดเสียงหน้าอายนี้ลงได้บ้าง
แทยงทาบกายลงไปใช้สองนิ้วบดขยี้จุดบนยอดอกพลางกดจูบไปทั่วแผ่นหลัง
และลำคอ อยากจะทำรอยเอาไว้ ให้ทุกคนรู้ว่าคนนี้มีเจ้าของแล้ว เป็นของเขาแล้ว
แต่ก็รู้ดีกว่าหากทำแบบนั้น รั้นแต่จะมีเรื่องไม่ดีตามมามากกว่า จึงได้แต่อดใจ
ไปทำกับส่วนที่มองไม่เห็นแทน
แทยงจับแขนเตนล์ยกพาดคอแล้วเอี้ยวตัวไปกดจูบบริเวณหน้าอก
ดันกายบางให้ลุกขึ้นนั่งทับตักตัวเองแล้วขยับกายสวนขึ้นไป
เสียงหวีดครางเสียงหวานดังขึ้นเป็นระยะพร้อมๆกับเสียงที่เรียกชื่อเขาซ้ำวนอยู่นั้นเหมือนแผ่นเสียงสะดุด
"แทยงรักเตนล์จังเลยครับ"
สองแขนที่โอบร่างบางมากอดไว้อย่างเต็มมือ
พูดไปจมูกโด่งก็คลอเคลียแก้มใสแล้วสูดกลิ่นฟีโรโมนหอมฟุ้งไปทั่วห้องให้ชุ่มปอด
"เตนล์ก็รัก..
รัก อื้อ มานานแล้ว"
"ฮึ่ม
นานแล้ว.. นานแค่ไหน?"
"ครั้งแรก"
"ครั้งแรกที่เจอกัน
ก็รัก รักมากเลย"
คำพูดราวเป็นปุ่มสวิตซ์ให้กดหยุด
แทยงเลื่อนกายตัวเองออกมาแล้วดันให้เตนล์หันมามองตัวเองชัดๆ
"นานขนาดนั้น"
ดวงหน้าหวานพยักขึ้นลง
"รักมาตลอด"
คำพูดแสนน่ารักที่ทำให้หัวใจเต้นถี่รัว
ดีใจยิ่งกว่าได้ยินว่าหม่อมรักตอบ แบบนี้มัน.. ดีใจจนไม่รู้จะหาคำพูดไหนมาอธิบาย
ริมฝีปากจูบกันครั้งที่เท่าไรไม่รู้
แต่ครั้งนี้กลับหอมหวานและอบอุ่นที่สุด แทยงกอดร่างเตนล์เอาไว้แล้วสวนกายกระแทกเข้าไปอีกเร็วและแรง
จนในที่สุดน้ำรักก็พุ่งออกมาราวกับคนที่ไม่ได้ปลดปล่อยนาน
"ถ้าเตนล์จะน่ารักขนาดนี้
แทยงจะไปที่ไหนรอด" กดจูบที่กระหม่อมบางแล้วทิ้งตัวลงนอนกอดข้างๆ
จริงๆอยากทำอีก
แต่สำหรับคนที่พึ่งทำครั้งแรกแล้วดูท่าจะเหนื่อยหอบมาก
แล้วยังมีคราบเลือดที่เลอะที่นอนอีก แทยงจึงไม่อยากทำให้เจ็บไปมากกว่านี้
ไม่ใช่ว่าจะไม่มีครั้งต่อไป
เก็บไว้รอคราวหน้าก็ยังได้นี่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น