{ TaeTen } รายงานพี่ข้าว ฉบับที่ 1

เมื่อร่างสูงที่ยืนซ้อนด้านหลังจับเก้าอี้เลื่อนออกไปไว้ด้านข้างแล้วเดินเข้าประชิดร่างของอีกคน ก่อนที่เตนล์จะหันมาถาม นิสัยแมวมือไวตีนไวก็ล้วงเข้าขอบกางเกงแล้วดันลงเพื่อดึงเอาส่วนอ่อนไหวของเตนล์ออกมา

"เดี๋ยวๆ พี่ข้าว"

"อะไร"

"จะทำนี่ถามกันสักคำยัง"

"ไม่ถามแล้ว จะทำ"

จมูกและริมฝีปากลูบไล้ลากผ่านลำคอระหงส์ กลิ่นหอมๆเฉพาะตัวของเตนล์มันปลุกสัญชาตญาณดิบของสัตว์ในตัวพี่ข้าว มือนึงก็กำรอบแก่นกายแล้วนวดลงไปถึงลูกกลมๆด้านล่าง ส่วนอีกข้างก็ลูบวนท้องน้อยไปจนถึงซอกขา

เตนล์รู้สึกพลาด

ทำไมถึงคิดไม่ทัน ยอมลุกขึ้นมายืนตามที่พี่ข้าวบอกได้ไง แต่ถึงไม่ยืนก็เชื่อว่าอิพี่ข้าวก็ต้องหาทางทำให้ได้อยู่ดี

แล้วจะยอมทำไมวะ

งงตัวเอง

อยู่กับพี่ข้าวแล้วปล่อยเนื้อปล่อยตัวเกินไปหรือเปล่า แล้วถ้าจะหวงตัวเองตอนนี้ยังทันไหม

ไม่รู้

แค่เสื้อยืดที่เตนล์สวมใส่อยู่กำลังถูกถอดออกจากตัวของเตนล์เองนั้นแหล่ะ พี่ข้าวปล่อยมือมี่กำลังลูบท้องเตนล์มาดึงขอบกางเกงตัวเองลงมันร่นลงไปกองกับพื้น แล้วจับมือเตนล์มาสัมผัสของตัวเองบ้าน ก็เลยกลายเป็นว่างานการไม่ได้ทำอีกแล้ว ไว้ทำนี่เสร็จค่อยกลับมาทำต่อ

ลูบไล้ปลุกอารมณ์ อยากจะบีบขยี้นมแรงๆ แต่ครางก่อนที่พี่ข้าวดูดนมจนเตนล์ใส่เสื้อไม่ได้ก็โดนงอนนาน ต่อให้ทำข้าวผัดมาให้ เตนล์ก็ยังหนาวอยู่ดี จะเพิ่มอุณหภูมิแอร์ก็ร้อน เปิดแบบปกติก็หนาว กลัวจะไม่สบาย เลยเอาคืนพี่ข้าวด้วยการกัดนมพี่ข้างคืนบ้าง คราวนี้รู้เลยว่าเจ็บจริง ไม่รู้ว่าเตนล์ตั้งใจกัดให้แรงกว่าหรือที่พี่ข้าวดูดมันเจ็บแบบนั้นจริงๆ

ครั้งนี้เลยได้แค่ใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางคีบเนื้อรอบๆติ่งไตที่เริ่มแข็ง แล้วบีบหมุนควงเบาๆ ส่วนฝ่ามือที่เหลือก็กำรอบเนื้อหน้าอก

"อ้ะ"

เตนล์ถูกเขี้ยวเล็กงับเข้าที่กล้ามเนื้อไหล่อย่างแรงจนสะดุ้งต้องหันไปดุแมวน่ามึนที่กำลังซุกไซร้หลังเปลือยเปล่าของเตนล์

"เจ็บนะพี่ข้าว บอกแล้วไงว่าอย่ากัดอ่ะ"

"ขอโทษ"

หลังๆมาได้ยินคำนี้บ่อย เพราะเคยดีลกันแล้วห้ามกัดแรง ห้ามดูดแรง แต่บางทีแมวก็ลืมตัว หมั่นเขี้ยว อยากกัดอยากเคี้ยว

ก็ใครใช้ให้เตนล์น่ารักละ

ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่พี่ข้าวเลือกมาอยู่กับเตนล์ เพราะเตนล์หอม น่ารัก เลยมา

พี่ข้าวโน้มตัวไปจับต้นขาเตนล์แล้วยกขึ้นมาพาดไปกับโต๊ะทำงาน ย้ายมือเข้าไปสอดใส่ช่องทางเพื่อเตรียมให้พร้อมก่อนจะเข้าไป ส่วนมือก็ยังกำรอบแก่นกายของเตนล์แล้วยังทำหน้าที่ของมันอยู่ แต่เตนล์กลับปล่อยแล้วย้ายไปค้ำกับชั้นวางบนโต๊ะแทน

"อ้ะ อย่า..พึ่ง.."

คนที่พึ่งสังเกตว่า เวรละ งานยังวางไว้อยู่ แต่ก็เก็บไม่ทัน เมื่อน้ำขาวขุ่นของตัวเองถูกชักนำจนมันพุ่งออกมาเลอะไปหมด

ยังดีที่เป็นงานย่อสเกตไว้ ยังไม่ใช่งานจริง แต่ชีทที่ดูพึ่งไปขอถ่ายเอกสารเพื่อนมา

คงต้องไปขอใหม่

สะโพกบางถูกดันให้แอ่นขึ้นเพื่อตอบรับสัมผัสที่กำลังถูไถไปตามร่อง แทยงดึงมือที่กำลังเปิดช่องทางแล้วมาจับของตัวเองสอดเข้าไปแทนที่

เตนล์โน้มตัวลงพิงกับมือที่วางค้ำไว้รับชั้นวางของบนโต๊ะ แต่สะโพกแอ่นไปด้านหลัง แล้วปลายเท้าเขย่งย่อขา เมื่อแทยงสวนกายเข้ามาแรงขึ้น แต่ยังไม่เพิ่มความเร็ว

นแกร่งรวบเอวบางเอาไว้แน่นแล้วกดเน้นย้ำกับจังหวะกระแทกให้เร็วขึ้นและแรงขึ้น เสียงครางตอบรับเบาๆ เหมือนเป็นเครื่องกระตุ้นชั้นดีอีกอย่างรองจากกลิ่นหอมๆที่เจ้าตัวปล่อยฟุ้งไปทั่วโดยเฉพาะเวลาแบบนี้ แทยงไม่ปล่อยมือให้ว่าง กลับลูกสัมผัสนุ่มนิ่มไปทั่ว บีบเค้นคลึงไปตามร่องขาและหน้าท้อง จนเตนล์ต้องหดเกรงไว้

แล้วอยู่ๆแทยงก็จับเข้าที่สะโพกเตนล์แล้วดึงให้ไปนั่งทับตัวเองที่หมุนถอยหลังไปนั่งบนขอบเตียง เพราะฟูกนุ่มสปริงตัวดีเลยทำให้ไม่เป็นอุปสรรคเท่าไรสำหรับกาาสวนสะโพกของร่างสูง แต่เตนล์กลับลุกขึ้นมายืนเต็มเท้าแล้วนั่งแอ่นสะโพกขย่มสวนลงไปแทน

ความลึกและแรงกระแทกตัดภายในทำเอาแทบขาอ่อน ก็ลุกออกมาจนส่วนที่อยู่เชื่อมกันหลุดออกมา

 เตนล์หมุนตัวกลับมามองแต่ทิ้งจังหวะไม่นานแล้วยกขาขึ้นมาเหยียบฟูกที่นอนข้างนึงส่วนอีกข้างใช้เข่าค้ำลงไป แล้วจับแก่นกายขนาดใหญ่จ่อเข้าช่องทางของตัวเอง จากนั้นก็ค่อยๆนั่งทับลงไป

แทยงโอบมือไปรองสะโพกและแก้มนุ่มนิ่มจนอยากหยิกติดมือมาด้วย แต่ก็แบบนั้นไม่ได้ จึงได้แค่ฟาดมือลงไปแรงๆดังเพี๊ยะ

"เจ็บนะ" เตนล์ขมวดคิ้วมองแมวหน้ามึน เตนล์ดึงชายเสื้อสีดำ(ของตัวเอง)บนตัวพี่ข้าวขึ้น แบบนี้ขี้โกง ถอดเสื้ออยู่คนเดียวได้ไง

ทันทีที่เสื้อยืดโดนดึงออก แทยงก็รู้ซึ้งทันทีว่าฟันคนก็คมไม่แพ้ฟันแมว เมื่อเตนล์กำลังเคี้ยวคอ เคี้ยวไหล่จนเป็นรอย

แทยงแทบไม่ต้องขยับสะโพกเลยทำเพียงแค่รองให้คนที่กำลับขยับไว้ไม่ให้ตก มือกว้างดันก้นเตนล์ให้เข้ามาใกล้แนบไปยิ่งกว่าเดิม แล้วขย้ำนวดจนเริ่มเป็นรอยแดง

จากนั้นก็ดันตัวเตนล์ขึ้นแล้วลุกขึ้นยืนหมุนตัวให้เตนล์ลงไปนอนกับเตียงแทนแล้วออกแรงสวนสะโพกเน้นน้ำลงไปแรงๆแล้วปล่อยน้ำรักตัวเองออกมาเต็มช่องทางด้านหลังของเตนล์

"น..นึกว่าวันนี้จะไม่เสร็จละ" เสียงหวานกำลังเหนื่อยหอบ ไม่รู้ว่าแมวมันสายอึดเหรอ ทำไมทนกันจัง แล้วนี้ก็กำลังดันตัวเตนล์ให้ขึ้นไปนอนดีๆ จับสะโพกพลิกแล้วคร่อมตัวลงมาทับ ไม่จำเป็นต้องเปิดทางอะไรมาก เพราะมีน้ำแรกที่ปล่อยออกมาเหมือนเป็นสารหล่อลื่น แทยงสวดแก่นกายเข้าไปอีกที

เตนล์คว้าหมอนข้างขึ้นมาก่ายกอด ยกหัวขึ้นทับกอดแน่นแนบอก ให้แทยงขยับสะโพกต่อไป

"หันมาหน่อย" เสียงเรียกให้คนที่นอนกอดจนแทบจะฝังร่างไปกับหมอนอยู่แล้วหันมามอง แทยงก้มลงไปกดจูบแล้วสอดลิ้นเข้าไปในปาดที่เผยออรอรับอยู่แล้ว เตนล์ปล่อยมือจากหมอนมากอดรอบลำคอแกร่ง ลูบสันกรามที่เด่นชัดไปจนถึงลำคอที่มีเส้นเลือดชัดเจน

"ง..งืออ เสร็จแล้ว.. เสร็จแล้วเอาออกให้เลยนะ" หมายถึงคราบเหนียวที่อยู่ภายใน เพราะมีมันนั้นแหล่ะ เวลาแทยงขยับเข้าออกถึงได้ลื่นไหลไม่พอยังมีเสียงแจ๊ะๆเพิ่มเข้ามาอีก

"ครับ ครับ"

แทยงกวาดขาคร่อมร่างเตนล์ให้อีกคนนอนทับหมอนข้างที่ก่ายเอาไว้อีกที แต่ก็ถูกร่างสูงดึงขึ้นมาแล้วดันจนแทบจะแนบไปกับผนังที่หัวเตียง แต่ส่วนล่างกลับกำลังบดขยี่กับหมอนนุ่มนิ่ม แล้วด้านหลังก็สวนกายกระแทกแจ๊ะๆเข้ามารัวๆ จนปั่นป่วนไปหมด

ความรู้สึกที่ยิ่งกว่าตอนถูกชักอารมณ์เพราะส่วนที่กำลังแข็งถูกอัดเข้ากับความนุ่มของหมอนจนมันเหมือนกำลังถูกห่อด้วยอะไรบางอย่างจนแน่น แล้วแรงดันเข้าออกด้านหลังจนสะโพกขยับตามจังหวะยิ่งเหมือนเตนล์กำลังมีอะไรกับหมอนข้างเข้าไปใหญ่

ไหล่บางที่ถูกดันไปด้านหน้าจนแขนกับหน้าอกต้องดันกำแพงไว้

Rrrrrrrrr

เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์เครื่องบางบนโต๊ะทำงาน แทยงหันไปมอง หยิบขึ้นมาดูชื่อแล้วกดรับสายแนบหูเจ้าของเครื่องทันที

"..ด..เดี๋ยว ฮัล..โ..หล"

อยากจะหันไปต่อว่า แต่ก็ไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายเริ่มพูดแล้ว

"ฮย..อง เตนล์.. อือ เตนล์ไม่ว่าง ไว้ค่อยคุย.. นะ"

รู้สึกอายยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้ยินเสียงตัวเอง จากที่ปกติครางก็ได้ยินกันแค่สองคน แล้วนี่พี่ข้าวยิ่งเหมือนแกล้งดันสะโพกช้าๆ แรงๆ สลับกัน แล้วตอนดันแรงๆคือโยกไปทั้งตัวต้องใช้มือยันผนังไว้

"เตนล์..ไม่ได้เ..ป็นไร อื้อออออ เตนล์สบายดี" เพราะถูกสองมือลูบขึ้นมาบีบนมแล้วยังโดนเป่าลมร้อนใส่หลังหูอีก

"ค..แค่นี้นะฮยอง เสร็จแล้วเดี๋ยวเตนล์โทรไป" รีบกดตัดสายแล้วกดโทรศัพท์ลงบนฟูก

แทยงรวบเอวบางมานั่งออนท็อปตัวเองอีกครั้ง แผ่นหลังบางแนบไปกับอกเปลือยแก่นกายเล็กพึ่งถูกปล่อยเป็นอิสระจากหมอนนุ่ม ก็ถูกนิ้วเรียวกดบีบส่วนปลายไม่ให้มันถูกปล่อยออกมา

"อะไร จะเสร็จแล้วเหรอ"

"ปล่อยพี่ข้าว อย่าแกล้ง" ทั้งตีมือ พยายามดึงออกแต่ยิ่งแทยงเกรงนิ้วไม่ปล่อย มันยิ่งเหมือนกดส่วนปลายของเตนล์ไว้

"ยังไม่อยากเสร็จเลย" น้ำเสียงติดอ้อนจากแมวหน้ามึน ไม่ได้เข้าโสตประสาทของเตนล์สักนิด เขากำลังอึดอัดปั่นป่วนภายในไปหมด อยากปล่อย แต่ปล่อยไม่ได้ น้ำรักที่ขาวขุ่นลอดออกจากส่วนปลายเพียงเล็กน้อย เพราะแทยงไม่ได้บีบแรงจนปิดไปหมด แน่นั้นแหล่ะ ที่ยิ่งทรมาน แล้วไหนจะข้างหลังที่ขยับเข้าออกๆ ด้วยจังหวะธรรมดาๆ ไม่มีท่าทีว่าจะเสร็จเร็วๆนี้เลย

"พี่ข้าว พี่ข้าว.." เตนล์พยายามบิดตัวหันมาโอบคออีกคนแล้วส่งสายตาอ้อนวอนให้แมวเห็นใจ

"พี่ข้าว พี่ข้าว.. แทยง" เตนล์ซุกคออีกฝ่าย แนบริมฝีปากพูดกับลำคอที่เห็นเส้นเลือดชัดเจน

"พี่ข้าวจ๋า.. อย่าแกล้งเตนล์เลยนะ นะ.. นะ"

เกิดมาทั้งชีวิต 20กว่าปี พึ่งเคยพูดจาหวานๆอ้อนแมวก็ครั้งแรกนี้แหล่ะ

ริมฝีปากที่พึ่งเอ่ยคำหวานๆออกมาก็ถูกประกบลงมาจูบแบบดูดดื่ม แทยงยกขาเตนล์ขึ้นมากอดใต้ข้อพับแล้วปล่อยให้เตนล์ทิ้งตัวด้มลงไปนอนแนบกับฟูกอีกครั้ง

ฝ่ามือค้ำลงฟูกข้างๆ ส่วนอ่อนไหวของเตนล์ถูกปล่อยให้เป็นอิสระกำลังไหวแรงๆจากแรงกระอทกที่รุนแรงกว่าเดิมจนเตนล์แทบครางไม่ออก

น้ำรักสีขาวขุ่นถูกฉีดพุุ่งออกมาแทบจะพร้อมกัน แทยงค่อยๆดึงส่วนของตัวเองออกมาแล้วชักรูดรออีกสิงสามรอบเพื่อไลาน้ำออกมาให้หมด ส่วนเตนล์ก็นอนโดยที่ยังคุกเข่าชันสะโพกปล่อยให้ของเหลวที่ถูกปล่อยอัดเข้าไปไหลออกมาทางเดิม

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=5