วันพุธที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2560

[ TaeTen ] รายงาน เรื่อง..


เพียงไม่นานเท่านั้นที่ทั้งคู่บนเตียงกว้างจะปลดเสื้อผ้าออกจากกายไปให้พ้นทาง แม้แต่ผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่เมื่อครู่ยังตกเตียงไปกว่าครึ่งผืน เตนล์ยังนั่งพิงหมอนกองโตอยู่เหมือนเดิมโดยมัพี่ข้าวปลุกปล้ำจูบอยู่ไม่ห่าง เสียงปืนและระเบิดในทีวีไม่สามารถเรียกความสนใจจากทั้งคู่ได้อีกแล้ว

พี่ข้าวกดจูบปากช้ำๆ ที่เริ่มบวมเจ่อของเตนล์อีกครั้งก่อนจะก้มลงไปใช้ลิ้นตวัดจุกสีสวยบนยอดอกไปรอบๆ ค่อยๆ กินเล่นเหมือนเสียดายของถ้าต้องกินเร็วๆ

ทั้งเลียแล้วจูบลงไปเบาๆ สลับกันอยู่แบบนั้น แกล้งให้เสียวเล่น คนถูกกระทำก็ได้แต่ครางลมหายใจหนัก แอ่นหน้าอกเข้าหากับลมหายใจที่ไม่ทั่วท้อง พอเล่นข้างนี้จนพอใจแล้วแทยงก็ย้ายไปอีกข้าง ครอบริมฝีปากลงไปดูดแรงๆ จนสะดุ้ง แล้วใช้ลิ้นลากตวัดหนักๆ

พี่ข้าวค่อยๆ กินนมของเตนล์ไปทีละนิดช้าๆ ไม่เร่งรีบ แต่มันยิ่งทำให้เตนล์ปั่นป่วนในอก ยิ่งเป็นหนักขึ้นเมื่อเสียงดูดกรอน้ำลายบนจุกยอดอกของเตนล์ดังขึ้นจากความตั้งใจของพี่ข้าว ยิ่งเตนล์เบียดตัวเข้าหา พี่ข้าวก็แกล้งจูบแรงๆ แล้วปล่อยออกมา จนสองขาที่เปลือยเปล่าอยู่ต้องเบียดเข้าหากัน

พี่ข้าวเขยิบขึ้นมานั่งดีๆ แล้วดึงตัวเตนล์ให้ยืนด้วยเข่า หน้าอกขาวลอยเด่นอยู่กลางหน้ามีหรือแมวที่ชอบกินนมอย่างพี่ข้าวจะปล่อยมันเอาไว้เฉยๆ มือซนๆ ของแมวลูบเลื่อยไปตามร่างกาย สะกิดช่องทางด้านหลังของเตนล์ที่เต้นตุ๊บๆ ระคนอยากแกล้ง เตนล์ส่งเสียงครางออกมาเบาๆ ให้หวานหู จนพี่ข้าวยกขาซ้ายของเตนล์ให้ขึ้นมากางออก สอดมือลอดใต้หว่างขาลากจากช่องทางด้านหลังมาเขี่ยลูกบอลที่ห้อยลงมา จากนั้นก็เริ่มกำรอบโคนเพื่อชักนำอารมณ์ของเตนล์ให้พุ่งขึ้นไปอีก

พี่ข้าวใช้นิ้วเก่ง ทั้งนิ้วทั้งลิ้น เก่งไปหมด คนที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาเกือบ 2 อาทิตย์ถึงกับขาอ่อน แล้วพี่ข้าวก็ใจดีปล่อยให้เตนล์ลงมานอนทับหมอนเหมือนเดิม ขาขวาของเตนล์ยกขึ้นมาพาดเอวพี่ข้าวเอาไว้จนตอนนี้เตนล์อ้าขากว้างทางสะดวกแบบสุดๆ

พอได้นอนระดับเดียวกันแล้วพี่ข้าวก็โน้มหน้าเข้าไปจูบปากที่เอาแต่ครางเสียงหวานๆ นั้นออกมาอยู่เรื่อย มือขวาก็ยังกำแก่นของกายของเตนล์รูดขึ้นลงช้าๆ บีบเข้าที่ส่วนปลายเหมือนตั้งใจแกล้งจนเตนล์กระตุกหลายครั้ง พอให้พี่ข้าวมองว่าน่ารัก

เตนล์พยายามยืดแขนลงมาเพื่อชักให้พี่ข้าวบ้าง แต่เพราะท่าทางตัวเองตอนนี้มันยืดลงมาได้ไม่สุดจึงจับได้แต่ส่วนปลายเบาๆ จึงใช้ฝ่ามือกดส่วนหัวย้ำๆ เอาไว้ แต่ก็สักพักเพียงเท่านั้นเมื่อเตนล์เริ่มแข็งจนแทบจะปลดปล่อยออกมา เตนล์ก็ลุกออกจากตัวพี่ข้าวดึงแขนให้พี่ข้าวขึ้นมานอนแทนที่เตนล์แล้วก็เอาคืน

ที่พี่ข้าวชอบเล่นกับนมเตนล์ เตนล์ก็จะทำบ้าง แทบจะเลียนแบบทุกอย่างเมื่อเตนล์ตวัดปลายลิ้นเข้ากับจุกสีน้ำตาลบนแผงอกขาวๆ ของพี่ข้าว พี่ข้าวใช้มือช้อนเข้าที่ใต้กลุ่มผมหลังคอของเตนล์ขยุ้มเบาๆ ตามจังหวะวาบหวาม แล้วดันตัวเตนล์ให้เข้ามาใกล้อีก เพื่อใช้มืออีกข้างเข้าไปเกลี่ยช่องทางด้านหลังแล้วค่อยๆ กดนิ้วมือเข้าไป

เมื่อกำลังถูกรุกล้ำ เตนล์ก็ย่อตัวลงมาเพื่อครอบปากลงบนแก่นกายของพี่ข้าวที่แข็งชัดจนแทบจะฟาดหน้า ท่าคลานยกสะโพกขึ้นมาเพื่อให้พี่ข้าวเปิดช่องทางกับแก่นกายที่ใหญ่คับปากจนหายใจไม่สะดวก เตนล์ต้องกำสะโพกพี่ข้าวเอาไว้แน่นๆ เพื่อเป็นที่ยึดไม่ให้ล้มลงไป

เตนล์ลุกขึ้นมากางขาออกคร่อมทับแก่นกายที่ขยายตัวเต็มที่ ค่อยๆ แทรกเข้าไปในร่างกายตัวเอง พี่ข้าวก็ช่วยนวดสะโพกให้ผ่อนคลาย จนสามารถเข้าไปได้จนสุด

เอวบางร่อนขึ้นลงเข้าออกเองอย่างชำนาญจนแทยงเลิกคิ้วมอง พึ่งสังเกตว่าเตนล์เก่งขนาดนี้แล้ว

"พี่ข้าว" เสียงหวานครางต่ำ เสียงเตนล์แหบและสั่น สั่นไปถึงใจของคนฟัง แทยงกำลังฝังจมูกไปตามผิวกายๆ ขาวๆ ตรงหน้าที่ขยับอยู่บนตัวเขา

"หืม?"

"เจ็บ" แทบจะเบะปากร้องไห้ออกมาให้รู้แล้วรู้รอด ไม่รู้ว่าทำไม แต่ครั้งนี้เตนล์รู้สึกว่ามันทิ่มๆ จุกๆ เจ็บแปลกๆ

"ถลอกอีกแล้วเหรอ?"

"ไม่รู้"

"คราวหน้าใช้เจลก็ได้"

เพราะถึงจะใส่ถุงยางแล้วแต่มันก็ส่อเสียดฝืดๆ ภายในอยู่ดี

เตนล์ใช้มือค้ำบนพื้นเตียงด้านหลัง เอนตัวทิ้งน้ำหนักลงไปแล้วขยับเอว สะโพกช้าๆ ย้ำๆ อยู่แบบนั้น

"เมื่อยแล้ว"

แทยงหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ก็ใครเป็นคนบอกให้ขึ้นมาขย่มเองเสียนานขนาดนั้น แต่เตนล์เป็นเด็กดีแบบนี้แล้วก็ต้องให้รางวัล ต้นขาขาวถูกลูบวนก่อนจะจับแยกออกเพื่อให้แทรกแก่นกายเข้าไปลึกกว่าเดิม

แทยงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้หนังที่เปิดค้างไว้จะไปถึงไหนแล้ว เพราะความสนใจของเขาทั้งหมดรวมอยู่ที่คนๆ เดียวในตอนนี้

ยิ่งเอวสอบสวนกระแทกเข้าไปลึกและเร็วเท่าไร ช่องทางภายในยิ่งตอดรัดจนแทบคลั่ง ขาที่ถูกจับแยกออกในคราแรกถูกรวบเขาหากันแล้วยกพาดบ่าไปข้างโดยที่ร่างกายยังเชื่อมกันเอาไว้อยู่ พี่ข้าวเน้นเข้าไปแรงๆ เตนล์ก็กำรอบแก่นกายตัวเองไปตามจังหวะที่อีกคนมอบให้จนปลดปล่อยออกมาในที่สุด

พี่ข้าวลุกขึ้นมาดึงเอาถุงยางออกแล้วชักรีดน้ำตัวเองออกมาจนเลอะมือไปหมด


"สงสัยต้องอาบน้ำอีกรอบ"






ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น