นิ้วชี้และนิ้วนางกำลังแนบไปกับส่วนสำคัญผ่านกางเกงในจนเผลอสะดุ้งออกมา
แถมก้นก็ยังสัมผัสอะไรที่มันตุงนูนออกมาได้อีก
"พ..พอก่อน"
เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่แจฮยอนได้ยินเสียงเธอคนนี้
"พี่ชื่ออะไรบอกได้ไหม?"
"..."
"ถ้าไม่บอกผมเรียกว่า..
พี่จ๋านะ" แจฮยอนจะต้องโดนเตนล์เป่าหูมานานแล้วแน่ๆ
เลยถึงอยากเรียกเธอคนนี้ว่าพี่จ๋า ที่สำคัญตอนนี้ผืนผ้าบางๆ
ของกางเกงในถูกเกี่ยวออกไปกองไว้ข้างๆ ให้แจฮยอนได้สัมผัสกลีบดอกไม้สดๆ
โดยไม่ผ่านอะไรเลย
"ถือซะว่าชดเชยที่พี่จ๋าทำผมเปียกมาตลอดตลอดอาทิตย์แล้วกันนะ"
แจฮยอนแหวกนิ้วชี้เข้าไปสัมผัสภายในให้ลึกขึ้นอีก
เพียงแค่ยังไม่สอดเข้าลึกถึงในช่องคลอด เพราะโดนพี่จ๋าหนีบขาเอาไว้
"อย่า..อย่าพึ่งนะ"
"ก็ได้ๆ
งั้นผมจะทำแบบนี้จนถึงสถานีที่ต้องลงเลยเป็นไง"
"ม..ไม่ดี"
ถ้าเป็นแบบนั้นเธอต้องเสร็จจนเลอะออกมาแน่ๆ
"งั้นทำไงดีอ่ะครับ"
พี่จ๋าของแจฮยอนสอดมือเข้าไปรั้งมือแจฮยอนออกจากส่วนนั้นของตัวเองแล้วดึงผ้าของกางเกงในมาปิดไว้เหมือนเดิม
"อย่าเอาออก"
"ห้ามไม่ให้เอาออก
แต่ไม่ห้ามให้จับสินะครับ"
"..."
"ถ้างั้นจับกระโปรงและกระเป๋าไว้แน่นๆ
นะครับ"
แม้จะมีผ้าบางๆ ปิดอยู่
แจฮยอนก็รุกขยี้ผ่านเนื้อผ้าเข้าไปสัมผัสจนอีกฝ่ายต้องกัดปากห้ามเสียงเอาไว้
เพราะคนรอบข้างที่โดนเบียดเข้ามานั้นอีก
แถมแก่นกายของแจฮยอนยังแข็งและใหญ่กว่าทุกครั้ง ทิ่มผ่านเนื้อผ้ามาจนแทบตกใจ
ได้แต่ขอบคุณที่แจฮยอนไม่ทำอะไรรุกล้ำไปมากกว่านี้
7 สถานีในเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง
หญิงสาวรู้สึกเปียกแฉะไปทั่วกางเกงชั้นในที่สวมเอาไว้
แจฮยอนล้วงเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดมือที่เปียกแต่ไม่มากแล้วดึงผืนผ้าบางๆ
ที่ปิดส่วนนั้นออกวางผ้าเช็ดหน้าที่พับไวลงบนเป้าของกางเกงในให้ เผื่อจะรู้สึกดีขึ้นบ้างที่ไม่ต้องสัมผัสอะไรแฉะๆ
จนถึงโรงเรียน
ตอนแรกก็กะจะให้ยืมกางเกงในสำรองที่เอามาทุกวันอะนะ
แต่ว่าตอนนี้เขาก็แฉะมากเหมือนกัน แถมมันยังตุงจนต้องเอากระเป๋ามาปิด
เห็นทีต้องแวะเข้าห้องน้ำก่อนไป
"พี่จ๋า"
แจฮยอนลองเรียกดู เอาจริงๆ ในใจคืออยากชวนไปเข้าห้องน้ำอะนะ
แต่หญิงสาวแค่หยุดเดินแล้วหันหน้ามามองแค่เสี้ยวเดียวเท่านั้น
เธอก็รีบสาวเท้าเดินจากไปทันที
"เชี่ย.."
เสี้ยวเดียวเท่านั้น
แต่แจฮยอนถึงกลับตกใจจนพูดไม่ถูก ไอ้ที่มันพองๆ คับๆ
ในกางเกงนั้นแทบจะพุ่งแตกออกมาจริงๆ เมื่อเห็นว่าจริงๆ แล้วพี่จ๋าของเขาเนี่ย
คือใคร
กลับไปอ่านและคอมเมนท์ต่อที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1486319&chapter=70
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น