เด็กใสซื่อตามวัยเอ่ยขอบคุณด้วยความโล่งใจ แต่กลับต้องสะดุ้งจนขนลุกไปทั่งตัวเพราะปลายนิ้วโป้งของพี่แจมินก็บี้หัวนมขึ้นลงจนต้องรีบเอามือมาจับเข้อมือพี่แจมินไว้แน่น แต่พี่เขาก็ไม่หยุด
เฉินเล่อพยายามส่งเสียงร้องห้ามเสียจนแจมินนึกรู้สึกรำคาญ คำว่าผิดชอบชั่วดีคืออะไรตอนนี้สะกดไม่เป็นแล้ว จึงก้มไปจูบปิดปากเด็กดื้อ(?) เสียตอนนั้น สองขาก้ามถอยหลังมาเพียงก้าวเดียวก็ถึงม้านั่งตรงกลางระหว่างล็อกเกอร์ แจมินนั่งลงแล้วอุ้มเฉินเล่อขึ้นตัก จับให้เฉินเล่อใช้เข่าค้ำพื้นที่ข้างๆ คร่อมแจมินไว้ริมฝีปากเลื่อนไล่จากปากนิ่มมายังลำคอและเนินอก
จนถึงจุดมือที่มือไม่ยอมปล่อยออกเสียที
"ฮ..ฮื่อออ พี่ แจมิ..น ฮะ"
"ตรงนี้ของนายเปียกแล้วนะ" แจมินขยับปากพูดแม้จะยังไม่ละออกจากจุกนมของเด็กชาย ยิ่งพูดริมฝีปากยิ่งโดน ไม่พอยังแลบลิ้นออกมาชิมรสชาติของเด็กผิวน้ำนม แจมินกำลังดูดดุนจนจุกเล็กๆ ตั้งแข็งสู้ปาก
"พี่แจมิน" เฉินเล่อเรียกชื่อเสียงสั่นราวกับเด็กตะร้องไห้ ความรู้สึกภายในมันอึดอัด และหน่วงๆ แปลกๆ น้ำตาจะไหลออกมาให้ได้แต่ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรแบบนั้น แล้วจะร้องไห้ทำไมเฉินเล่อก็ไม่เข้าใจ
"มันอร่อยมากเลย" ใครจะไปคิดวะ ว่าหัวนมเด็ก 9 ปีหน้าซื่อๆ หมวยๆ แบบนี้จะอร่อยและเร้าอารมณ์ให้อยากกินมากกว่านี้อีก
"ม..มันไม่อร่อย..หรอกฮะ" เฉินเล่อคิดไม่ออกว่าจุกนมบนอกเฉินเล่อมันจะไปมีรสชาติอร่อยอะไรตรงไหน แล้วที่พี่แจมินบอกว่าเปียกก็ต้องเปียกสิ ทั้งว่ายน้ำมาแล้วพี่แจมินยังเลีย ดูดแรงขนาดนั้น
"เฉินเล่อ นายนี่มัน.." คนที่กำลังมัวเมากับอีแค่นมเด็กประถม เนินใหญ่ๆ เป็นเต้าแบบในหนังสือหรือก็ไม่ใช่ แต่แม่งโคตรติดใจน่ากินกว่าเป็นไหนๆ ไม่เชื่อลองมองดูภายใต้กางเกงว่ายน้ำของแจทินตอนนี้สิ มันเริ่มแข็งกับเพียงแค่ได้เลียนมเด็ก
"อะไรทิ่มก้นเฉินเล่อ อื้อ" เด็กอินโนเซ้นตกใจจนแทบสะดุ้งเมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่างเป็นแท่งแข็งๆ กับกำลังถูรอบก้นตัวเองไปมา
เด็กมันจะว่ายังไงก็ช่างเหอะ ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว
แจมินผละตัวเองออกมาแล้วจับเอาแก่นกายตัวเองออกมาสู่โลกภายนอก ถอดกางเกงว่ายน้ำลวกๆ จากนั้ยก็ให้เฉินเล่อนั่งหันหลังประชิดอก แนบร่องก้นภายใต้กางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วของเด็กชายไว้ตรงกลางพอดีลำของตัวเอง
เพราะว่าเปลี่ยนท่านั่ง จึงเปลี่ยนทิศทางการนั่งไปด้วย จากเดิมที่หันเข้าล็อกเกอร์ตอนนี้ทั้งคู่หันไปทางกระจกบานใหญ่ที่เอาไว้ส่องสำหรับแต่งตัวที่ติดไว้ข้างกำแพง
เห็นจะๆ เลยว่าแจมินกำลังจะทำอะไรกับเด็กคนนี้ ท่าทางทุกอย่างชัดเจนยิ่งกว่าอะไร หลักฐานคามือคาแม่งทุกอย่าง ถ้ามีคนไปฟ้องเอาผิดแจมินไม่รอดแน่ๆ
"พ..พี่แจมิน..เฉินเล่อขอโทษ"
เดี๋ยวนะ???
"ขอโทษ??" แจมินทวนคำขอโทษเสียงสูง แต่ยังคีฟลุคว่าเป็นคนดุๆ อยู่ เฉินเล่อเบะปากจะร้องไห้เข้าไปใหญ่ น้ำตาไหลเปรอะแก้มนวลน่าสงสาร
"เฉินเล่อเป็นเด็กไม่ดี เฉินเล่อไม่อยากเลิกเรียนว่ายน้ำกับพี่แจมิน เฉินเล่อดื้อใช่ไหม ฮืออออ"
แจมินยังไม่เข้าใจว่าเด็กน้อยจะงอแงอะไร อะไรคือการไม่อยากเลิกเรียนว่ายน้ำ ก็ไม่ได้จะให้เลิกสักหน่อย งง
"ต..แต่เฉนเล่ออยากกินไอติม เฉินเล่อเลยยอมเลิก"
หมายความว่าวันนี้ยังอยากเรียนว่ายน้ำต่อเหรอ? แล้วพอบอกจะพาไปกินไอติมเลยยอมเลิก เออ งงว่ะ เด็กแม่งชอบคิดอะไรให้งง
"พี่ก็จะให้เฉินเล่อมากินไอติมไง"
"แต่เฉินเล่อนิสัยไม่ดี"
"เพราะฉะนั้นพี่เลยจะให้เฉินเล่อกินอันนี้แทน แล้วพี่จะไม่บอกแม่เราว่าเราดื้อกับพี่"
ดื้อไม่ดื้อกูก็ตามน้ำน้องแบบงงๆ ไปก่อนละวะ แทนที่น้องจะกลัวกูไปฟ้องแม่ ให้กูกลัวแม่น้องแทนดีกว่า เอาลูกเขามาทำอะไร แต่มือนี่จับมือน้องสัมผัสไอติมแท่งสอดไส้วนิลลาเต็มมือเลย สัส มือโคตรนิ่ม
"อย่าบอกแม่นะ ฮือ"
ตอนแรกที่คิดไว้คือกำลังเอาถูร่องน้อง จะเล่นจะบีบนมจะโลมเลียเบาๆ ใครจะไปคิดว่าคนอย่างนาแจมินจะเวรถึงขั้นหลอกเด็กมากินไอติมแท่งตัวเองได้แบบงงๆ
เอาจริงก็ยังไม่รู้เลยว่าน้องมันเครียดเรื่องอะไร งงแต่ก็ดีนะ ยิ่งคนตัวเล็กย่อเข่าลงนั่งทับขาตัวเองตรงระหว่างขาของแจมิน ทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เงยหน้าขึ้นมาสบตาปริบๆ กระพริบตาปิ้งๆ เหมือนขอความช่วยเหลือ แต่แจมินกลับยิ่งปั้นหน้าดุแล้วเอ่ยคำสั่งเสียงแข็ง
"กินสิ เหมือนไอติมนั้นแหล่ะ"
"งื้อออออ" น้ำเสียงงอแงจากเด็ก 9 ขวบ เฉินเล่อใช้มือน้อยกอบกุมรอบลำแท่งใหญ่ที่ดูเหมือนตะสามารถขยายออกมาได้อีก ริมฝีปากเล็กค่อยๆ อ้าออกเพื่อรับไอติมแท่งเข้ามา แต่เพราะความใหญ่ที่เข้าปากได้เพียงแค่ส่วนหัว แจมินไม่รู้ว่าเฉินเล่อเคยรู้มีก่อนหรือมีสัญชาตญาณดีอะไรถึงได้ใช้มือกำรอบส่วนที่เข้าปากไม่ได้แทน พอบอกว่าให้ทำเหมือนกินไอติม เรียวลิ้นก็เริ่มละเลงเอาส่วนปลาย หุบปากเข้าออก ช้าๆ ละเลียดเลียรสชาติแปลกๆ ที่ไม่เคยกิน มันไม่อร่อยเลยสักนิด แต่พอลืมงานเงยหน้าสบพี่แจมินทั้งๆ ที่แท่งไอติมยังคาปากอยู่ เฉินเล่อก็ไม่กล้าพูด จึงทำได้แค่ดูดเลียไอติมที่เริ่มมีรสชาติคาวๆ ขึ้นมาบางจากของเหลวที่ออกมาทางช่องเล็กๆ ส่วนปลาย มันออกมาทีละน้อยเป็นระยะๆ
"ฮึ่ก !!" อยู่ๆ ก็โดนจับล็อกหัวไว้แล้วดันเข้ามาจนเกือบครึ่งแท่ง แต่เพียงแค่นั้นส่วนปลายก็เข้าปากลึกจนแทบเกือบโดรลิ้นไก่ เฉินเล่อคายออกมาไอค่อกแค่กหน้าดำหน้าแดง น้ำตาไหลสะอื้นร้องไห้แต่ก็ยังไม่ได้รับความเห็นใจจากพี่แจมินอยู่ดี
แท่งร้อนที่มีเส้นเอ็นขึ้นชัด ไม่เหมือนไอติมเลยสักนิด แต่กลับเหมือนเยลลี่ใหญ่ๆ รสชาติคาวหวานที่ออกมาทีละนิดกลับรู้สึกติดอยู่ปากจนอยากจะกินอีก เฉินเล่อหน้าแดงก่ำเพราะแก่นกายของพี่แจมินเลื่อนใกล้เข้ามาจนต้องหลบหน้า แต่เพราะแบบนั้นความยาวของมันจึงสัมผัสเบ้าที่แก้มแล้วถูผ่านเลยไป
"อย่าดื้อสิ เฉินเล่อ" แจมินแจมินคีฟลุคดุไม่ไหว น้ำเสียงที่เอ่ยออกไปตอนนี้ทั้งสั่นและมีความอ้อนวอนขอร้องอยู่ เฉินเล่อสั่นไปทั่งตัวค่อยๆ หันหน้าให้จมูกไปชนกับเส้นเลือดที่โผล่ชัดขึ้นมา สองมือที่กำขอบด้านข้างเพราะกำรอบไม่ไหวจับรูดขึ้นลงอีกช้าๆ แล้วค่อยๆ เพิ่มความเร็ว แต่แววตาของเด็กชายกลับมองไปยังลูกบอลกลมที่ขยับเคลื่อนตามจังหวะที่เฉินเล่อทำ
น่ากินจัง
ไม่รู้ทำไมถึงคิดอะไรแบบนี้ออกมา ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอก่อนจะกลั้นหายใจก้มตัวเงยหน้าขึ้นเพื่อรับเอาลูกบอลสองลูกของพี่แจมินเข้าปาก แม้มันแทบจะเข้าปากเฉินเล่อไม่ได้เลยต้องดูดเข้ามาพอหมดแรงจะดูด มันก็หลุดออกจากปาก เฉินเล่อพยายามก้มลงเลียเหมือนคราบไอติมที่หยดไหลย้อยลงมา แม้มันจะไม่มีก็ตาม รสชาติไม่อร่อยเลยสักนิด แต่กลับติดใจ
เรียวลิ้นเล็กๆ แลบออกมาเลียแยกลูกบอลให้แยกออกจากกันแล้วลากขึ้นไปยังโคนของแก่นกายมาจนถึงส่วนปลายจากนั้นก็รับเข้าปากไปเท่าที่ทำได้
"อั่กๆๆๆ"
แจมินขยับแก่นกายเข้าปากเล็กๆ ของเฉินเล่ออย่างไม่ปราณี ความตึฃเครียดที่เข้าไปรวมอยู่บริเวณส่วนอ่อนไหวของร่างกายมันกำลังจะทะลุออกมา ความเร็วที่เพิ่มมากขึ้น จนเฉินเล่อหายใจตามแทบไม่ทัน ในที่สุดเอวสอบก็กระตุกแรงๆ น้ำคาวรสชาติหวานก็พุ่งอัดเข้าเต็มปาก เฉินเล่อเผลอคายออกมาทำให้น้ำส่วนที่เหลือพุ่งเข้าเต็มหน้าแทน
แจมินกระตุกอีกสามสี่ทีกว่าจะรีดน้ำออกจนหมด ซึ่งก็เปียกเลอะไปทั่วหน้าของเด็กที่นั่งอยู่บนพื้น เฉินเล่อยกมือขึ้นมารับของเหลวที่ตัวเองคายออกมา เงยหน้าแดงๆ มองว่าพี่แจมินจะทำยังไงดี แต่แบบนั้นกลับทำให้พี่แจมินโกรธจนหน้าแดง ไล่ตะเพิดให้เฉินเล่อรีบไปอาบน้ำสักที
กลับไปอ่านและคอมเมนท์ที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1566795&chapter=3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น