"มัน..ฮือ มันออกมาแล้ว"
อะไรออกมาว่ะ??
พี่ข้าวไม่เข้าใจ กุมแก้มที่อุณหภูมิสูงกับผิวกายสีขาวที่บัดนี้แดงระเรือพลิกหน้าเตนล์มองดีๆ ดวงตากลมที่มีน้ำตารื่นไปเต็มหน่วยหลบตาไม่กล้ามองหน้าตรงๆ มือที่กอดตัวเองกดลงกลางกายเบียดขาไว้แบบนั้น ผิดปกติจนพี่ข้าวต้องดึงมือเตนล์ออกมา
"มันแตกออกมา เตนล์ยังไม่ได้ทำอะไรมันเลย" สัมผัสเหนียวเฉอะแฉะจากของเหลวที่ออกมาจากส่วนอ่อนไหวของเตนล์ แก่นกายเล็กที่ดุนดันกางเกงออกมาให้เห็นเป็นรูปร่าง
เค้กของแจฮยอนแม่งแดกไม่ได้จริงๆ
มีแต่เรื่องเวรๆ
"ฮืออออออ มันจะออกมาอีกแล้ว" ยิ่งพี่ข้าวจับเข้าไปยังส่วนไหนก็ตาม มันก็ร้อน สัมผัสทีขนยิ่งลุกพรึบ เตนล์หายใจติดขัด ความรู้สึกที่ต้องการสัมผัสที่มากกว่านี้ แต่แค่เพียงเท่านั้นก็แทบไม่ไหว ไม่เข้าใจร่างกายตัวเองจริงๆ
"ใจเย็นๆ"
เตนล์ส่ายหน้าจนเส้นผมปลิวสะบัดไปทั่ว จะให้เย็นอะไรยังไงไหว เตนล์แทบจะขาดใจคว้าคอพี่ข้าวเข้ามาจูบ บดริมฝีปากเข้าไปอย่างแรงรุกไล่ลิ้นหนาภายในโพรงปากของอีกคน สองมือจับเข้าที่หลังหูของพี่ข้าว ร่างกายลุกขึ้นมาเบียดเข้าหาเพื่อระบายสัมผัสที่แสนอึดอัดนี้ออก
"ช่วยเตนล์ด้วย ฮื้อ จะตายแล้ววววว" เตนล์ครางเสียงสั่นไปพร้อมๆ กับน้ำตาที่ไหล่พรั่งพรูออกมา พี่ข้าวช้อนหน้าหวานขึ้นมาจูบซับน้ำตาแล้วถอดกางเกงออกให้ แก่นกายที่เปียกแฉะจากการปลดปล่อยครั้งแรกถูกจับสาวขึ้นลงไม่ช้าไม่เร็วนัก ให้จังหวะพอดีกับที่เตนล์ต้องการ
"มากกว่านี้ เตนล์อยากได้มากกว่านี้" เตนล์ใช้เข่าค้ำพื้นคร่อมตักพี่ข้าวไว้ ถอดเสื้อยืดเนื้อดีออกจากร่างกาย เจ็บคั่นหน้าอกไปหมด จับล็อกหัวที่ท้ายทอยพี่ข้าวเข้ากดใส่ยอดอกตัวเอง ริมฝีปากที่ถูกเตนล์บดจูบไปเมื่อครู่กำลังอ้าปากเพื่อรับเอาจุกสีแดงสดเข้าปาก ดูดเลียกินอย่างคนกระหายยาก แต่มันยังไม่พอสำหรับเตนล์
"มากกว่านี้ ทำอีก กัดแรงๆ" เตนล์แอ่นหน้าอกเข้าปากพี่ข้าว ดันหัวเข้าใกล้ให้อีกฝ่ายออกแล้วกัดแล้วดูดแรงๆ สะโพกบางก็ขยับบนตักที่นั่งทับ ตั้งใจให้แก่นกายที่แข็งชันแทรกเข้าไปในเสื้อของพี่ข้าวเข้าไปสัมผัสกับหน้าท้องมีแต่ร่องกล้าม
"ต...เตนล์จะออกแล้ว ฮือ ไม่ไหวแล้ว จะถึงแล้ว อ๊าาา" น้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งเข้าใต้เสื้อยืดที่สวมจนเป็นรอยเปียกเป็นทาง พี่ข้าวผละออกมาถอดเสื้อออกแล้วจับเตนล์นอนบนพื้นห้องเย็นๆ จับขาเรียวให้กางออกจนกว้างแล้วก้มลงไปใช้ปากครอบดูดเอาแท่งเอ็นที่ยังปล่อยน้ำไม่เลิก เตนล์หวีดครางลั่นอย่างไม่กลัวว่าข้างห้องจะมาเขียนด่าอะไรอีก วินาทีนี้เตนล์ไม่ไหวแล้วจริงๆ ทุกอย่างมันเร็ว มันควบคุมอะไรไม่ได้สักอย่าง ยิ่งมองเห็นเศษเค้กแล้วยิ่งเจ็บใจ อีแจนนะอีแจน เจอหน้าเมื่อไรจะเอายาปลุกยัดปากมันสักขวด เล่นอะไรแบบนี้ไม่เข้าท่าเลย ไม่ต้องใช้ยาก็ทำกันอยู่แล้วปะ
"เพื่อนมึงต้องโดนสักทีแล้วนะ" พี่ข้าวเริ่มรู้สึกว่ามันจะเกินไปในหลายๆ เรื่องแล้ว หมายถึงชอบเข้ามายุ่งเรื่องอื่นๆ ไม่ว่าหรอก แต่สำหรับบางเรื่องมันก็ส่วนตัว ไม่จำเป็นต้องเข้ามาเสือกมากขนาดนั้นก็ได้
"พี่ข้าวจะไปเอาอีแจนเหรอ ฮรึ่ก อ้ะ เตนล์.. อื้อ ไม่ยอมนะ"
"ไม่ได้จะโดนแบบนั้น อันนั้นไว้ทำกับมึงคนเดียวก็พอ"
"ฮื้ออออออ แต่ตอนนี้เตนล์ไม่พอ พี่ข้าว เตนล์ไม่พอ" เตนล์ขยับสะโพกให้แก่นกายกระแทกเข้าปากพี่ข้าว สองมือจับขยี้จุนกมตัวเองดึงยืดออกมาจนเห็นเป็นเนื้อสามเหลี่ยม พี่ข้าวใช้ปากทำต่อให้เตนล์ บดจูบที่ส่วนปลายลากยาวไปถึงพวงกลมสองสูกช่ำชองยิ่งกว่าปกติที่เตนล์เคยทำให้ เยลลี่ร้อนในปากกำลังบวมเป่งจนขึ้นเอ็นบ่งบอกว่าจะเสร็จอีกรอบอยู่แล้ว แทยงก็ละขึ้นมาจับชัดรูดเพื่อรีดน้ำออกอีกรอบ
เตนล์แทบหมดแรง ภายในไม่ถึงชั่วโมงเตนล์เสร็จไปถึงสามน้ำ เรี่ยวแรงแทบไม่มีเหลือจะผลิดอะไรให้ออกมาอีกแล้วแต่ความต้องการมันก็ยังไม่หมดสิ้น
"พี่ข้าว เตนล์อยากได้ของพี่ข้าว"
พี่ข้าวยังไม่ตอบรับเตนล์ทันที โน้มตัวไปลงจูบเปลือกตาและมุมปากกดแช่ไว้ แก่นกายเล็กที่ยังไม่ยอมสงบถูกขยับเพื่อให้แข็งสู้มืออีกครั้ง เตนล์พยายามดิ้นขัดขืน พยายามจะถอดกางเกงของอีกฝ่ายเสียให้ได้ แต่พี่ข้าวก็เบี่ยงหลบได้จนแทบหงุดหงิด
"ไปล้างก่อนเตนล์ เดี๋ยวกูแทยงเข้าไปอะไรพุ่งออกมามึงก็งอแงอีก" แทยงหมายถึงสิ่งที่เตนล์ยัดเข้าไปในปากก่อนหน้านี้ ถ้าไม่ล้างออกก่อนแล้วมันพุ่งออกมา คนโวยวายก็มีแต่เตนล์นั้นแหล่ะ สองแขนจึงจัดการอุ้มเด็กดื้อขึ้นมาแล้วพาเข้าห้องน้ำ เตนล์จัดการล้างช่องทางด้านหลังแบบไม่อายคนมองเลยสักนิด ขาก็กางออกเพื่อให้สองมือส่งเข้าเข้าไปล้างง่ายๆ ส่วนใบหน้าก็เงยขึ้นเพื่อรับจูบจากพี่ข้าวที่ใช้มือค้ำกับฝาชักโครกโน้มตัวลงมา
"เดี๋ยวกูไปรอข้างนอก"
"ไม่.. อย่าไปนะ.." เตนล์รีบล้างอะไรๆ ให้เสร็จแล้วทำความสะอาดทั้งมือและร่างกายกดชักโครกลงให้เรียบร้อยแล้วทรุดตัวลงไปนั่งบนพื้นผลักพี่ข้าวเข้าชนกำแพงห้องน้ำ ดึงกางเกงนอนลงมาทีเดียวแล้วจับแก่นกายขนาดใหญ่พอดีให้สองมือรวบได้และกำลังตื่นตัวอยู่เข้าปาก เตนล์ไม่เคยนึกชอบรสชาติแปลกๆ แต่กลับติดใจจนอยากจะกินอีกเรื่อยๆ ถ้าละลายเข้าปากได้คงละลายไปนานแล้ว แต่นอกจากเจ้าแท่งยักษ์นี่จะไม่ละลายแล้วมันยังมีแต่จะแข็งและใหญ่คับปากจนเอาเข้าไม่หมดต้องใช้มือช่วยนวดตรงโคนให้
"พอแล้ว ลุกขึ้น" พี่ข้าวช้อนใต้แขนเตนล์ให้ลุกขึ้นไปยืนพิงอ่างล้างหน้าที่ถูกก่อปูนปูกระเบื้องให้มีพื้นที่เพียงพอจนขึ้นไปนั่งได้พอดี ขาข้างหนึ่งของเตนล์ถูกยกขึ้นพาดไปกับแขน ช่องทางที่เปียกชื้นและเย็นจากสายน้ำที่ถูกส่งเข้าไปล่างเมื่อครู่ถูกนิ้วมือแกร่ง ทั้งนิ้วโป้งและนิ้วชี้สอดเข้าไปแล้วกางออกเข้าๆ ออกๆ อยู่สักพัก
"อ๊า อา พี่ข้าว เตนล์.. ไม่เอานิ้ว พอแล้ว ใส่เข้ามา" คนที่รู้สึกมากจนแทบจะทนไม่ไหว หัวสมองเริ่มขาวโพลนในเต้นโครมคราม ยิ่งส่วนปลายของแก่นกายร้อนของพี่ข้าวจ่อเข้าที่ปากทางแทนนิ้วมือที่ถูกถอดออก เตนล์กัดริมฝีปากเอาไว้เพื่อกลั้นความเสีย พี่ข้าวรั้งสะโพกมนเข้ามาจนกลายเป็นอุ้มเตนล์เอาไว้แล้วแก่นกายแท่งใหญ่ก็แทรกเข้าช่องทางด้านหลังไปจนหมดในรวดเดียว
"อ๊าาาาา พี่ข้าว ฮืออออ ลึก..ลึก อีก" เหมือนถูกจับโยนไปจนอากาศแล้วเมื่อร่างกายร่วงลงมาตามแรงโน้มถ่วง ช่องทางที่ยังถูกเสียบคาไว้ถูกกระแทกเข้าอย่างแรก จุดกระสันภายในถูกรุกรานอย่างหนัก ดวงหน้าหวานที่มีสีระเรืออยู่แล้วยิ่งเปลี่ยนเป็นสีแดง เตนล์แทบหมดแรงจะเกาะไหล่ของพี่ข้าวทั้งๆ ที่เป็นที่ยึดอันเดียวที่ให้เกาะได้
ภายในห้องน้ำถูกปูด้วยกระเบื้องดำขัดมันจนเงา ยิ่งเปิดไฟในยามกลางคืนยิ่งเหมือนกระจกสีดำที่สะท้อนให้เห็นทุกท่วงท่า ไม่ว่าจะหันไปทางไหน เตนล์ก็เห็นทุกอิริยาบถการโถมกายของพี่ข้าวเข้ามาอย่างหนักหน่วง
พรวดดดดด
เตนล์ปลดปล่อยออกมาอีกครั้งทั้งๆ ที่ยังไม่มีใครไปแตะต้อง พี่ข้าววางเตนล์ให้นั่งไปยังขอบอ่างล้างมืออีกครั้ง จับสองขาให้แยกออก เตนล์ลูบบริเวณที่เปื้อนน้ำกามของตัวเองแล้วจับมือพีข้าวมาลูบบ้าง ลูบไปตามหน้าท้องขึ้นไปยังหน้าอกและลำคอ นิ้วเรียวยาวของพี่ข้าวถูกเตนล์จับให้เข้าปากแล้วส่งลิ้นออกมาเลียดังจ๊วบจ๊าบ สะโพกด้านล่างยังถูกรุกรานอยู่ พี่ข้าวยังคงขบับไม่ละออกไปไหน เตนล์นอนลงไปจนหลังพิงกับกระจกใสเย็นๆ พี่ข้าวถอดแก่นกายออกแล้วให้เตนล์พลิกหันหน้าเข้ากระจก ขาที่กางออกจนแก่นกายแทบจะสัมผัสไปกับพื้นกระเบื้องขอบอ่างล้างหน้า
พี่ข้าวจับขาเตนล์ให้กางออกเป็นรูปตัวเอ็มต่อหน้ากระจกบานใหญ่ เตนล์พิงไปกับแผงอกที่อยู่ด้านหลัง ปล่อยให้พี่ข้าวเล่นกับร่างกายโดยที่ตัวเองก็ยังมองสบตาอีกฝ่ายผ่านกระจก เตนล์กางขาแอ่นโชว์สะโพกจนเห็นช่องทางด้านหลังสะท้อนผ่านกระจกเงา แก่นกายสีสดยังคงรู้สึกอยู่ อยากรู้ว่าอีแจนไปหาไปซื้อมาจากที่ไหนทำไมมันออกฤทธ์นานขนาดนี้
"ฮ้ะะะะ" พี่ข้าวลูบต้นขาเนียนแล้วลากปลายนิ้วไปตามร่องขาจนถึงช่องทางที่ขมิบตอบรับนิ้วที่ถูกส่งเข้ามาอีก คราวนี้นิ้วชี้กับนิ้วนางถูกกดเข้าไปในช่องทางต่อหน้าต่อตาเตนล์ พี่ข้าวส่งมืออีกข้าวมาช่วยปรนเปรอ เตนล์ทิ้งหัวลงพิงซอกคอแล้วผงกขึ้นมาดูเป็นระยะ เหมือนดูหนังโป๊คนชวยตัวเอง แต่เปล่า นี่พี่ข้าวกำลังทำให้เขาอยู่
"จูบหน่อยยยย" พี่ข้าวทำตามที่ถูกเรียกร้อง เอี้ยวตัวเข้ามาจูบอย่างดูดดื่มเร้าร้อน เตนล์ลอบมองในกระจก ลิ้นสองลิ้นที่เกี่ยวพันกันจนแทบแยกไม่ออก เตนล์เลื่อนมือไปลูบสันกรามที่เห็นชัดของพี่ข้าว มืออีกข้างก็ไปช่วยพี่ข้าวชักรูดของตัวเอง สองมือที่กอบกุมกันอยู่ช่วยกันบดนวดจนเตนล์แทบตาเหลือกจากแรงอารมณ์ทำเอาหายใจแทบไม่ทัน
สองนิ้วในช่องทางด้านหลังหมุนควงไปมาแรงๆ ชัดเข้าออกบวกกับข้างหน้าที่ถูกกอบกุมไว้
เตนล์ปล่อยออกมาอีกครั้ง เรี่ยวแรงที่มีอยู่แทบไม่เหลือให้ทำอะไรได้นอกจากจะสมองเบลอไปหมด พี่ข้าวช้อนใต้ขาเตนล์อีกครั้งแล้วจับมาวางบนพื้น แต่ก็อย่างที่บอก เตนล์แทบไม่มีแรงแม้แต่จะทำอะไรก็ทรุดฮวบไปนั่งหมดแรงบนพื้น
"ได้ไงเตนล์ กูยังไม่ปล่อยเลยสักน้ำ"
"ก็มึงรีดกูจนหมดตัวแล้วอ่ะ"
พี่ข้าวนั่งลงบนพื้นข้างๆ เตนล์ กางขาออกให้แก่นกายที่ตั้งแข็งชูชันขึ้นมา จับสะโพกนิ่มๆ ของคนหมดแรงขึ้นมาสอดเข้าใส่
"ขยับให้หน่อย" ท่านี้เหมือนเตนล์นั่งยองๆ โดยที่มีแก่นกายของพี่ข้าวแทรกอยู่ในช่องทาง เตนล์ต้องค้ำมือไว้กับพื้นข้างหน้า อยากจะหันไปบอกพี่ข้าวว่าขยับเองเถอะ แต่อีกฝ่ายก็ดูจะเอาแต่ใจไม่น้อย ทั้งยังทวงบุญคุณที่ช่วยเตนล์ปล่อยออกมาจนแทบไม่เหลืออะไรให้ปล่อยแล้ว เตนล์ก็เลยยอม
จริงๆ แล้วเพียงแค่ก้มมองบนพื้น เงาสะท้อนจากกระเบื้องสีดำนั้นก็เห็นยามที่แก่นกายใหญ่เข้าออกในร่างกายตัวเอง เตนล์ขยับแรงขึ้นเร็วขึ้นเมื่อร่างกายเริ่มร้อนและปั่นป่วนขึ้นอีกครั้ง
"ยาเพื่อนมึงนี่ดีจัง"
"ดีกับผีดิ เหนื่อย !!" เตนล์หวีดร้องเหนื่อยออกมาเสียงดัง แต่ยังกระแทกสะโพกลงไปแรงๆ ให้ลึกถึงใจตามที่ต้องการ พี่ข้าวฉีกยิ้มที่มุมปากแล้วดึงคนขี้บ่นเข้ามาจูบปิดปาก พยุงเตนล์ให้ลุกขึ้นไปยืนใต้ฝักบัว จับสะโพกให้แอ่นรับแก่นกายที่เข้าไปโดยงานเพราะถูกเปิดทางมาหลายรอบแล้ว ฝักบัวสีเงินถูกเปิดให้น้ำเย็นอุณหภูมิห้องปล่อยออกมา พี่ข้าวยังสวนสะโพกอยู่เช่นเดิม แต่มือกลับจับฝักบัวรดไปหนักๆ ที่แก่นกายของเตนล์ สายน้ำที่ไหลออกมาเบอร์แรงสุดจนเตนล์เจ็บไปหมด
"มันเจ็บนะ"
"จะได้เย็นลงไง"
ยิ่งพี่ข้าวล็อกสะโพกไว้กับฝักบัว กอดเอวเตนล์เอาไว้แบบนั้นแล้วกระแทกแก่นกายเข้าไปแรงๆ จนในรู้สึกว่าจะปล่อยออกมา ก็ถอนแก่นกายออกมาเร็วๆ จนเตนล์เสียหลักลื่นไปนั่งบนพื้น
"พี่ข้าว !!" ความเจ็บจากก้นกบที่กระแทกลงบนพื้นอย่างแรงเพราะไม่ได้ตั้งหลัก เตนล์จะไม่ลื่นเลยถ้าพี่ข้าวไม่เปิดน้ำ !!
พรวด
แก่นกายขนาดหลักที่ถูกชักจากผู้เป็นเจ้าของปล่อยให้น้ำสีขาวขุ่นพุ่งใส่หน้าคนขี้วีนเข้าเต็มๆ แม้จะเจ็บแต่มันก็ชา เตนล์ก็ยังเคืองอยู่ แล้วมันยังมีหน้ามาปล่อยใส่หน้าอีก โมโหมาก
จ๊วบ
ริมฝีปากรับเอาแก่นกายพี่ข้าวเข้าปากแล้วอ้าหุบๆ เข้าออกที่ส่วนปลายเพื่อรับน้ำออกมาให้หมด
"ขอโทษนะ" ฝักบัวที่ถูกปล่อยฉีดน้ำไปทั่วห้อง พี่ข้าวยกขึ้นมาปรับอุณหภูมิให้อุ่นขึ้นแล้วรดไปทั่วใบหน้าหวาน เช็ดคราวน้ำเหนียวๆ ออกจากร่างกายให้ เตนล์กำแก่นกายของตัวเองชักออกมาไม่สนใจคนที่อาบน้ำให้อยู่เลยจนต้องปล่อยมาอีกรอบ
"นอนไปเถอะ เดี๋ยวกูอาบให้"
"ฮืออออ มึงทำกูเจ็บตูดอีกแล้ว" เตนล์ต้องไห้ ยิ่งพี่ข้าวจับให้ลุกขึ้นนั่งบนขอบอ่างอาบน้ำ เตนล์ยิ่งรู้สึกระบมไปทั่ว มันไม่ได้เจ็บเพราะช่องทางฉีกขาด มันเจ็บเพราะมันช้ำจากการลื่นล้มเมื่อกี้นะสิ
"ขอโทษ ไม่คิดว่ามึงจะลื่น"
"เพราะมึงอ่ะ มึงเลย ฮือออออ กูเจ็บ"
"โอ๋ๆ อย่าร้อง วันเกิดทั้งที ร้องไห้ได้ไง"
"ก็มึงทำกูเจ็บ"
"ไม่ร้องนะครับ ไหนมาให้พี่ข้าวเป่าสิ จะได้หายเจ็บเร็วๆ"
"ไม่ต้องมาตอแหลเลย กูไม่รักมึงแล้ว ฮือออ" เตนล์สะอื้นร้องไห้เป็นเด็กๆ พี่ข้าวจึงจับให้ลุกขึ้นยืนหันหลังแล้วจุ๊บลงบนรอยช้ำแดงๆ เห็นแล้วก็สงสาร แต่ก็ขำ แต่ยังขำออกมาตอนนี้ไม่ได้ เตนล์กำลังงอแงอยู่
จุ๊บ
จุ๊บ
จุ๊บ
"หายเจ็บนะ เพี้ยงงง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น