{ TaeTen } รายงานพี่ข้าว ฉบับที่ 2

ไม่

ไม่ดีหรอก

กินโดนัทกินมือเดียวก็ได้ ส่วนอีกมือก็ลูบขาขาวๆของเตนล์ ลูบอย่างเดียวไม่พอ ลากมือเขาภายในกางเกงผ่านขากางเกงกว้างๆอีก

เตนล์ไม่ชอบใส่กางเกงในนอน นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมตอนนี้แทยงกำลังใช้ปลายนิ้วบีบนวดขาหนีบข้างๆส่วนอ่อนไหวโดยแฉลบไปโดนอยู่บ่อยๆ

"ยังจะทำอีกเหรอ" พูดไปพร้อมกับเสียงลมหายใจหนักๆ เตนล์พยายามจับข้อมือของอีกคนแต่คนหน้ามึนที่มองสำรวจห้องเหมือนไม่เคยเจอ ทั้งๆที่เป็นห้องตัวเอง แถมมืออีกข้างยังหยิบโดนัทเข้าปากราวกับว่าไม่ใช่คนที่กำลังจะทำเรื่องอย่างว่าเลย

"อือ จะทำ"

เตนล์ชันเข่าขึ้นมาข้างนึง ตอนนี้ขอบกางเกงที่เกาะเอวอยู่ถูกดันขึ้นจากมือปลาหมึกที่เลื่อยไปมาใต้กางเกง

"จะทำหรือจะกินเลือกเอาสักอย่างไม่ได้หรือไง"

"ทำไปกินไปไม่ได้เหรอ"

"จะบ้าหรือไง"

"สงสัยจะบ้าจริงๆ" มีการพยักหน้าเห็นด้วยกับที่เตนล์พูดอีก แทยงกินโดนัทชิ้นในมือหมดแล้วก็หันไปมองเตนล์พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานๆไปให้

ดึงมือออกจากขากางเกงแล้วเลื่อนขอบออก จับส่วนกลางของเตนล์ออกมาแบบถนัดๆ แล้วใช้มือที่หยิบโดนัทชิ้นใหญ่มาครอบเอาไว้

"พอดีเลยอ่ะ"

"บ..บ้า สกปรก"

ไม่รู้พี่ข้าวกำลังคิดบ้าอะไรอยู่ ถ้าลองเปลี่ยนโดนัททรงกลมๆ โง่ๆ เป็นแบบพอนเดอริงคงมองว่าแก่นกายเตนล์เป็นเกสรดอกไม้ไปเลยไหม

"จ..จะทำอะไร" รีบใช้มือจิกหัวที่ทำท่าจะโน้มตัวลงไป พอจะเดาออกว่าพี่ข้าวมันคงจะก้มลงไปกินโดนัท แค่แบบ.. กินแบบดีๆไม่ได้หรือไง

"ก็อยากลองกินของเตนล์"

"ก็กินดีๆสิ"

"จะกินดีๆเลยครับ" พี่ข้าวจับข้อมือเตนล์ที่จิกหัวตัวเองอยู่ให้ปล่อยออกแล้วก้มลงไปกัดชิ้นส่วนของแป้งหวานๆที่ครอบส่วนกลางไวต่อสัมผัสนั้น

กัดคำโตๆแล้วก็เคี้ยวอยู่ตรงนั้น ใช้ลิ้นลากเลียคราบหวานที่ติดอยู่ตรงโคนจรดปลาย เสียงครางอึกอักของคนถูกกระทำ เตนล์งอตัวเข่าที่ชันมาข้างนึงแทบจะยกก่ายพี่ข้าวไม่ก็ยันออกให้รู้แล้วรู้รอด

อย่างน้อยโดนัทของซลกับยูตะก็ไม่ได้แย่ไปซะทีเดียว พรุ่งนี้คงต้องไปขอบคุณใหม่

ความคิดของแมวที่ตอนแรกตั้งใจจะแค่แกล้งดูดนมเตนล์ กลัวเตนล์เหงานม ก็กลายเป็นหาเรื่องกินอย่างอื่นได้

"งั่มๆ งั่ม จ๊วบ" เศษแป้งทอดที่แทยงเคี้ยวอยู่ในปากย่อยออกมาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แทยงจัดการดูดเลียออกจากแท่งร้อนทำความสะอาดให้จนโดนัทหมดชิ้น

"อร่อยเลยอ่ะ"

"พอได้ยัง"

"หื่อ" ส่ายหน้า แล้วก้มลงไปกินต่อ มือกดส่วนโคนเอาไว้ แล้วดันหน้าขึ้นลงโดยที่ปากยังครอบส่วนเอาไว้ เสียงดูจ๊วบจ๊าบน่าอายจนเตนล์หน้าแดง เคยทำกันตั้งหลายครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่พี่ข้าวทำออรัลให้ แล้วยังดูท่าทางจะชอบเสียด้วย ถ้าเกิดว่าติดใจ หย่านมมาติดดูดอย่างอื่นแทน เตนล์จะไม่ยิ่งแย่เหรอ

"พี่ข้าว"

"อือ หือ? จ๊วบ"

"เตนล์ขอคำนึงสิ"

แจฮยอนชอบบอกว่าเตนล์แรด เพราะเตนล์มีผัว เคยเอากับผัวจนข้างห้องด่า

ตอนนี้เตนล์ก็เริ่มคิดว่าตัวเองก็คงจะแรดเหมือนที่แจฮยอนบอก เพราะนอกจากจะสมยอมแบบง่ายๆ บางทีก็เป็นเตนล์เองที่ขอทำ ขอให้ทำอะไรที่มันแปลกออกมาหน่อย

เช่นตอนนี้ที่พี่ข้าวนอนราบบนเตียงโดยมีเตนล์คร่อมอยู่ด้านบน

คร่อมแบบที่กลับหัว เตนล์ใช้เข่าค้ำฟูกที่นอนรอบหัวพี่ข้าว ส่วนตัวเองก็นอนแนบแก้มไปกับหน้าขาของอีกคน

ใช้มือกำรอบส่วนขยายใหญ่แล้วชักรูดขึ้นลงๆ ยังไม่กล้าพอที่จะเอาเข้าปาก แค่เห็นอยู่ใกล้หน้าขนาดนี้ก็เขินมากพออยู่แล้ว แต่พี่ข้าวกลับโลมเลียกินจนเข่าที่รับน้ำหนักไว้สั่นไหวจนแทบร่วงลงมา

"หงึก.."เตนล์กลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ในที่สุดก็ลุกขึ้นมาจับแท่งเอ็นที่ยังขยายไม่เต็มที่ ที่รู้ก็เพราะเคยจับมาบ่อยแล้วเถอะ

ริมฝีปากนุ่มหยุนกดจูบลงไปข้างลำก่อนจะค่อยๆอ้าปากออกแล้วใช้ปลายลิ้นสัมผัสลากเลียขึ้นไปเหมือนกำลังเลียไอติมที่กำลังละลาย เสียงครางต่ำสร้างความพึงพอใจให้เตนล์ได้ไม่น้อย

 นานๆทีที่พี่ข้าวจะแสดงความพอใจออกมาผ่านเสียงคราง ส่วนมากไม่ค่อยได้ฟัง หมายถึงไม่รู้ว่าครางไหม เพระเตนล์ได้ยินแต่เสียงตัวเอง

สัมผัสงกๆเงินๆจากคนไม่เคยทำ เตนล์พยายามเลียนแบบพี่ข้าว แต่กลายเป็นว่าตอนนี้แทยงกลับละออกจากแก่นกายของเตนล์แล้วใช้ปากนิ้วเปิดช่องทางด้านหลังแทน

"อื้ออออออ"

เพียงแค่สอดนิ้วทีเดียวเข้าไปสองนิ้ว เตนล์ก็เผลอขบลำของแก่นกายแล้วตัวเองก็สะดุ้งออกมาเพราะกลัวพี่ข้าวเจ็บ เตนล์เพียงสักพักที่เริ่มชินกับสัมผัสก็เริ่มกินไอติมแท่งพยายามคิดถึงเวลาที่มันกำลังละลาย ก็ใช้ปลายลิ้นเกี่ยวตวัดละเลงไปทั่ว แล้วห่อปากรูดจากโคนสุดปลาย น้ำลายจำนวนมากที่เกิดในปากถูกปล่อยออกมาให้หยดลงบนส่วนอ่อนไหวของพี่ข้าวเพื่อใช้เป็นสารหล่อลื่นสำหรับกิจกรรมต่อไปของมัน

แทยงจับเอวเตนล์ ดันขึ้นแล้วตัวเองก็ลุกขึ้นมา จับขาเรียวสวยให้แยกออกแล้วกดสะโพกลงบนฟูก จากนั้นก็แยกก้นทั้งสองออกแล้วสอดแก่นกายของตัวเองที่ผ่านการปลุกปั้นจากเตนล์เข้าไปภายใน แนบท้องน้อยไปกับเนินก้นสวย เด้งขึ้นลงด้วยแรงสปริงของเตียงทำให้เหมือนว่าเตนล์ก็สวนกายกลับขึ้นมา

ความเร็วที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นจนเริ่มเมื่อยเพราะท่ามันลำบากไปเสียหน่อย แทยงก็ดึงเตนล์ให้ลุกขึ้นมานั่งบนหน้าขาที่แทยงใช้เข่าค้ำพื้นไว้ สองมือเลื่อนไปบีบเนินอกนุ่มนิ่มของโปรดแล้วหยิกจุกทั้งสอง นวดวนรอบๆ แล้วจิกหัวนมน่ารักน่ากิน

เตนล์เกรงขาเอาไว้ให้แทยงกระแทกเข้ามาจะได้ไม่หลุดออก แล้วบางครั่งก็ทิ้งน้ำหนักลงนั่บทับเป็นการสวนกระแทกกลับไป แทยงยิ่งลูบวนหน้าอกแรงขึ้น

เสียงครางกระเส่าดังไม่หยุด มือที่เล่นนมข้างนึงก็ปล่อยออกไปสอดเข้าใต้ข้อพับข้างหนึ่งของเตนล์ขึ้นมา เอียงให้ร่างเล็กกว่าเอียงเล็กน้อยแล้วโน้มหน้าไปจูบอย่างดูดดื่ม เสียงดูดริมฝีปากดังจ๊วบกับเสียงครางอื่ออื่อขอลมหายใจ แล้วไหนจะแก่นกายที่กระแทกเข้าไปโดนจุดภายในอีก

เพราะแรงขยับจากพี่ข้าวทำให้ส่วนกลางของเตนล์ที่กำลังชี้โด่อยู่กลางอากาศเหวี่ยงสั่นขึ้นมาไปมา ยิ่งรู้สึกวูบโหวงมากขึ้นไปอีก

คราวนี้แทยงดันเตนล์ออกให้เตนล์หันหน้ามาหา จากนั้นก็สอดแก่นกายเข้าไปอีกครั้ง ลึก และเนิบนาบแต่รุนแรง พี่ข้าวไม่เคยทำเบาๆเลย ยิ่งมีอารมณ์มากเท่าไรก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นไปเท่านั้น

แต่เตนล์ก็ชอบมัน

"อ๋าาาาา" เพราะพี่ข้าวยังค้ำเข่ากับฟูก ทำให้สะโพกของเตนล์ที่ทับอยู่บนหน้าขายกสูงขึ้นมาอีก เลยทำให้ร่างสูงกว่าสามารถก้มลงไปดูดเลียแก่นกายที่เหวี่ยงไปมาได้พอดิบพอดี

ทั้งขยับสะโพก ทั้งทำออรัล พี่ข้าวสามารถทำไปพร้อมๆกันได้ เชื่อเขาเลย

พรวด

น้ำคาวขาวขุ่นพุ่งทะลุเข้าไปยังช่องทางด้านหลังพร้อมๆกับที่เตนล์ปล่อยใส่ปากพี่ข้าว

แทยงละปากออกมาแล้วรีบกดจูบแบ่งน้ำกามที่เตนล์พึ่งปล่อยมาให้เจ้าตัวกินด้วย

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=12

{ TaeTen } เตนล์จะไปเวิร์คช็อปนะพี่ข้าว

เตนล์ดึงขอบกางเกงในลงแล้วนั่งลงบนขอบเตียง ชักส่วนที่กำลังขยาย จริงๆก็ไม่จำเป็นต้องทำหรอก มันเป็นเรื่องธรรมชาติ สักพักก็จะสงบเอง แต่เตนล์ไม่เคยทำแบบนี้ต่อหน้าแมวเลย รู้สึกตื่นเต้นดีเหมือนกัน

"ดูสิพี่ข้าว เมื่อคืนเล่นดูดนมเตนล์ทั้งคืนเลย บวมเป่งขนาดนี้ เจ็บนะ" ดวงตาคู่สวยกระพริบถี่จนชื่นน้ำตา เตนล์ใช้มือขวางกางนิ้วชี้กับนิ้วกลางกอดรอบจุกนมที่บวมเป็นจุกสีชมพูบนยอดอกขาวน้ำนม แล้วลากวนกดนวดแล้วหยิกจุกของตัวเองไปมา

สองขาก็กางออกโชว์มือซ้ายที่กำรอบแก่นกายแล้วค่อยชักขึ้นลงเพื่อปลุกอารมณ์ให้ขนาดค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น

เสียงครางสลับกับเสียงหอบหายใจลึกๆ เตนล์เริ่มขยับสะโพกตามจังหวะที่ตัวเองชักนำ มือที่ลูบวนเล่นหน้าอกของตัวเองก็ยังทำหน้าที่ของมันต่อ ทั้งบีบนวด ปัดจุกสีชมพูไปมาเร็วๆ แล้วส่ายหน้าครางเสียวกับการกระทำ

"แม่ววววววว" แมวร้องเสียงสั่นเดินวนอยู่บนพื้นแต่แววตาจ้องไม่กระพริบ ยิ่งเตนล์ปล่อยมือจากจุกนมบนอกแล้วเอนตัวยกขาขึ้นมาตั้งโชว์ช่องทางด้านหลังสีระเรือเพราะกิจกรรมเมื่อคืนทำให้ระบมช้ำขมิบถี่ๆ ปลายนิ้วถูกส่งไปลูบผ่านแล้วกดส่วนปลายเบาๆ

"ตรงนี้ก็กระแทกเอา กระแทกเอา ถ้าวันนี้เตนล์เดินไม่ไหวทำไง"

ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือเปล่า เสียงครางสั่นยิ่งกว่าเวลาโดนทำจริงๆเสียอีก แมวตัวอ้วนรู้สึกยังไงไม่รู้ แต่ตอนนี้มันหยุดเดินวนแล้วก็โน้มตัวลงไปด้านหน้าเหมือนเตรียมกระโดด

"ถ้านมบวมขนาดนี้ใครมาเห็นเข้าจะให้เตนล์บอกเขายังไง"

บิดกายเร้าๆ ไม่ได้สังเกตแมวด้วยซ้ำที่เริ่มคลายอุ้งเท้าสลัยกัน แววตาที่จ้องเขม่งไม่ยอมละ ราวกับสัตว์ป่ากำลังจะล่าเหยื่อ

"อื๋อออ แค่จับๆเตนล์ก็เสียวแล้วงะ พี่ข้าวรับผิดชอบเลยนะ"

วูบ

สี่ขากระโดดพุ่งขึ้นไปในอากาศ เสียงวูบดังขึ้นพร้อมกับร่างของแมวที่เปลี่ยนเป็นคนราวกับปาฏิหาริย์

เตนล์เหมือนถูกลมผลักให้นอนลงบนเตียง หยุดทุกการกระทำเบิกตากว้างกับสิ่งที่เห็น

พี่ข้าวกลายเป็นคน

ตอนกลางวันเนี่ยนะ !!

"แฮ่กๆๆ"

"…" คนที่กะจะแกล้งแมวเฉยๆกระพริบตาปริบๆมองร่างคนที่หอบหายใจแรงๆเหมือนพึ่งเสียพลังงานไปมากโข

รอยยิ้มเหยียดขึ้นมาบนใบหน้าของแทยงราวกับผู้ชนะ สองแขนที่คร่อมร่างเตนล์ไว้ ใช้นิ้วมือเลื่อนมาเกลี่ยแก้มนวลที่ขาวซีดยิ่งกว่าเดิม

"รับผิดชอบอะไรนะ"

"ม..ไม่ ทำไม.. ห้ะ" งงไปกันใหญ่ เหมือนมือ เหมือนลิ้น ทุกอย่างถูกสตาฟไว้ ขยับไม่ได้ พูดไม่ถูก รู้แค่ว่าตัวเองตกใจมาก

"ตรงนี้เหรอ" ปลายนิ้วแกร่งวนรอบฐานจุกสีชมพูแล้วสะกิดปลายเบาๆ เตนล์สะดุ้งทันทีแล้วพยายามจะขดตัวออก

"หรือว่าตรงนี้" ย้ายมือลงไปยังช่องทางด้านหลังแล้วสะกิดเบาๆแบบที่เตนล์ทำเมื่อกี้เป๊ะ

"รับผิดชอบยังไงดี หืม?"

"..ด..เดี๋ยว..เดี๋ยวก่อน ทำไมเป็นคนอ่ะ" เตนล์ปล่อยของทุกอย่างที่ตัวเองจับแล้วเลื่อนไปดันไหล่เปลือยของแทยงออก พยายามใช้ศอกตั้งให้ตัวเองลุกนั่ง แต่อีกคนก็ยังไม่ลุกจากที่คร่อมไว้ จนหน้าอกเตนล์อยู่ตรงหน้าพอดี

แผล่บ

"อื๋อออ"

ลิ้นเย็นๆลากผ่านตรงกลางอกขาวๆเร็วๆเหมือนแมวกำลังกินนม ส่วนมือก็ส่งลงไปกำแก่นกายให้คนตัวเล็กกว่าเพื่อขยับต่อให้แทน

"ก็เป็นได้"

"ฮื่อออ.. ละ..แล้วทำไม.. อ่าาา" แทยงยังใช้ปลายลิ้นลากไปทั่วอก แม้แต่จุกสีชมพูก็ใช้เพียวลิ้นสะกิดเบาๆ จนเตนล์ต้องกดหัวให้อีกฝ่ายทำแรงๆกว่านี้ แบบนี้มันเสียวปนหงุดหงิด

"ก็เป็นคนตอนกลางวันมันเหนื่อย.."

"เป็นแมวแล้วเก็บแรงไว้เอาเตนล์ดีกว่า"

"ทะลึ่งเหรอ"

"คนที่ช่วงตัวเองต่อหน้าแมวนี้เรียบร้อยมากมั้ง หึหึ" ทุกครั้งที่พูด ริมฝีปากนุ่มหยุ่นก็ผ่านจุกนมบวมๆของเตนล์ แล้วแทยงยังส่ายไปมาให้เตนล์สั่นทรมานเล่นอีก

จ๊วบ

"อื้ออออออ"

สุดท้ายแล้วก็ครอบปากลงไปดูดเอาเนื้อส่วนสีชมพูขึ้นมาแรงๆ ใช้ทั้งลิ้นละเลงลงไป และฟันเรียงสวยครูดกัดขึ้นมาเบาๆ

ฟู่ว

จากนั้นก็ปล่อยออกมาพ่นลมหายใจร้อนๆใส่

"เมื่อกี้บอกว่าไงนะ ถ้าใครมาเห็นจะบอกเขาว่ายังไง?" แทยงทวนคำที่เตนล์พูดเมื่อครู่ มือส่วนล่างก็ยังทำหน้าที่ต่อไปอยู่

"ก็บอกเขาไปว่าผัวดูด"

"..บ..บ้าเหรอ"

"ถ้าจะให้ดีก็ไม่ให้ใครเห็นเลยดีกว่า"

"เดี๋ยวผัวหึง"

กลับไปอ่านที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=7

{ TaeTen } รายงานพี่ข้าว ฉบับที่ 1

เมื่อร่างสูงที่ยืนซ้อนด้านหลังจับเก้าอี้เลื่อนออกไปไว้ด้านข้างแล้วเดินเข้าประชิดร่างของอีกคน ก่อนที่เตนล์จะหันมาถาม นิสัยแมวมือไวตีนไวก็ล้วงเข้าขอบกางเกงแล้วดันลงเพื่อดึงเอาส่วนอ่อนไหวของเตนล์ออกมา

"เดี๋ยวๆ พี่ข้าว"

"อะไร"

"จะทำนี่ถามกันสักคำยัง"

"ไม่ถามแล้ว จะทำ"

จมูกและริมฝีปากลูบไล้ลากผ่านลำคอระหงส์ กลิ่นหอมๆเฉพาะตัวของเตนล์มันปลุกสัญชาตญาณดิบของสัตว์ในตัวพี่ข้าว มือนึงก็กำรอบแก่นกายแล้วนวดลงไปถึงลูกกลมๆด้านล่าง ส่วนอีกข้างก็ลูบวนท้องน้อยไปจนถึงซอกขา

เตนล์รู้สึกพลาด

ทำไมถึงคิดไม่ทัน ยอมลุกขึ้นมายืนตามที่พี่ข้าวบอกได้ไง แต่ถึงไม่ยืนก็เชื่อว่าอิพี่ข้าวก็ต้องหาทางทำให้ได้อยู่ดี

แล้วจะยอมทำไมวะ

งงตัวเอง

อยู่กับพี่ข้าวแล้วปล่อยเนื้อปล่อยตัวเกินไปหรือเปล่า แล้วถ้าจะหวงตัวเองตอนนี้ยังทันไหม

ไม่รู้

แค่เสื้อยืดที่เตนล์สวมใส่อยู่กำลังถูกถอดออกจากตัวของเตนล์เองนั้นแหล่ะ พี่ข้าวปล่อยมือมี่กำลังลูบท้องเตนล์มาดึงขอบกางเกงตัวเองลงมันร่นลงไปกองกับพื้น แล้วจับมือเตนล์มาสัมผัสของตัวเองบ้าน ก็เลยกลายเป็นว่างานการไม่ได้ทำอีกแล้ว ไว้ทำนี่เสร็จค่อยกลับมาทำต่อ

ลูบไล้ปลุกอารมณ์ อยากจะบีบขยี้นมแรงๆ แต่ครางก่อนที่พี่ข้าวดูดนมจนเตนล์ใส่เสื้อไม่ได้ก็โดนงอนนาน ต่อให้ทำข้าวผัดมาให้ เตนล์ก็ยังหนาวอยู่ดี จะเพิ่มอุณหภูมิแอร์ก็ร้อน เปิดแบบปกติก็หนาว กลัวจะไม่สบาย เลยเอาคืนพี่ข้าวด้วยการกัดนมพี่ข้างคืนบ้าง คราวนี้รู้เลยว่าเจ็บจริง ไม่รู้ว่าเตนล์ตั้งใจกัดให้แรงกว่าหรือที่พี่ข้าวดูดมันเจ็บแบบนั้นจริงๆ

ครั้งนี้เลยได้แค่ใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางคีบเนื้อรอบๆติ่งไตที่เริ่มแข็ง แล้วบีบหมุนควงเบาๆ ส่วนฝ่ามือที่เหลือก็กำรอบเนื้อหน้าอก

"อ้ะ"

เตนล์ถูกเขี้ยวเล็กงับเข้าที่กล้ามเนื้อไหล่อย่างแรงจนสะดุ้งต้องหันไปดุแมวน่ามึนที่กำลังซุกไซร้หลังเปลือยเปล่าของเตนล์

"เจ็บนะพี่ข้าว บอกแล้วไงว่าอย่ากัดอ่ะ"

"ขอโทษ"

หลังๆมาได้ยินคำนี้บ่อย เพราะเคยดีลกันแล้วห้ามกัดแรง ห้ามดูดแรง แต่บางทีแมวก็ลืมตัว หมั่นเขี้ยว อยากกัดอยากเคี้ยว

ก็ใครใช้ให้เตนล์น่ารักละ

ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่พี่ข้าวเลือกมาอยู่กับเตนล์ เพราะเตนล์หอม น่ารัก เลยมา

พี่ข้าวโน้มตัวไปจับต้นขาเตนล์แล้วยกขึ้นมาพาดไปกับโต๊ะทำงาน ย้ายมือเข้าไปสอดใส่ช่องทางเพื่อเตรียมให้พร้อมก่อนจะเข้าไป ส่วนมือก็ยังกำรอบแก่นกายของเตนล์แล้วยังทำหน้าที่ของมันอยู่ แต่เตนล์กลับปล่อยแล้วย้ายไปค้ำกับชั้นวางบนโต๊ะแทน

"อ้ะ อย่า..พึ่ง.."

คนที่พึ่งสังเกตว่า เวรละ งานยังวางไว้อยู่ แต่ก็เก็บไม่ทัน เมื่อน้ำขาวขุ่นของตัวเองถูกชักนำจนมันพุ่งออกมาเลอะไปหมด

ยังดีที่เป็นงานย่อสเกตไว้ ยังไม่ใช่งานจริง แต่ชีทที่ดูพึ่งไปขอถ่ายเอกสารเพื่อนมา

คงต้องไปขอใหม่

สะโพกบางถูกดันให้แอ่นขึ้นเพื่อตอบรับสัมผัสที่กำลังถูไถไปตามร่อง แทยงดึงมือที่กำลังเปิดช่องทางแล้วมาจับของตัวเองสอดเข้าไปแทนที่

เตนล์โน้มตัวลงพิงกับมือที่วางค้ำไว้รับชั้นวางของบนโต๊ะ แต่สะโพกแอ่นไปด้านหลัง แล้วปลายเท้าเขย่งย่อขา เมื่อแทยงสวนกายเข้ามาแรงขึ้น แต่ยังไม่เพิ่มความเร็ว

นแกร่งรวบเอวบางเอาไว้แน่นแล้วกดเน้นย้ำกับจังหวะกระแทกให้เร็วขึ้นและแรงขึ้น เสียงครางตอบรับเบาๆ เหมือนเป็นเครื่องกระตุ้นชั้นดีอีกอย่างรองจากกลิ่นหอมๆที่เจ้าตัวปล่อยฟุ้งไปทั่วโดยเฉพาะเวลาแบบนี้ แทยงไม่ปล่อยมือให้ว่าง กลับลูกสัมผัสนุ่มนิ่มไปทั่ว บีบเค้นคลึงไปตามร่องขาและหน้าท้อง จนเตนล์ต้องหดเกรงไว้

แล้วอยู่ๆแทยงก็จับเข้าที่สะโพกเตนล์แล้วดึงให้ไปนั่งทับตัวเองที่หมุนถอยหลังไปนั่งบนขอบเตียง เพราะฟูกนุ่มสปริงตัวดีเลยทำให้ไม่เป็นอุปสรรคเท่าไรสำหรับกาาสวนสะโพกของร่างสูง แต่เตนล์กลับลุกขึ้นมายืนเต็มเท้าแล้วนั่งแอ่นสะโพกขย่มสวนลงไปแทน

ความลึกและแรงกระแทกตัดภายในทำเอาแทบขาอ่อน ก็ลุกออกมาจนส่วนที่อยู่เชื่อมกันหลุดออกมา

 เตนล์หมุนตัวกลับมามองแต่ทิ้งจังหวะไม่นานแล้วยกขาขึ้นมาเหยียบฟูกที่นอนข้างนึงส่วนอีกข้างใช้เข่าค้ำลงไป แล้วจับแก่นกายขนาดใหญ่จ่อเข้าช่องทางของตัวเอง จากนั้นก็ค่อยๆนั่งทับลงไป

แทยงโอบมือไปรองสะโพกและแก้มนุ่มนิ่มจนอยากหยิกติดมือมาด้วย แต่ก็แบบนั้นไม่ได้ จึงได้แค่ฟาดมือลงไปแรงๆดังเพี๊ยะ

"เจ็บนะ" เตนล์ขมวดคิ้วมองแมวหน้ามึน เตนล์ดึงชายเสื้อสีดำ(ของตัวเอง)บนตัวพี่ข้าวขึ้น แบบนี้ขี้โกง ถอดเสื้ออยู่คนเดียวได้ไง

ทันทีที่เสื้อยืดโดนดึงออก แทยงก็รู้ซึ้งทันทีว่าฟันคนก็คมไม่แพ้ฟันแมว เมื่อเตนล์กำลังเคี้ยวคอ เคี้ยวไหล่จนเป็นรอย

แทยงแทบไม่ต้องขยับสะโพกเลยทำเพียงแค่รองให้คนที่กำลับขยับไว้ไม่ให้ตก มือกว้างดันก้นเตนล์ให้เข้ามาใกล้แนบไปยิ่งกว่าเดิม แล้วขย้ำนวดจนเริ่มเป็นรอยแดง

จากนั้นก็ดันตัวเตนล์ขึ้นแล้วลุกขึ้นยืนหมุนตัวให้เตนล์ลงไปนอนกับเตียงแทนแล้วออกแรงสวนสะโพกเน้นน้ำลงไปแรงๆแล้วปล่อยน้ำรักตัวเองออกมาเต็มช่องทางด้านหลังของเตนล์

"น..นึกว่าวันนี้จะไม่เสร็จละ" เสียงหวานกำลังเหนื่อยหอบ ไม่รู้ว่าแมวมันสายอึดเหรอ ทำไมทนกันจัง แล้วนี้ก็กำลังดันตัวเตนล์ให้ขึ้นไปนอนดีๆ จับสะโพกพลิกแล้วคร่อมตัวลงมาทับ ไม่จำเป็นต้องเปิดทางอะไรมาก เพราะมีน้ำแรกที่ปล่อยออกมาเหมือนเป็นสารหล่อลื่น แทยงสวดแก่นกายเข้าไปอีกที

เตนล์คว้าหมอนข้างขึ้นมาก่ายกอด ยกหัวขึ้นทับกอดแน่นแนบอก ให้แทยงขยับสะโพกต่อไป

"หันมาหน่อย" เสียงเรียกให้คนที่นอนกอดจนแทบจะฝังร่างไปกับหมอนอยู่แล้วหันมามอง แทยงก้มลงไปกดจูบแล้วสอดลิ้นเข้าไปในปาดที่เผยออรอรับอยู่แล้ว เตนล์ปล่อยมือจากหมอนมากอดรอบลำคอแกร่ง ลูบสันกรามที่เด่นชัดไปจนถึงลำคอที่มีเส้นเลือดชัดเจน

"ง..งืออ เสร็จแล้ว.. เสร็จแล้วเอาออกให้เลยนะ" หมายถึงคราบเหนียวที่อยู่ภายใน เพราะมีมันนั้นแหล่ะ เวลาแทยงขยับเข้าออกถึงได้ลื่นไหลไม่พอยังมีเสียงแจ๊ะๆเพิ่มเข้ามาอีก

"ครับ ครับ"

แทยงกวาดขาคร่อมร่างเตนล์ให้อีกคนนอนทับหมอนข้างที่ก่ายเอาไว้อีกที แต่ก็ถูกร่างสูงดึงขึ้นมาแล้วดันจนแทบจะแนบไปกับผนังที่หัวเตียง แต่ส่วนล่างกลับกำลังบดขยี่กับหมอนนุ่มนิ่ม แล้วด้านหลังก็สวนกายกระแทกแจ๊ะๆเข้ามารัวๆ จนปั่นป่วนไปหมด

ความรู้สึกที่ยิ่งกว่าตอนถูกชักอารมณ์เพราะส่วนที่กำลังแข็งถูกอัดเข้ากับความนุ่มของหมอนจนมันเหมือนกำลังถูกห่อด้วยอะไรบางอย่างจนแน่น แล้วแรงดันเข้าออกด้านหลังจนสะโพกขยับตามจังหวะยิ่งเหมือนเตนล์กำลังมีอะไรกับหมอนข้างเข้าไปใหญ่

ไหล่บางที่ถูกดันไปด้านหน้าจนแขนกับหน้าอกต้องดันกำแพงไว้

Rrrrrrrrr

เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์เครื่องบางบนโต๊ะทำงาน แทยงหันไปมอง หยิบขึ้นมาดูชื่อแล้วกดรับสายแนบหูเจ้าของเครื่องทันที

"..ด..เดี๋ยว ฮัล..โ..หล"

อยากจะหันไปต่อว่า แต่ก็ไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายเริ่มพูดแล้ว

"ฮย..อง เตนล์.. อือ เตนล์ไม่ว่าง ไว้ค่อยคุย.. นะ"

รู้สึกอายยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้ยินเสียงตัวเอง จากที่ปกติครางก็ได้ยินกันแค่สองคน แล้วนี่พี่ข้าวยิ่งเหมือนแกล้งดันสะโพกช้าๆ แรงๆ สลับกัน แล้วตอนดันแรงๆคือโยกไปทั้งตัวต้องใช้มือยันผนังไว้

"เตนล์..ไม่ได้เ..ป็นไร อื้อออออ เตนล์สบายดี" เพราะถูกสองมือลูบขึ้นมาบีบนมแล้วยังโดนเป่าลมร้อนใส่หลังหูอีก

"ค..แค่นี้นะฮยอง เสร็จแล้วเดี๋ยวเตนล์โทรไป" รีบกดตัดสายแล้วกดโทรศัพท์ลงบนฟูก

แทยงรวบเอวบางมานั่งออนท็อปตัวเองอีกครั้ง แผ่นหลังบางแนบไปกับอกเปลือยแก่นกายเล็กพึ่งถูกปล่อยเป็นอิสระจากหมอนนุ่ม ก็ถูกนิ้วเรียวกดบีบส่วนปลายไม่ให้มันถูกปล่อยออกมา

"อะไร จะเสร็จแล้วเหรอ"

"ปล่อยพี่ข้าว อย่าแกล้ง" ทั้งตีมือ พยายามดึงออกแต่ยิ่งแทยงเกรงนิ้วไม่ปล่อย มันยิ่งเหมือนกดส่วนปลายของเตนล์ไว้

"ยังไม่อยากเสร็จเลย" น้ำเสียงติดอ้อนจากแมวหน้ามึน ไม่ได้เข้าโสตประสาทของเตนล์สักนิด เขากำลังอึดอัดปั่นป่วนภายในไปหมด อยากปล่อย แต่ปล่อยไม่ได้ น้ำรักที่ขาวขุ่นลอดออกจากส่วนปลายเพียงเล็กน้อย เพราะแทยงไม่ได้บีบแรงจนปิดไปหมด แน่นั้นแหล่ะ ที่ยิ่งทรมาน แล้วไหนจะข้างหลังที่ขยับเข้าออกๆ ด้วยจังหวะธรรมดาๆ ไม่มีท่าทีว่าจะเสร็จเร็วๆนี้เลย

"พี่ข้าว พี่ข้าว.." เตนล์พยายามบิดตัวหันมาโอบคออีกคนแล้วส่งสายตาอ้อนวอนให้แมวเห็นใจ

"พี่ข้าว พี่ข้าว.. แทยง" เตนล์ซุกคออีกฝ่าย แนบริมฝีปากพูดกับลำคอที่เห็นเส้นเลือดชัดเจน

"พี่ข้าวจ๋า.. อย่าแกล้งเตนล์เลยนะ นะ.. นะ"

เกิดมาทั้งชีวิต 20กว่าปี พึ่งเคยพูดจาหวานๆอ้อนแมวก็ครั้งแรกนี้แหล่ะ

ริมฝีปากที่พึ่งเอ่ยคำหวานๆออกมาก็ถูกประกบลงมาจูบแบบดูดดื่ม แทยงยกขาเตนล์ขึ้นมากอดใต้ข้อพับแล้วปล่อยให้เตนล์ทิ้งตัวด้มลงไปนอนแนบกับฟูกอีกครั้ง

ฝ่ามือค้ำลงฟูกข้างๆ ส่วนอ่อนไหวของเตนล์ถูกปล่อยให้เป็นอิสระกำลังไหวแรงๆจากแรงกระอทกที่รุนแรงกว่าเดิมจนเตนล์แทบครางไม่ออก

น้ำรักสีขาวขุ่นถูกฉีดพุุ่งออกมาแทบจะพร้อมกัน แทยงค่อยๆดึงส่วนของตัวเองออกมาแล้วชักรูดรออีกสิงสามรอบเพื่อไลาน้ำออกมาให้หมด ส่วนเตนล์ก็นอนโดยที่ยังคุกเข่าชันสะโพกปล่อยให้ของเหลวที่ถูกปล่อยอัดเข้าไปไหลออกมาทางเดิม

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=5

{ TaeTen } เดี๋ยวให้กินมาม่าดิบนะพี่ข้าว

ยิ่งขอบกางเกงเอวยืดกำลังถูกรุกล่ำจากมือเย็นแล้วไหปลาร้าก็ถูกฟันที่เรียงสวยงามขบกัดแล้วออกแรงดูดดังจ๊วบ

"พ..พี่ข้าว..แทยง แทยง หยุ..ด"

คนที่กำลังเป็นฝ่ายกระทำกลับไม่หยุดสักที กลับเงยหน้าละจากลำคอที่มีกลิ่นหอมยั่วยวนใจขึ้นไปจูบปิดปาก

กางเกงตัวบางถูกดึงถอดออกแล้ว จับขาบางให้แยกออก เตนล์ส่ายหน้ารัวๆ อย่างน้อยก็ไม่ใช่บนเอกสารที่จะใช้ทำงาน ไม่เช่นนั้นก็ต้องไปหาออกสารใหม่ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

คิดสิคิด จะทำยังไงให้พี่ข้าวหยุด

คราวก่อนที่พี่ข้าวจูบครั้งแรกทำยังไง ทำไมตอนนี้คิดไม่ออก

แต่กว่าที่ความคิดต่างๆจะหวนกลับมา แก่นกายเล็กก็ถูกเปิดเผยออกมาเมื่อกางเกงในตัวเล็กถูกดึงออกมาแต่ยังไม่พ่นขา แทยงกำรอบแก่นกายแล้วกดนวดวนตั้งแต่โคนสุดปลายไม่เว้นแม้กระทั้งลูกกลมๆที่รองอยู่

หาง !!

ใช่ กำหางพี่ข้าว !!

หมับ

ฝ่ามือที่คว้าไปจับ

กับ

มือที่กำลังจะจับหางตัวเอง

"มุขเก่าแล้วนะ" แทยงกระซิบข้างหูเบาแล้วใช้ลิ้นร้อนเลียเบาให้เตนล์สะดุ้งเล่น

"ฮื่อ ไม่ให้กินข้าวจริงๆนะ จะเอาข้าวดิบๆให้กินนะ" เตนล์เบะปากเมื่อทำอะไรแบบที่คิดไว้ไม่ได้ ก็งอแงมันซะตรงนี้เลย

"ไม่เป็นไร ขอกินเตนล์ก่อน"

นิ้วเรียวกดเข้ายังช่องทางด้านหลังเพื่อเบิกทาง เตนล์เอนกายไปด้านหลังจนต้องใช้มือค้ำกับพื้นโต๊ะเอาไว้

"ฮือ อ้ะ อ้ะ" เสียงครางดังขึ้นทุกครั้งที่ปลายนิ้วเข้าสะกิดจุดกระสันภายใน เตนล์แอ่นหน้าท้องขึ้นแล้วเผลอเด้งสะโพกตอบรับกับจังหวะที่แทยงมอบให้ รอยยิ้มบางปรากฎบนใบหน้าของผู้กระทำ

เมื่อกี้ยังบอกให้หยุด แต่ตอนนี้กลับร่อนเอวตอบรับอย่างดี

ฟีโรโมนคละคลุ้งไปทั่วยิ่งสะกิดความอยากของคนกึ่งแมวจนแทบทนไม่ไหว

ตอนแรกยังไม่ได้คิดจะทำอะไร แต่เตนล์อาจจะไม่รู้

แมวตัวผู้จะไม่ฮีทติดสัตว์ แต่มันเป็นผลจากการได้กลิ่นฟีโรโมนจากแมวตัวเมีย ถ้าไม่หาที่ระบายก็คงจะอยู่ไม่สุข

ถึงแม้เตนล์จะไม่ใช่แมว แล้วแทยงก็ไม่ใช่แมวแบบเต็มตัว แต่เพราะสัญชาตญาณของสัตว์ ยิ่งเจ้าตัวปล่อยกลิ่นหอมนี่อยู่ใกล้ๆ ก็ยิ่งต้องทำ

นิ้วเรียวถูกดึงออกแล้วแทนทีด้วยส่วนที่ใหญ่กว่า แทยงกำลังสอกใส่แก่นกายตัวเองที่แทบไม่ต้องชักให้พร้อมเลยในเมื่อแค่เข้าใกล้เตนล์มันก็เริ่มมีอาการอยู่แล้ว

"อ๋า พี่ข้าว พี่ข้าว เตนล์เจ็บ ฮื่อ เบา เบาสิ"

แมวแสนฉลาดที่อ่านหนังสือออกแต่ดันไม่รู้จักคำว่าเบา ยิ่งพูดก็ยิ่งขยับกายเข้าไปลึกแล้วเร็วกว่าเดิม จนสุด

ไม่รอช้า ตอนนี้ไม่รู้หรอกว่าเตนล์จะรู้สึกยังไง แต่เสียงหวีดร้องที่ครางออกมากับมือนุ่มที่คว้าลำคอแกร่งเอาไว้เหมือนเป็นที่ยึด แทยงสวนกายเข้าออกจนโต๊ะทำงานเลื่อนกระทบกำแพงดังกึกๆๆ

"แทยง.. พี่ข้าว ฮื้อ ช้า ช้าลงหน่อย หายใจไม่ทัน"

นี้ก็ฟังไม่รู้เรื่องอีก แทยงรวบเตนล์ขึ้นมาอุ้มแล้วเดินไปยังเตียงนุ่มแทน โดยที่ช่องทางก็ยังไม่หลุดออก จากนั้นก็ยกขาเหยียบพื้นเตียงข้างนึง จับสะโพกเตนล์ให้ยกขึ้นแล้วกระแทกแก่นกายลงไปหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม

เสียงครางดังขึ้นจนรู้สึกอาย เตนล์รีบคว้าหมอนมากอดไว้แล้วปล่อยให้แทยงทำหน้าที่ต่อไปโดยที่ตัวเองจะห้ามอะไรตอนนี้ไม่ได้แล้ว

นี่ครั้งแรกนะ ใส่มาขนาดนี้พรุ่งนี้จะไปเรียนยังไง

แล้วที่สำคัญ

เขากำลังโดนแมวข่มขืน

ส่วนกลางกายของเตนล์กำลังถูกนวดสาวขึ้นลงอย่างที่ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันรู้สึกดีมากจริงๆ

"อ๋าาา อื้อออ" เมื่ออยู่ๆของเหลวอุ่นร้อนก็ฉีดเข้าไปในร่างกายเต็มแรงจนมันพุ่งย้อนกลับมาทางเดิม พร้อมๆกับที่เตนล์ปลดปล่อยออกมาจนเลอะเสื้อยืดที่ตัวเองกำลังใส่อยู่

แทยงเอาขาข้างที่ยกขึ้นลงมานั่งคุกเข่ากับเตียงแล้วหอบหายใจแรงๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วโน้มตัวไปลงจูบปากเตนล์ที่นอนกอดหมอนหมดแรงไม่ต่างกัน

แผล่บ

ลิ้นลากเลียจากใต้คางไปตามสันกรามจนถึงข้างหู

"อร่อยจัง"

กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1532901&chapter=3

{ TaeTen } โรงเรียนวังโฮฮวา

ร่างสูงโอบอุ้มคนตัวเล็กกว่าขึ้นด้วยพละกำลังที่มีมากกว่า แล้วก็ถือเป็นเรื่องดีที่ส่วนของห้องนอนอยู่ไม่ห่างจากห้องรับรอง เมื่อหม่อมเจ้านั่งลงบนฟูกนุ่ม องค์ชายก็โน้มตัวดันให้อีกคนนอนราบไปกับพื้นเตียงสีขาวสะอาดตา

ริมฝีปากที่บดเข้าหากันถูกรุกล้ำจากคนที่มีประสบการณ์มากกว่า ฝ่ามือสากจากการเล่นกีฬาลูบไล้ไปทั่วเรือนกายที่มีชุดนักเรียนสวมใส่อย่างถูกระเบียบ

แต่กำลังค่อยๆถูกปลดออกทีละชิ้น ทีละชิ้น โดยที่องค์ชายแทบไม่ละริมฝีปากออกมาเลย ทันทีที่เสื้อตัวสุดท้ายถูกปลดกระดุมออกเผยให้เห็นผิวขาวที่ไม่เคยถูกสัมผัสจากใครปรากฏ ฝ่ามืออุ่นร้อนก็กดลูบผ่านจุดติ่งไตที่เริ่มแข็งชันเพราะแรงอารมณ์ หม่อมเจ้าไม่ได้ปฏิเสธสัมผัส แต่กลับเบือนหน้าหนี ดวงหน้าขึ้นสีแดงระเรือเห็นได้ชัด การแสดงสีหน้าที่มากที่สุดเท่าที่องค์ชายเคยเห็นมา

"หม่อมน่ารักจัง" พูดไปก็ก้มลงหอมแก้มจนเกิดเสียงฟอดรัวๆ จมูกโด่งไล่ลงจากแก้มมายังลำคอและไหปลาร้า ริมฝีปากและลิ้นสากกดจูบ ลากผ่านผิวกายอุ่นๆ เสียงตึกตักกับความรู้สึกที่อกของหม่อมกำลังเต้นแรง จนองค์ชายแช่ริมฝีปากจูบเอาไว้นาน

จังหวะหัวใจที่เต้นแรงไม่ต่างอะไรกับใจของเขาเลย

มือข้างที่ว่างอยู่ลูบไล้สะโพกบางเคลื่อนไปยังแก่นกายที่เริ่มมีอารมณ์ หม่อมเจ้าสะดุ้งทันทีที่โดนสัมผัส กริยาท่าทางน่ารักของคนไม่เคยมันทำให้องค์ชายอดใจแทบไม่ไหวจริงๆ แต่ก็นั้นแหล่ะ เพราะอีกฝ่ายไม่เคย เขาถึงต้องค่อยเป็นค่อยไปให้ถึงที่สุด

จูบช้าๆ นานๆ บนเรือนกายขาวราวกับน้ำนม องค์ชายลดกายต่ำลงไปเรื่อยๆจนถึงแก่นกายที่กำลังสั่นระริกอยู่ในมือของเขา

"อ..องค์ชาย.."เสียงหวานแห่บพร่าใช้ศอกดันร่างตัวเองขึ้นมาดู

"เวลาเช่นนี้เตนล์ควรจะเรียกเราด้วยชื่อนะ"

"เช่นนั้นพระองค์ก็คงให้ใครเรียกชื่อหลายครั้งแล้วสิ"

"หื้ม? เตนล์หึงเราเหรอ?" ไม่ว่าเปล่า เรียวลิ้นที่สัมผัสไปยังส่วนปลายของอีกคน อาจเป็นเพราะหม่อมเจ้าไม่เคยมีอะไรกับใคร หรือบางทีอาจจะไม่เคยช่วยตัวเองเลยก็ได้ ส่วนปลายถึงยังไม่หลุดออกจากปลอก องค์ชายจึงใช้ปลายนิ้วดึงพร้อมกับเรียวลิ้นที่เลียลึกเข้าไปจากนั้นก็ใช้ปากครอบครองทั้งส่วน

"อือออออ พ..พอก่อน"

แต่เหมือนองค์ชายจะไม่ฟัง ยิ่งปากอุ่นร้อนคลุมไปจนแทบถึงโคน ปลายลิ้นก็แลบผ่านตวัดไปมา จนหม่อมเจ้าแทบจะทิ้งตัวลงไปนอนบิดกายเร้าๆอยู่รอมร่อ

"เรียกชื่อเราก่อน"

"อื้อออออ" แรงดูดที่ราวกับจะสูบวิญญาณ แม้องค์ชายจะเอ่ยบอกถึงความต้องการแต่หม่อมเจ้าก็ส่ายหน้ารัวๆ เป็นเพราะตอนนี้ตัวเองรู้สึกมากจนแทบพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ไหว

"คนที่เราให้เรียกชื่อนอกจากท่านพ่อท่านแม่แล้วก็มีแค่หม่อมเท่านั้น จะเรียกให้เราชื่นใจหน่อยไม่ได้เลยหรือ"น้ำเสียงตัดพ้อแล้วยังใช้สองมือคลึงลูกกลมๆเล่นไปพลางๆ

"ท..แทยง.. แทยง อย่าแกล้ง..สิ"

"หื้ม? แทยงแกล้งใครเหรอครับ?"

"งื้อ อย่าแกล้งสิครับ"

"ยังไม่รู้เลยว่าแกล้งใครเนี่ย" ปลายนิ้วคีบส่วนปลายแล้วออกแรงบีบหนักๆ จนเตนล์ต้องทิ้งตัวบีบกายไปมาแล้วหอบออกมาแรงๆ ดวงตาคู่สวยหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำตาที่ประทุขึ้นมาจากแรงอารมณ์ มองช้อนกลับมาเช่นเดิมแล้วเอ่ยออกมาเสียงสั่น

"แทยงอย่าแกล้งเตนล์สิ"

กระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่น้ำตาออก แต่กลับกลายเป็นว่าอีกคนโถมเข้าไปจูบอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว คนที่ยังไม่แม้แต่จะปลดเปลื้องอาภรณ์เลยสักชิ้นผละตัวมาใช้เข่ายืนบนเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกลวกๆ ไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าจะโยนส่วนไหนไปยังส่วนไหนบ้าง

เมื่อทั้งคู่เปลือยเสมอกันแล้วแทยงนั่งลงพิงหมอนจำนวนมากบนเตียงแล้วเรียกเตนล์ขึ้นมานั่งบนตัก สองแขนบางโอบรอบคออีกฝ่ายแล้วแลกจูบร้อนแรงกันอีกรอบ แต่คราวนี้เพิ่มเติมด้วยนิ้วแกร่งที่ค่อยๆสอดเข้าไปยังช่องทางด้านหลังเพื่อเบิกทาง

ยังดีที่ตอนถอดกางเกงยังมีสติพอให้เก็บของฝากจากหม่อมราชวงศ์ยุนโอวางเอาไว้ข้างเตียง

เจลหล่อลื่นข้างเล็กที่ดูเหมือนคุณชายยุนโอมักจะพกเอาไว้ถูกเปิดออกด้วยมืออีกข้างแล้วเทลงบนปลายนิ้วเพื่อเปิดทาง

ความเย็นสัมผัสไปตามความลึกของช่องทาง เตนล์เชิดหน้าส่ายไปมา กอดรอบคอแทยงแน่น เพราะตอนนี้ยังนั่งตักแทยงอยู่ โดยที่ขาของแทยงอยู่ตรงกลางระหว่างขาเรียวเล็กนั้น แล้วโดนแหวกออกจนช่องทางด้านหลังไม่มีอะไรปกปิด จึงไม่เป็นอุปสรรคเลยที่แทยงจะสอดนิ้วมือเจ้าไปจากหนึ่งเป็นสองแล้วกดเข้าออกเพิ่มความเร็วไปเรื่อยๆ

"ฮื่อ อือ อือ พ..พอแล้ว ไม่..ไม่เอาแล้ว"เตนล์ส่ายหัวที่วางพาดกับไหล่แกร่ง ฝ่ามือกว้างอีกข้างกอดรอบเอวบางแล้วจับเหวี่ยงลงไปกึ่งนั่งกึ่งนอนแทนที่ตัวเอง

เคลื่อนหน้าลงไปประกบปากดูดแรงๆจนเนื้อปากแทบหลุดติดออกมา ก่อนจะผละออกมาเพื่อฉีกถุงยางอนามัย ซึ่งก็ได้มากจากคุณชายยุนโออีกนั้นแหล่ะ

"เตนล์ใส่ให้แทยงหน่อยสิครับ" น้ำเสียงออดอ้อนแบบที่เคยทำประจำเวลาอ้อน กับคนที่คิดมาแล้วว่าตัวเองมีภูมิต้านทานเสียงนี้ แต่คราวนี้กลับรู้สึกพ่ายแพ้จนสั่นไปหมด

มือบางรับถุงอย่างมาจับไว้อย่างเบามือ สายตาที่เหลือบมองเจ้าโลกของอีกฝ่ายที่ดูท่าว่ามันคงจะพร้อมออกศึกเสียเต็มที่แล้วตอนนี้ ขนาดที่ใหญ่แต่งต่างกับที่เขามี แล้วยังมีเส้นเลือดที่ปูดขึ้นมาจนอยากจะละสายตา

ไม่รู้หรอกว่าตอนนี้จะหน้าแดงแค่ไหน แต่เตนล์รู้สึกร้อนจนแทบจะระเบิดออกมา

หมับ

แทยงจับมือบางที่กำลังสั่นให้ไปสัมผัสกับแก่นกายร้อนของตนเอง แล้วบังคับมืออีกฝ่ายให้ใส่ถุงอย่างให้ช้าๆ ไม่เร่งรีบ ราวกับอยากให้เตนล์สัมผัสส่วนนี้ของตัวเองนานๆ

"จากนี้จะถอยไม่ได้แล้วนะ" เสียงกระซิบเบาๆที่ตามมาด้วยใบหน้าสวยกดพยักแล้วรีบหลบสายตาเมื่อรู้สึกถึงช่องทางด้านหลังที่เริ่มมีอะไรสอดเข้ามาช้าๆ

"ถ้าเจ็บก็บอกนะครับ"

"อื้อ ม..ไม่เป็นไร" เสียงหวานเอ่ยบางเบาราวกับกำลังคราง จนทำให้อยากได้ยินอีก อยากได้ยินดังๆ อยากให้อีกฝ่ายเรียกแต่ชื่อตัวเอง แทยงผลักเตนล์นอนราบไปกับกองหมอนมากมายอีกครั้งแล้วดึงต้นขาของเตนล์ขึ้นมาแล้วดันแก่นกายตัวเองเข้าไปรวดเดียว

เสียงกรีดร้องเพราะความเจ็บที่แล่นเข้ามาราวกับช่องทางจะฉีกขาด คนที่เมื่อกี้ยังมีสติพอให้กลั้นเสียงครางได้น้ำตาไหลพรากแล้วส่งเสียงครางอืออาตลอดทุกครั้งที่แทยงขยับ

"เจ็บเหรอครับ ขอโทษนะ"

"แกล้งเตนล์ตลอดเลย" ฝ่ามือนุ่มตะปบเข้าที่แก้มสากแล้วขมวดคิ้วกดน้ำตาที่ไหลมองช้อนขึ้นไปมอง

"ก็เตนล์น่ารักขนาด ใครจะอดใจไหว" พูดไปก็สวนแก่นกายเข้าไปจนทั้งสองโยกไปพร้อมๆกัน

โยกไปได้สักพักก็ถอดแก่นกายตัวเองออกมาแล้วจับร่างบางให้พลิกคว่ำ ดึงสะโพกให้สูงในตำแหน่งที่พอดีแล้วสอดแก่นกายเข้าไปอีก เพราะท่าและสรีระที่ทำให้แก่นกายสอดเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม และกระแทกจุดกระสันภายในได้มากกว่าเดิม ร่างทั้งร่างแทบหมดเรียวแรง เตนล์ฝังหน้าลงกับหมอนนุ่มหมายจะปกปิดเสียงหน้าอายนี้ลงได้บ้าง

แทยงทาบกายลงไปใช้สองนิ้วบดขยี้จุดบนยอดอกพลางกดจูบไปทั่วแผ่นหลัง และลำคอ อยากจะทำรอยเอาไว้ ให้ทุกคนรู้ว่าคนนี้มีเจ้าของแล้ว เป็นของเขาแล้ว แต่ก็รู้ดีกว่าหากทำแบบนั้น รั้นแต่จะมีเรื่องไม่ดีตามมามากกว่า จึงได้แต่อดใจ

ไปทำกับส่วนที่มองไม่เห็นแทน

แทยงจับแขนเตนล์ยกพาดคอแล้วเอี้ยวตัวไปกดจูบบริเวณหน้าอก ดันกายบางให้ลุกขึ้นนั่งทับตักตัวเองแล้วขยับกายสวนขึ้นไป เสียงหวีดครางเสียงหวานดังขึ้นเป็นระยะพร้อมๆกับเสียงที่เรียกชื่อเขาซ้ำวนอยู่นั้นเหมือนแผ่นเสียงสะดุด

"แทยงรักเตนล์จังเลยครับ" สองแขนที่โอบร่างบางมากอดไว้อย่างเต็มมือ พูดไปจมูกโด่งก็คลอเคลียแก้มใสแล้วสูดกลิ่นฟีโรโมนหอมฟุ้งไปทั่วห้องให้ชุ่มปอด

"เตนล์ก็รัก.. รัก อื้อ มานานแล้ว"

"ฮึ่ม นานแล้ว.. นานแค่ไหน?"

"ครั้งแรก"

"ครั้งแรกที่เจอกัน ก็รัก รักมากเลย"

คำพูดราวเป็นปุ่มสวิตซ์ให้กดหยุด แทยงเลื่อนกายตัวเองออกมาแล้วดันให้เตนล์หันมามองตัวเองชัดๆ

"นานขนาดนั้น"

ดวงหน้าหวานพยักขึ้นลง

"รักมาตลอด"

คำพูดแสนน่ารักที่ทำให้หัวใจเต้นถี่รัว ดีใจยิ่งกว่าได้ยินว่าหม่อมรักตอบ แบบนี้มัน.. ดีใจจนไม่รู้จะหาคำพูดไหนมาอธิบาย

ริมฝีปากจูบกันครั้งที่เท่าไรไม่รู้ แต่ครั้งนี้กลับหอมหวานและอบอุ่นที่สุด แทยงกอดร่างเตนล์เอาไว้แล้วสวนกายกระแทกเข้าไปอีกเร็วและแรง จนในที่สุดน้ำรักก็พุ่งออกมาราวกับคนที่ไม่ได้ปลดปล่อยนาน

"ถ้าเตนล์จะน่ารักขนาดนี้ แทยงจะไปที่ไหนรอด" กดจูบที่กระหม่อมบางแล้วทิ้งตัวลงนอนกอดข้างๆ

จริงๆอยากทำอีก แต่สำหรับคนที่พึ่งทำครั้งแรกแล้วดูท่าจะเหนื่อยหอบมาก แล้วยังมีคราบเลือดที่เลอะที่นอนอีก แทยงจึงไม่อยากทำให้เจ็บไปมากกว่านี้

ไม่ใช่ว่าจะไม่มีครั้งต่อไป เก็บไว้รอคราวหน้าก็ยังได้นี่

 กลับไปอ่านต่อที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1486319&chapter=45