#ใครๆก็มีพี่จ๋า | ก็จะเรียกว่าพี่จ๋า 3/3

โดยองนั่งยองๆ ลงตรงหน้าแจฮยอน ปลดเข็มขัดและซิปกางเกงดึงรั้งลงมากองที่พื้น ซึ่งก็ได้รับการร่วมมือจากรุ่นน้องเป็นอย่างดี แจฮยอนยอมให้โดยองถอดกางเกงให้อย่างง่ายดาย- ก็ไม่รู้จะปฏิเสธหรือขัดขืนทำไม แค่ลูกชายเขามันแทบเด้งฟาดหน้าหวานๆ นั้นก็ไม่มีข้อแก้ตัวอะไรแล้ว

"หืม?"

โดยองไม่ได้เริ่มทันที แต่กลับก้มหาของบางอย่างในกระเป๋า ใจคนมองนี่เต้นตึกตักเลยคิดว่าพี่เขาอาจจะมีของเล่นอะไรแปลกๆ พกมาด้วย ถ้าเป็นงั้นจริงก็แปลว่าพี่เขาต้องเตรียมการมาในระดับนึงแล้วล่ะ

แต่ผิดคาด เมื่อโดยองเอาทิชชู่เปียกออกมาจากกระเป๋า ดึงออกมาหนึ่งแผ่นแล้วเอามาเช็ดแก่นกายของแจฮยอนจนเย็นไปหมด

สยิวเหี้ยๆ

ไม่รู้ไปเรียนรู้วิธีแบบนี้มาจากไหนแต่มันโคตรได้เลย

"เคยทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว" อันนี้แจฮยอนสงสัยจริงๆ ว่ารุ่นพี่สุดแสนจะเรียบร้อย (ก่อนที่จะรู้จักกันอะนะ) เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร แล้วถ้าจะ.. อืม เป็นขนาดนี้ก็ไม่น่าเหลือรอดมาให้เขาเปิดคนแรกแน่

"ไม่เคย"

หะชะอะ

เหลือว่ะ

"จริงเหรอ"

"จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของนาย" พูดจบก็ไม่ง้อให้เชื่อต่อเลย โดยองครอบริมฝีปากงับแก่นกายของแจฮยอนทันที เปลือกตาบางหลับพริ้มรับรสและสัมผัสในปากเข้าออกแล้วดูดห่อลิ้นตวัดกวาดไปทั่ว

นี่ไม่เคยจริงปะวะ เริ่มไม่อยากจะเชื่อแล้ว ขนาดบางคนที่เคยๆ มาแล้ว อมให้แจฮยอนยังไม่รู้สึกขนาดนี้เลย

"อืมมม.." โดยองครางออกมาในลำคอเบาๆ มือสองข้างก็ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกทีละเม็ดช้าๆ ไม่เร่งรีบ แล้วอ้อมมือไปด้านหลังเพื่อปลดเอาตะขอชุดชั้นในออก

เชี่ย ซ่อนรูปฉิบหายเลย

เพราะมองจากภายนอกแจฮยอนไม่คิดว่าโดยองจะนมใหญ่ขนาดนี้

RRRRrrrrrr

เสียงริงโทนโทรศัพท์แผดร้องในกระเป๋าสะพายของเด็กสาว โดยองสะดุ้งจนผละออกจากแจฮยอนแล้วรีบรับสายโทรศัพท์จากเพื่อนสนิท

"ฮ..ฮัลโหล.." พยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น โดยองนั่งทับขาบนพื้นสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ คุย

"วันนี้เหรอ.. เราอาจจะเข้าสาย พอดีมีธุระนิดนึง" ธุระที่ว่าคืออีกคนที่ไปโรงเรียนสายแล้วแต่ไม่ซีเรียสเดือดร้อนอะไร แจฮยอนจับแขนโดยองให้ลุกขึ้นยืน แล้วดันให้พิงผนังฝั่งหนึ่งของห้องน้ำ

ทรวงอกที่ยังมีชุดชั้นในปิดเอาไว้แบบหมิ่นเหม่ เพราะโดยองปลดตะขอออกแล้วแต่ยังไม่ทันได้ดึงออก แจฮยอนยืนกลืนน้ำอมยิ้มมองหน้ารุ่นพี่ที่กำลังดึงหน้าดุ เหมือนจะบอกแจฮยอนว่าอย่าพึ่งทำ แต่แจฮยอนกลับคิดอีกอย่าง

จะคุยกับเพื่อนก็คุยไปดิ ทางนี้ก็จะทำที่อยากทำเหมือนกัน

แจฮยอนใช้ปลายนิ้วลูบไปบนเนินอกอวบอิ่ม ลากลูบเบาๆ ให้โดยองจั๊กจี้เล่นแล้วมือข้างนั้นก็โดนให้หยุดการกระทำด้วยมืออีกข้างของโดยองที่เอื้อมมาจับไว้ให้เลิกซน

จุ๊บ

จับมือห้ามไว้ก็จับได้แค่มือเดียว แถมยังไม่มีการออกแรงห้ามใดๆ ทั้งนั้น แจฮยอนเลยยกมือเล็กขึ้นมาจุ๊บเบาๆ แล้วค่อยโน้มตัวลงไปจูบซับที่ใต้คางไล่ลงมาเรื่อยๆ

บนผิวเนื้อนุ่มนิ่มและมีกลิ่นหอมชวนหลงไหล แจฮยอนอยากจะกัดเนื้อให้ช้ำดูดรอยให้แดง ยิ่งก้มต่ำลงมาเกชี่ยจมูกสูดดมกลิ่นบนเนินอก โดยองยิ่งต้องกลั้นหายใจพูด

"ฝากแทล..อิลลาอาจารย์ให้หน่อยนะ"

แจฮยอนลูบมือไปตามเรียวขาขึ้นมาเรื่อยๆ พับกระโปรงขึ้นบนไปกองไว้บนเอว เสื้อเชิ้ตนักเรียนสีขาวถูกถอดออกจากแขนที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์ไว้ และชุดชั้นในตัวเล็กก็ถูกถอดออกไปเช่นกัน

ลิ้นหนานุ่มเลียผ่านจุดยอดบนอกแล้วกวาดเอาเนื้อบริเวณนั้นเข้าปากช้าๆ แล้วค่อยๆ จูบลงไป

แจฮยอนพยายามทำทุกอย่างให้ช้าและหนักกดลงไปแน่นๆ เพื่อไม่ให้เกิดเสียอะไรผิดปกติออกมา เพราะตอนนี้แค่โดยองหายใจไม่เป็นจัฃหวะก็ผิดปกติมากพอแล้ว

"โดยองไม่เป็นอะไรค่ะ สบายดี" เพราะน้ำเสียงจากปลายสายแสดงถึงความกังวลคิดว่าเพื่อนสนิทที่ไม่เคยมาโรงเรียนสายอยู่ๆ จะขาดเรียนในตอนเช้าแบบนี้ อาจจะเพราะเหตุสุดวิสัยอะไรบางอย่าง หรือมีอุบะติเหตุ

"อ..เฮื..ออืมมม ไม่.. ไม่เป็นอะไร โด..โดยองแค่..ลื่นน่ะค่ะ"

แจฮยอนตั้งใจแกล้งชัดๆ จากที่กำลังเชยชิมร่างกายอรชรอยู่ดีๆ ก็สอดนิ้วเข้าไปภายในกลีบกุหลาบทันทีอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

แจฮยอนทั้งขบกัดจุดยอดปทุมแล้วดึงรั้งเบาๆ ส่วนนิ้วมือภายในก็เขย่ากวนวนอยู่ภายในจนขาแทบอ่อน สิ่งที่ทำได้ก็มีเพียงยืนกัดปากกลั้นหายใจแล้วหลับตาพยายามตั้งสติ ไม่ให้มีพิรุจไปมากกว่านี้

ความรู้สึกแว๊บแรกที่เข้ามาในหัวของโดยองคือเหมือนครั้งแรกที่ทำแบบนั้นกับแจฮยอนบนรถไฟ

กลัวว่าเพื่อนปลายสายจะได้ยินเสียง เหมือนๆ กับกลัวว่าคนบนรถไฟจะรับรู้ ยิ่งกลัวยิ่งตื่นเต้น ให้ตายสิ ทำไมเขาถึงได้ชอบอะไรแบบนี้จริงๆ

ตื่นเต้นจนแทบบ้า

ชอบมากจนอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ก็ต้องห้ามเอาไว้

ใจหนึ่งก็อยากกดวางสายไปให้จบๆ แต่อีกใจก็อยากจะถือค้างไว้แบบนี่ มันอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ยากจริงๆ

"..อ่ะจ้ะ ขอบคุณแทอิลมากนะ บาย" แต่เพราะไม่มีธุระอะไรไปมากกว่านี้ โดยองถึงต้องกดวางสายลง

"ธุระอะไรนะถึงทำให้พี่โดยองต้องไปโรงเรียนสายแบบนี้"

"ไม่ต้องมาแกล้งเลย"

"พี่ต่างหากที่แกล้งผมอยู่ พูดก็พูดเถอะ คนที่ตกเป็นเหยื่อนั้นมันผมต่างหาก" แจฮยอนไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่มเลยนะ ที่ทำๆ ไปทั้งหมดคืออีกฝ่ายนำก่อนทุกอย่าง

ถ้าพี่โดยองไม่เริ่มก่อน ใครจะไปกล้าทำ

แจฮยอนก้มลงหากระเป๋าเงินตัวเองแล้วหยิบเอาถุงยางอนามัยที่พกไว้ติดตัว ก็ที่บ้านสอนมาว่าให้ยืดอกพกถุง นี่ก็เป็นเด็กดีเชื่อฟังไง

"หวังว่านักเรียนดีเด่นอย่างพี่จะใส่ถุงยางเป็นนะครับ"

แจฮยอนส่งซองถุงยางให้หญิงสาวรับใช้เวลาแกะอยู่เพียงครู่เดียวก็กำรอบแก่นกายแจฮยอนเอาไว้ รูดรั้งให้ตั้งชันพอที่จะใส่ถุงยางได้แล้วก็จัดการทำตามที่เคยเรียนมา (ในวิชาสุขศึกษาหรือที่เคยมีคนมาอบรมเรื่องเพศต่างๆ อะนะ)

อะไรจะสุขใจเหมือนแจ็คพอตแตกกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว แจฮยอนเหมือนถูกรางวัลที่หนึ่ง ตั้งแต่ได้รู้ว่าคนที่เบียดเขาบนรถไฟฟ้าทุกวันคือรุ่นพี่หน้าหวานคนนี้ ลองคิดดูสิ เขาก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่ชอบมองคนสวยๆ หนึ่งในนั้นก็มีรุ่นพี่โดยองที่ดูเรียบร้อย เพรียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง เป็นบุคคลแสนดีน่ารักจนบางทีก็คิดอยากจะให้เป็นแม่ของลูก แต่ใครจะไปคิดละว่าโดยองคนนั้น กับคนที่ยกขาขึ้นก่ายแจฮยอนแล้วรั้งสะโพกให้เข้าไปหาตอนนี้คือคนๆ เดียวกัน

แก่นกายที่ถูกหุ้มไปด้วยปลอกสีใสถูกมือเรียวเล็กจับยกถูกับร่องของตัวเองแล้วทำท่าจะดันเข้าไปแต่ก็ไม่ดันเข้าไปจริงๆ สักที คนที่ทั้งสวย ทั้งเก่ง คุมเกมแทบทุกอย่างไม่ต้องให้ออกจากขอเลยนั้นมันทำให้แจฮยอนรู้สึกดีจนอยากจะถ่ายคลิปเก็บไว้ไปอวดเพื่อนๆ

แต่ดีๆ แบบนี้เรื่องอะไรจะต้องบอกให้คนอื่นรู้ แล้วเชื่อเถอะว่าหลังจากนี่แจฮยอนไม่ปล่อยโดยองไปแน่

"อ่ะ..อืออออ" เพียงสัมผัสแรกที่สอดแก่นกายเข้าไปในช่องทางคับแคบ ความแน่นที่เบียดหุ้มแท่งเอ็นร้อนจนรู้สึกแน่นไปหมด ยังดีที่ปลุกอารมณ์มาดี หรือโดยองรู้สึกมากไปเองเพราะตื่นเต้นก็ไม่รู้ขับให้มีน้ำหล่อลื่นให้แจฮยอนขยับเข้าไปง่ายขึ้น

ในที่สุดก็ได้ทำ หลังจากที่แจฮยอนคิดจะลากอีกคนมาตั้งนานแล้ว วันนี่ได้ทำจริงๆ เสียที

โดยองกอดรอบคอแจฮยอนเอาไว้แน่นเพื่อเป็นที่ยึด ขาข้างที่ยกขึ้นมาก่ายเอวแจฮยอนไว้แทบจะหล่นร่วงเพราะเรี่ยวแรงเหมือนถูกดูดไปหาแจฮยอนหมดในทุกๆ จังหวะที่อีกฝ่ายกระแทกเข้ามา มันรุนแรงและหนักหน่วงจนสมองแทบขาวโพลน ไม่มีความคิดอะไรนอกจากอยากให้อีกฝ่ายเข้ามาอีก

"อ่า..อีก.. เข้..ามาอีก" เสียงหวานครางสั่น ดวงหน้าเชิดขึ้นหุบอากาศแล้วพูดในสิ่งที่ต้องกาาออกมาอย่างไม่ต้องไตร่ตรองคิดก่อน เมื่อโดยองขอ แจฮยอนก็ให้ทุกอย่าง

"แรงอีก อ๊าาา"

ความแรงที่ชนผนังมดลูกภายในจนต้องหวีดร้องออกมาเสียงหลงอย่างไม่อายหากว่าใครจะมาใช้ห้องน้ไสาธารณะตอนนี้คงได้ยินแน่ แต่ตอนนี้โดยองไม่แคร์อะไรแล้วทั้งนั้น

แจฮยอนโอบทั้งขาข้างที่พาดมาและเอวบางเอาไว้ กอดรัดโดยองแน่นแล้วกระแทกกายสวนขึ้นไปเร็วและแรงอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ จนเหมือนโดยองจะจุกอยู่ไม่น้อยเพราะแขนที่กอดคอไว้เริ่มอ่อนลง ชายหนุ่มรุ่นน้องจึงค่อยๆ ถอยหลังเพื่อนั่งลงบนชักโครก โดยที่ช่องทางยังเชื่อมกันอยู่

เมื่อเธอได้ขึ้นนั่งคร่อมด้านบนก็เริ่มขยับควงสะโพกเข้าออก ส่ายร่อนเป็นวงกลม แจฮยอนพับชายกระโปรงที่ตกลงมาเหน็บไปกับขอบกระโปรงแล้วบีบก้อนเนื้อนุ่มที่เด้งดึ๋งดั๋งอยู่ตรงหน้าพอดี

"จูบได้ไหม" อยากจูบจริงๆ พี่จ๋าปากน่าจูบมาก อยากจะจู่โจมตั้งนานแล้วแต่เพราะโดยองคุยกับเพื่อนอยู่ถึงได้จูบที่อื่นแทน

"อืมมม.." คำตอบถูกแสดงผ่านการกระทำเมื่อเธอก้มลงไปจูบปากรุ่นน้องในทันทีที่เอ่ยขอ

เอาสิ เอาเข้าไป แจฮยอนจะต้องรับรู้ร่างที่สามที่สี่ที่ห้าของโดยองไปอีกเท่าไรถึงจะครบ จากตอนแรกที่คิดว่าเรียบร้อย สักพักก็เหมือนคนเก็บกด แล้วก็มีร่างแซ่บๆ แถมยังขี้ยั่ว ตอนนี้ก็ร้อนแรงเสียจนแจฮยอนก็แทบตามไม่ทัน

ให้ตายสิคนเรา สามารถเป็นอะไรได้มากมายขนาดนี้เลยหรือไง-- ยิ่งคิดยิ่งอยากค้นหา

"ผมชอบพี่ว่ะ"

"แจฮยอน.."

"หืม?"

"..แบบนี้เตนล์ไม่ว่าเหรอ.."

คราวนี้ได้สงสัยจริงๆ โดยองหยุดขยับไปสักพักก็เอนตัวไปด้านหลังรั้งคอแจฮยอนไว้แล้วขยับช่องทางหุ้มแก่นกายเข้าออกใหม่

"เกี่ยวอะไรกับเตนล์" ใจนึงก็แปลกใจว่าทำไมพี่โดยองรู้จักเตนล์ด้วย เพราะเพื่อนตัวดีนอกจากตั้งปณิธานสูงสุดว่าสักวันจะฉุดพี่จ๋า (ของเตนล์) ก็ไม่คิดจะทำกิจกรรมอะไรอีกเลย ทั้งเรียนเก่งแต่ไม่สอบวิชาการ สวยแต่ไม่ทำกิจกรรม เป็นนักเรียนธรรมดาๆ ที่อยู่เฉยๆ ไปวันๆ ที่แท้จริงเลย ส่วนอีกอย่างที่แปลกใจคือที่ทำๆ กันอยู่นี้เตนล์มันบอกให้แจฮยอนลากพี่เขาไปทำเลยด้วยซ้ำ คนที่บอกให้ล้วงกลับก็เตนล์อีกนั้นแหล่ะ แล้วทำไมมันต้องว่าด้วย

"ก..ก็เป็น..แฟนกันไม่ใช่เหรอ" คำพูดสุดท้ายเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่แจฮยอนคิดว่าตอนนี้เริ่มจับจุดได้แล้วล่ะ

"พี่ถามถึงแฟนผมในขณะที่กำลังควบให้ผมอยู่เนี่ยนะ" แจฮยอนไม่รู้แล้วว่าร่างจริงของผู้หญิงคนนี้อยู่ที่ตรงไหน แต่มันน่าสนใจไปหมดเลย คงเพราะตอนนี้แจฮยอนกำลังหลงคนที่ชื่อคิมโดยองอยู่แน่ๆ

นี่ขนาดคิดว่าเขามีแฟนอยู่แล้วนะ

พอแจฮยอนถามแบบนั้น ความรู้สึกผิดต่างๆ ก็ตีขึ้นมาในอก ถ้าโดยองไม่เอาความอยากเข้ามาครอบงำจิตสำนึกชั่วดีเขาคงไม่มายุ่งย่ามกับแฟนคนอื่นแบบนี้หรอก

พอคิดแบบนั้นก็รีบลุกขึ้น หน้าหวานๆ กำลังเบะปากออก อยากจะร้องไห้ออกมาก็กลัวแจฮยอนจะเห็นว่าเขาขี้แย แต่แจฮยอนก็ใกล้ขนาดนี้ถ้าไม่เห็นนะสิแปลก

"เดี๋ยวดิๆๆ" พออีกคนลุก แจฮยอนก็รีบดึงไว้เลย เรื่องอะไรมาค้างเติงกันทั้งคู่ แต่โดยองดูท่าจะรั้นไม่ใช่เล่น จนต้องอุ้มขึ้นไปนั่งบนฝาชักโครก

แล้วแทรกแก่นกายเข้าไปเช่นเดิม

คือก็ต้องเคลียร์แหล่ะ แต่อีกนิดนึงก็จะเสร็จแล้วจะปล่อยค้างแบบนี้มันจะเสียดายถุงยางเปล่าๆ

"ขอโทษนะ" ที่ขอโทษเพราะยังไม่ทันจะได้พูดอะไรแจฮยอนก็เอาแต่ใจกระแทกเข้าไป ซึ่งโดยองก็ไม่ปฏิเสธ แต่กลับนั่งยอมให้เขาทำแล้วปิดตาร้องไห้อีก

ฉิบหายละไง

ร้อนรนจนอยากถอดออกมาตอนนี้แต่แรงอารมณ์และความอยากแกล้งมันยังไม่หมดนะสิ แต่พี่จ๋าคงรู้สึกแย่และรู้สึกผิดแบบนี้ ถ้าทำต่อไปโดยไม่พูดอะไรต่อโดยองคงไม่มีความสุขแน่

แจฮยอนจึงตัดสินใจเอาโทรศัพท์ตัวเองออกมากดต่อสายไปยังเพื่อนสนิทที่เป็นประเด็นอยู่ตอนนี้ รอจนรับสายจึงกดเปิดลำโพงให้อีกคนได้ยิน

(เป็นเหี้ยไรไม่มาเรียนห้ะ)

แค่คำทักทายแรกก็แทบจะไม่ใช่สิ่งที่คนเป็นแฟนกันทักทายกันแล้ว

"ติดธุระนิดหน่อย" ข้อแก้ตัวแบบเดียวกับที่โดยองใช้

(ธุระheetadอะไร แค่กๆ สารภาพมาอยากให้ต้องอารมณเสีย แค่ก)

"เออก็ธุระหินอือนั้นแหล่ะ 555555 แล้วนั้นไม่สบายเหรอ"

(ตากฝนกลับบ้านเมื่อวานอะดิ ปวดหัวเลยเนี่ย แล้วคือวันนี้ติดหลีไม่เข้าเรียนอะนะ ต้องแรดต้องร่านเบอร์ไหนอะแจฮยอน แล้วนี่รู้เปล่าว่าพี่จ๋ามึงก็ไม่มา เมื่อเช้าให้ใครไปเชิญธงชาติก็ไม่รู้ หรือพอไม่เจอพี่เขาแล้วมึงเลยไปหาที่ระบายงี้)

เตนล์พูดรัวมาสลับกับเสียงไอและสูดน้ำมูกจนคนเป็นเพื่อนชักจะเป็นห่วง

เออ แต่ห่วงคนที่อยู่ตรงนี้มากกว่า เสียบเขาไว้อยู่แบบน้้นกับเสียงสะอื้นเบาๆ อีก ใจแกว่งเลยกู

"พี่จ๋าก็อยู่กับกูนี่แหล่ะ"

(...เชี่ย..) คำอุทานเบาๆ จากปลายสาย เตนล์คิดภาพตามแล้วอยากจะร้องเชี่ยออกมาดังๆ กว่านี้เลยด้วยซ้ำ เมื่อแจฮยอนกำลังติดธุระ-- ที่ว่านั้น แล้วตอนนี้อยู่กับพี่จ๋า(ของแจฮยอน)

"พี่เขาไม่ยอมให้กูทำต่อเพราะคิดว่ากูเป็นแฟนกับมึงอ่ะ"

(ก็เหี้ยแล้ว ได้กับมึงนี่ผิดผีมาก อิเหี้ย ขนลุก ขมคอ อิสัส บอกพี่เขาเลยนะ เสื่อมเสียกูหมด ถ้าพี่จ๋ากูมาได้ยินแล้วคิดว่ามึงเป็นแฟนกูนะแจฮยอน ถ้ากูนกพี่จ๋าเพราะข่าวลือนี้นะมึง กูจะสาปให้มึงนกพี่โดยองเหมือนกัน)

"555555 สาปไม่ทันแล้วล่ะมึง"

"อ้ะ ฮือ ออ"

แจฮยอนวางโทรศัพท์ลงแต่ยังไม่ทันได้วางสาย จากนั้นก็อุ้มคนที่นั่งนิ่งเหมือนไม่ฟังแต่ก็ตั้งใจฟังอยู่ขึ้นมา แต่เพราะช่องทางที่เชื่อมถึงกันอยู่ พอโดนอุ้มก็กลายเป็นโดนแรงโน้มถ่วงรั้งให้ช่องทางของโดยองเข้าไปลึกกว่าเดิม

(... อือออออ กุอยากจะกรี๊ดแต่กูเจ็บคอ อิเหี้ยยยย แค่กๆๆ จิตใจทำด้วยอะไรถึงโทรมาตอนกำลังเล็ดยุดกันอ่ะ ฮือ แค่กๆๆๆๆ)

แต่สิ่งหนึ่งที่แจฮยอนกำลังรู้สึกได้คือช่องทางของโดยองที่กระตุกและตอดรัดแก่นกายทุกจังหวะและถี่ขึ้นแน่นขึ้นตั้งแต่ที่โทรคุยกับเตนล์

"พี่ชอบแบบนี้เหรอ"

"..."

"ชอบแบบที่มันตื่นเต้นใช่ไหม"

แจฮยอนปล่อยให้โดยองยืนแล้วพลิกอีกฝ่ายให้หันหลังแล้วก้มหน้าลงไปใกล้กับโทรศัพท์ ฟังเสียงเตนล์บ่นด่าและไออยู่ใกล้ๆ แล้วสะโพกก็ถูกจับวางให้อยู่ในจังหวะที่พอดี เพื่อรองรับแก่นกายที่ตึงเครียดเข้ามาอีก

(กุไม่ แค่กๆ รู้จะหาคำไหนมาพูด พี่จ๋า เมื่อไรพี่จ๋าจะกลับมาหาเตนล์ ฮือ อิเพื่อนชั่ว แค่กๆๆๆ) เพราะทั้งพูดทั้งร้องแบบไม่มีเสียง เตนล์ถึงได้ไอหนักจนแทบปวดหน้าอก คนฟังก็เริ่มสงสาร

"น..น้องเตนล์ไป อ้..าาา ห้องพยาบาล อือ.อ.อ นะคะ"

(....เชี่---) ปลายสายถูกตัดทิ้งไปในทันที โดยองไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด แต่เห็นน้องทั้งพูดทั้งไอแล้วสงสารจริงๆ ถึงได้พูดออกไปแบบนั้น

"ถ้าแฟนผมช็อคตายขึ้นมาจริงๆ ทำไง" แจฮยอนรั้งสะโพกมนไว้แน่นแล้วเด้งเอวสอบสวนเข้าไปย้ำๆ ในเมื่อเคลียร์ได้แล้วก็ทำต่อให้สุดไปเลยแล้วกัน

"ยังจะเล่นอีก"

กลับไปอ่านและคอมเมนท์ต่อที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1486319&chapter=72

ใครๆ ก็มีพี่จ๋า | ก็จะเรียกว่าพี่จ๋า 1/3

นิ้วชี้และนิ้วนางกำลังแนบไปกับส่วนสำคัญผ่านกางเกงในจนเผลอสะดุ้งออกมา แถมก้นก็ยังสัมผัสอะไรที่มันตุงนูนออกมาได้อีก

"พ..พอก่อน"

เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่แจฮยอนได้ยินเสียงเธอคนนี้

"พี่ชื่ออะไรบอกได้ไหม?"

"..."

"ถ้าไม่บอกผมเรียกว่า.. พี่จ๋านะ" แจฮยอนจะต้องโดนเตนล์เป่าหูมานานแล้วแน่ๆ เลยถึงอยากเรียกเธอคนนี้ว่าพี่จ๋า ที่สำคัญตอนนี้ผืนผ้าบางๆ ของกางเกงในถูกเกี่ยวออกไปกองไว้ข้างๆ ให้แจฮยอนได้สัมผัสกลีบดอกไม้สดๆ โดยไม่ผ่านอะไรเลย

"ถือซะว่าชดเชยที่พี่จ๋าทำผมเปียกมาตลอดตลอดอาทิตย์แล้วกันนะ" แจฮยอนแหวกนิ้วชี้เข้าไปสัมผัสภายในให้ลึกขึ้นอีก เพียงแค่ยังไม่สอดเข้าลึกถึงในช่องคลอด เพราะโดนพี่จ๋าหนีบขาเอาไว้

"อย่า..อย่าพึ่งนะ"

"ก็ได้ๆ งั้นผมจะทำแบบนี้จนถึงสถานีที่ต้องลงเลยเป็นไง"

"ม..ไม่ดี" ถ้าเป็นแบบนั้นเธอต้องเสร็จจนเลอะออกมาแน่ๆ

"งั้นทำไงดีอ่ะครับ"

พี่จ๋าของแจฮยอนสอดมือเข้าไปรั้งมือแจฮยอนออกจากส่วนนั้นของตัวเองแล้วดึงผ้าของกางเกงในมาปิดไว้เหมือนเดิม

"อย่าเอาออก"

"ห้ามไม่ให้เอาออก แต่ไม่ห้ามให้จับสินะครับ"

"..."

"ถ้างั้นจับกระโปรงและกระเป๋าไว้แน่นๆ นะครับ"

แม้จะมีผ้าบางๆ ปิดอยู่ แจฮยอนก็รุกขยี้ผ่านเนื้อผ้าเข้าไปสัมผัสจนอีกฝ่ายต้องกัดปากห้ามเสียงเอาไว้ เพราะคนรอบข้างที่โดนเบียดเข้ามานั้นอีก แถมแก่นกายของแจฮยอนยังแข็งและใหญ่กว่าทุกครั้ง ทิ่มผ่านเนื้อผ้ามาจนแทบตกใจ

ได้แต่ขอบคุณที่แจฮยอนไม่ทำอะไรรุกล้ำไปมากกว่านี้

7 สถานีในเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง หญิงสาวรู้สึกเปียกแฉะไปทั่วกางเกงชั้นในที่สวมเอาไว้

แจฮยอนล้วงเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดมือที่เปียกแต่ไม่มากแล้วดึงผืนผ้าบางๆ ที่ปิดส่วนนั้นออกวางผ้าเช็ดหน้าที่พับไวลงบนเป้าของกางเกงในให้ เผื่อจะรู้สึกดีขึ้นบ้างที่ไม่ต้องสัมผัสอะไรแฉะๆ จนถึงโรงเรียน

ตอนแรกก็กะจะให้ยืมกางเกงในสำรองที่เอามาทุกวันอะนะ แต่ว่าตอนนี้เขาก็แฉะมากเหมือนกัน แถมมันยังตุงจนต้องเอากระเป๋ามาปิด เห็นทีต้องแวะเข้าห้องน้ำก่อนไป

"พี่จ๋า"

แจฮยอนลองเรียกดู เอาจริงๆ ในใจคืออยากชวนไปเข้าห้องน้ำอะนะ แต่หญิงสาวแค่หยุดเดินแล้วหันหน้ามามองแค่เสี้ยวเดียวเท่านั้น เธอก็รีบสาวเท้าเดินจากไปทันที

"เชี่ย.."

เสี้ยวเดียวเท่านั้น แต่แจฮยอนถึงกลับตกใจจนพูดไม่ถูก ไอ้ที่มันพองๆ คับๆ ในกางเกงนั้นแทบจะพุ่งแตกออกมาจริงๆ เมื่อเห็นว่าจริงๆ แล้วพี่จ๋าของเขาเนี่ย คือใคร

กลับไปอ่านและคอมเมนท์ต่อที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1486319&chapter=70

พี่จ๋าของเตนล์ - end -

เสื้อยืดที่ถูกเลิกขึ้นเหนืออกถูกถอดด้วยเจ้าตัวเอง ตอนนี้ร่างของเด็กสาวม.ปลายก็เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ปกปิด มีเพียงเส้นผมยาวที่ปรกเนินอกไว้ แทยงจับกลุ่มปอยผมออกไปด้านหลังแล้วก้มลงประทับริมฝีปากลงบนเนินนิ่มสีขาวราวกับน้ำนม กลิ่นฟีโรโมนของเด็กสาวกำลังมอมเมาเขาให้หลงจนแทบโงหัวไม่ขึ้น

"อือ.." ยิ่งแทยงครอบปากลงไปดูดเอาเนื้อนิ่มขึ้นมาและใช้ลิ้นลากเลียปากเอาเนื้อเข้ามาจนเกิดเป็นรอยสีแดงจ้ำเป็นจุดๆ

"เจ็บอ่าาา" เพราะถูกดูดเนื้อเข้าไปเสียแรง ทั้งๆ ที่รู้ว่าครั้งแรกพี่จ๋าก็ไม่ยอมออมแรงให้เลยสักนิด ทั้งดูดทั้งกัด ยิ่งเตนล์ร้องพี่จ๋าก็ยิ่งทำแรงขึ้น ไม่พอพี่จ๋าจะจูบไล่ขึ้นมาบนคอ แก้ม แล้วก็ลามไปถึงหู เตนล์ทำได้แค่เอียงหน้ารับ

แทยงยังคงจูบเล่นกับร่างกายเตนล์ไปพร้อมๆ กับมือที่ลูบไล้ไปทั่ว แทยงประคองที่เอวบางแล้วจับให้เตนล์คว่ำหน้าลงกับโซฟาโดยที่ตัวเองใช้เข่าค้ำพื้นโซฟาข้างๆ โอบแขนรอบคอเตนล์ข้างหนึ่งบีบนวดวนยอดปทุมสีชมพูรับกับผิวสีขาวเนียน ส่วนมืออีกข้างก็เขี่ยสะกิดติ่งเล็กๆ กลางกลีบกุหลาบที่ไม่มีขนของเด็กสาว

"หันมาจูบหน่อยสิคะ"

เตนล์ทำตามอย่างว่าง่าย พอหันไปก็โดนคนตัวใหญ่กว่าจูบทับลงมาจนเกิดเสียงน่าอายและใยสีใสๆ ก็เปรอะเลอะไปเต็มรอบปากเพราะพี่จ๋าเอาแต่จูบเตนล์ไม่ปล่อย

"อื้อออ" อยู่ๆ พี่จ๋าคนดีของเตนล์ก็แหย่นิ้วเข้าไปกลางกลีบกุหลาบจนเข้าไปมิดด้ามนิ้วทั้งสองแถมยังหมุนควงเป็นวงกลมเหมือนตอนที่วัดไข้ คนที่ยืนอยู่แทบเข่าอ่อนทรุดลงไปกองกับพื้นแต่เพราะแทยงรั้งเอวเอาไว้ถึงยังยืนอยู่ได้

"พี่จ๋า หนูไม่ไหวแล้ว"

แทยงดึงนิ้วตัวเองออกแล้วบรบสะโพกนิ่มให้ผ่อนคลายก่อนที่เตนล์จะเสร็จไปอีกรอบจริงๆ

"เข้าไปต่อในห้องนะคะ ประตูมันบางเดี๋ยวข้างนอกได้ยิน" แทยงกระซิบข้างหูแล้วผละตัวเองออก เตนล์ค่อยๆ ลุกขึ้นยืนขาสั่นๆ เพราะแรงอารมณ์มันยังอยู่ แถมยังรู้สึกเฉอะแฉะที่ส่วนนั้นจนเคืองไปหมด

พี่จ๋าบอกให้ไปต่อในห้อง เด็กซนของพี่จ๋าก็ว่าง่าย เดินนำเข้าไปก่อน ส่วนแทยงก็เดินไปหยิบเอาถุงยางที่ตู้ใต้ทีวีขึ้นมาแกะกล่องและจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจะได้ไม่ต้องไปเสียเวลาอีกข้างใน

กริ้ก

คนที่กำลังแกะถุงยางและกำลังจะสวมเข้าไป พอได้ยินเสียงประตูล็อกกลอนก็หันไปมอง

ประตูกระจกบานเลื่อนแบ่งระหว่างห้องนอนกับห้องนั่งเล่นถูกเลื่อนปิดและลงกลอนด้วยฝีมือของเด็กสาวจอมซน แทยงเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย แต่ก็เห็นแล้วว่าฤทธ์ความยั่วของเด็กยังไม่หมด เมื่อเตนล์อมยิ้มหวานใสซื่ออย่างน่ารัก ผิดกับกริยาท่าทางที่เจ้าหล่อนกำลังทำ

ก้อนเนื้อบนอกแนบเข้ากับประตูกระจกใสเย็นเฉียบเพราะเครื่องปรับอากาศภายในห้องยังไม่ได้ปิด เตนล์ครางออกมาเบาๆ แต่แทยงก็ได้ยินชัดเพราะตอนนี้เขาก็อยู่ชิดอีกฝากของประตูเช่นกัน

"แกล้งพี่เหรอคะ"

"ใช่" เตนล์ดึงเก้าอี้เลื่อนสำหรับทำงานของแทยงมาเหยียบไว้ข้างโชว์ช่องทางสีสวยของเตนล์เองแล้วใช้นิ้วเรียวเกลี่ยเล็กจากด้านหลัง แนบสะโพกไปกับบานประตู

เสียงครางอื้ออึงเล็ดลอดผ่านบานประตูออกมาแทยงได้แค่ยกริมฝีปากยิ้มขึ้นมาเบาๆ

เจ้าเด็กซนคงลืมไปแล้วว่าแทยงเป็นเจ้าของห้องนี้ แล้วก็คงไม่รู้ว่าแทยงมีกุญแจสำรองห้องวางไว้หลังตู้เย็น เพียงไม่กี่ก้าวไปกลับแทยงไขกุญแจที่ประตูเลื่อน ทุกอย่างอยู่ในสายตาของหญิงสาว เตนล์เดินไปนอนรอบนเตียงรอรับบทลงโทษเล็กๆ ที่ไปแกล้งพี่เขา

นึกว่าจะแกล้งได้นานกว่านี้เสียอีก

แล้วเตนล์ก็พึ่งสังเกตเอาก็ตอนที่พี่จ๋าเดินมายืนข้างๆ เตียงแล้วสวมถุงยางที่แกะยังไม่เรียบร้อย

"ใหญ่ไปไหมอ่ะ กลัวนะ"

นั้นก็ทำให้แทยงประหลาดใจอีก ขนาดนี้แล้วยังมาบอกว่ากลัว จริงๆ ถ้าจะกลัวก็ไม่ควรยั่วเขาตั้งแต่แรกแล้วไหมล่ะเด็กคนนี้ มาพูดเอาตอนนี้บอกเลยว่าคงไม่ทัน

"ใหญ่ได้มากกว่านี้อีกค่ะ" แทยงจับมือเล็กแล้วดึงให้เตนล์ลุกขึ้นนั่ง ฝ่ามือนิ่มจับลงบนแก่นกายที่เริ่มแข็ง แทยงตัดสินใจโยนถุงยางไว้บนเตียง เดี๋ยวค่อยใส่หลังจากปล่อยน้ำนี้ก่อนก็ได้ เพราะตอนนี้ขนาดมันเริ่มตึงจนถ้าจะใส่ถุงยางตอนนี้ก็คงยาก

"ใหญ่ขึ้นขนาดนี้ไม่ต้องเป็นน้องพี่จ๋าหรอก ลาออกไปเป็นลูกโป่งเถอะ"

คำเปรียบเปรยที่แสนน่ารักจแทยงหลุดหัวเราะออกมา เตนล์ก็ยังเป็นเตนล์ ถึงจะพยายามเซ็กซี่ยังไง.. ก็เซ็กซี่จริงๆ นั้นแหล่ะ แต่เตนล์ก็ยังเป็นเด็กน่ารักมากๆ อยู่เสมอเลย

"เป็นไอติมก็ได้ ถ้าไม่เชื่อก็ลองชิมดู"

"ไม่เชื่อหรอก แค่จับก็รู้แล้ว ไอติมที่ไหนร้อนขนาดนี้กัน นี่มันลูกชิ้นเอ็นยักษ์ต่างหาก"

"ไม่ชิมก็ได้ ก็ไม่ได้ว่าอะไร" ไม่ได้ว่าอะไรแต่เสียงที่พูดใส่เนี่ยเตนล์อยากจะเบ้ปากใส่แรงๆ จนอยากจะบีบไอ้ที่อยู่ในมือนี่หักไปเสียจริงๆ ใหญ่ขนาดที่แค่ใช้มือยังเมื่อยเลย ถ้าใช้ปากเตนล์จะไม่สำลักตั้งแต่เอาเข้าเลยหรือไง

"แค่กๆ"

แล้วก็เป็นแบบนั้นเมื่อความยาวที่เข้าไปลึกจนแทบจะทิ่มลงคอ เตนล์สำลักจนต้องคายออก แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองค้อนพี่จ๋าสักที

"นี่พี่ผิดเหรอ? 555555"

พอถูกหัวเราะใส่ เตนล์ก็ฟาดไปที่สะโพกพี่จ๋าจนมีรอยแดง แล้วจับแก่นกายของพี่จ๋าอีกรอบ ลูบขึ้นลงจนส่วนปลายที่เปิดออกย่นไปตามแรงมือ เส้นเอ็นและเส้นเลือดปูดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดจนใช้นิ้วอีกข้างเกลี่ยไปตามความยาวอย่างทึ่งๆ ไม่คิดว่ามันจะตึงเครียดได้ขนาดนี้

"พี่จ๋าทรมานไหมเนี่ยมันเป็นขนาดนี้อ่ะ"

"ทรมานสิคะคนดี พี่จ๋าอยากปลดปล่อยออกมาจะแย่ ก็รอให้หนูช่วยพี่จ๋าอยู่นี่ไงคะ"

จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ

คงไม่ต้องบอกว่าเตนล์กำลังบรรเลงจูบลงไปที่ส่วนไหน เพราะทุกส่วนที่มือสัมผัสได้ ริมฝีปากก็จูบได้เช่นกัน ลิ้นหนานุ่มกำลังแลบเลียส่วนปลายแล้วเตนล์ก็เงยหน้าขึ้นมองว่าแทยงจะรู้สึกชอบกับสิ่งที่ตัวเองทำอยู่หรือเปล่า

พี่จ๋าจับเข้าที่ต้นคอด้านหลังของเตนล์เอาไว้แล้วส่วนสะโพกเข้าหาอย่างไม่กลัวว่าสุดปลายจะทิ่มคอน้อง เตนล์ห่อปากดูดรับจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบยิ่งกว่าตอนจูบกันเสียอีก แต่ไม่นานนักแทยงก็ดึงแก่นกายตัวเองออกมากำรอบชักไปสองสามทีแล้วปลดปล่อยเลอะเต็มใบหน้าหวานที่ต้องสะดุ้งแล้วหลับตารับเอาของเหลงขุ่นเข้ามาเต็มๆ

"ฮือ เลอะเลยอ่าา" เตนล์ใช้มือปาดเอาคราบน้ำที่เลอะตัวเองออก แล้วพอลืมตามองพี่จ๋าก็ก้มลงไปหยิบเอาถุงยางขึ้นมาสวมใส่เรียบร้อย

"พร้อมยังคะ"

"ไม่พร้อมได้เหรอ หนูพร้อมตั้งแต่เจอหน้าพี่จ๋าแล้ว"

แทยงดันไหล่เตนล์ให้นอนลงแล้วแยกเรียวขาสวยออกจากกัน ข่องทางรักสีสวยถูกแหวกว่ายด้วยนิ้วมืออีกครั้งแล้วแทยงจึงจับเอาแก่นกายที่ได้รับการปลดปล่อยออกไปแล้วหนึ่งครั้งจ่อเข้าที่ปากทางเข้าแล้วค่อยๆ ดันแทรกเข้าไป

"อ่า.. มัน.."

"...อือ พี่จ๋า.."

"..เข้าไม่ได้"

มันเป็นครั้งแรกจริงๆ ทั้งสำหรับเตนล์และแทยง อ่า.. เตนล์ก็คงเป็นครั้งแรกสำหรับเรื่องอย่างว่าเพราะช่องทางยังคับแน่น ฟิตเสียจนแค่ส่วนปลายยังเข้าไปไม่ได้ ทั้งๆ ที่ใช้นิ้วเบิกทางไปจนคิดว่าอย่างน้อยก็น่าจะพอคับๆ แต่สำหรับแทยง นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ทำกับคนที่เข้าไปไม่ได้จริงๆ ต่อให้เคยเปิดซิงใครมา เจอเขาเปิดทางสักหน่อยก็เข้าได้แล้ว

นี่มันใหญ่กว่าปกติหรือของเตนล์มันคับมากจริงๆ วะ

แทนที่จะเอาออกเลย แทยงกลับยิ่งอยากเอาให้มันเข้าไปกว่านี้เสียอีก ถ้าเตนล์รู้ว่าเขาอยากจะกระแทกเอวบางๆ นี่แรงๆ เอาให้มันฟิตรับเฉพาะของเขาคนเดียวนี่จะโดนด่าว่าโรคจิตไหมนะ

แก่นกายที่มีถุงยางสวมเอาไว้ถูไถไปตามร่องและแทยงกดสะโพกย้ำๆ ลงไปเพื่อจะค่อยๆ แทรกกายเข้า

"น้าพรคงโกรธแย่ถ้ารู้ว่าพี่กำลังทำอะไรลูกสาวเขา"

ระหว่างที่ค่อยๆ แทรกแก่นกายเข้าไป แทยงก็พูดในสิ่งที่ตัวเองคิดออกมา ตลกดีเหมือนกัน แม่เขาโทรมาฝากฝังลูกสาวที่ไม่สบายแต่เขาดันมาทำแบบนี้ ถ้าแม่ของเตนล์รู้เข้าจะว่ายังไง ที่สำคัญ เด็กนี่ยังเป็นเยาวชนอยู่ด้วย ถ้าใครมาเห็นเขาแทยงคงโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ทันทีแบบไม่มีข้อแก้ตัว ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเรื่องทั้งหมดนี่เพราะผู้เยาว์นั้นแหล่ะ ที่เริ่มก่อนทั้งนั้น

"ก็อย่าให้แม่รู้สิ อ๊าาา"

เตนล์ร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ๆ ส่วนปลายของแทยงแทรกเข้ามาได้สำเร็จ ความเจ็บแบบแปลกๆ พุ่งเข้ามาจนปั่นป่วนไปทั่วท้องน้อย เตนล์คว้าคอแทยงแล้วกอดไว้แน่น แม้ว่าชายหนุ่มจะอยากดันกายเข้าไปจนสุดแล้วแช่ไว้แต่เพราะช่องทางที่คับแคบ เต้นตุบตอดรัดเข้าจนอึดอัด ทำให้การเคลื่อนไหวมันค่อนข้างลำบาก จึงต้องหาทางทำให้เตนล์ผ่อนคลายมากกว่านี้ จึงประกบจูบลงไปพร้อมกับมือสองข้างที่บีบยอดปทุมแล้วใช้นิ้วสะกิด จนต้นขาอวบขาวนั้นกางออกแล้วกอดก่ายเอวแทยงเอาไว้

สะโพกมนกระตุกตอบรับแรงกระแทกของแทยงที่เข้าๆ ออกๆ อยู่เรื่อยๆ จนความลึกมันค่อยๆ เพิ่มมากขึ้นๆ มาอึดอัดไปหมด เตนล์เผลอขมิบช่องทางถี่เสียจนห้ามตัวเองไม่ไหว มันทั้งเจ็บทั้งเสียว ไม่รู้จะรู้สึกอย่างไหนก่อนดี แต่แทยงก็เล้าโลมเก่งจนแทบไม่มีเวลาใส่ใจ ทางนั้นก็โดน ตรงนี้ก็ถูกบีบ ใบปากก็ยังโดนลิ้นพี่จ๋าล้วงอีก แทบหายใจไม่ออก

"พี่กับเรามาถึงขนาดนี้แล้วผู้ใหญ่ก็ต้องรู้ อย่างน้อยก็รู้ว่าเราจะเป็นอะไรกัน"

ขนาดที่แก่นกายของพี่จ๋าชนเข้ากับผนังมดลูกได้พอดีจนเตนล์สะดุ้งร้องเสียงหลง พี่จ๋าไม่มัวพูดพร่ำทำเพลงอะไรต่อ พอเข้าได้จนสุดแล้วก็ขยับแก่นกายกระแทกลงไปอย่างเร็วเท่าที่แรงอารมณ์เขาจะส่งไหว แทยงช้อนสะโพกมนของเตนล์ขึ้นแล้วใช้หมอนมารองหลังให้ขยับเข้าช่องทางได้ง่ายขึ้น

คนถูกกระทำที่พึ่งโดนครั้งแรกก็เจอของหนักเลยทำได้แค่นอนบิดเร้าไปตามจังหวะที่อีกฝ่ายนำ และครางออกมาอย่างห้ามปากไม่ไหว เตนล์ยกหลังมือปิดปากเอาไว้หวังว่ามันจะช่วยให้เสียงเบาลง ส่วนมืออีกข้างที่กำลังจะยกไปปิดอีกก็โดนแทยงกุมมือประสานไว้ข้างๆ

"พ..พี่จ๋า อือ สัญญาสิว่าจะมีแค่หนู อ๊ะ อืออออ.. หนูคนเดียว ไม่ไปทำอะไรกับคนอื่นแล้ว"

คำพูดแทบจับออกมาไม่เป็นคำ แทยงก้มลงไปใกล้ๆ เพื่อที่จะได้มองตาอีกฝ่ายชัดๆ แม้ว่าส่วนด้านล่างจะยังคงขยับต่ออยู่อย่างไม่รู้เหนื่อย

"แค่หนูตกลงว่าจะคบกับพี่ค่ะคนดี พี่ยอมทุกอย่างเลย" เสียงทุ้มกระซิบอยู่ที่ข้างหู พี่จ๋าจูบแก้มนิ่มของเตนล์แช่ไว้แล้วลุกขึ้นจับขาขวาเตนล์ไขว้ไปอีกข้าง แล้วลงนอนซ้อนหลัง จับแก่นกายของตัวเองจ่อเข้าไปที่กลางกลีบดอกไม้แล้วแทรกเข้าไปอย่างง่ายดายกว่าเมื่อครั้งแรกที่ทำ รู้สึกดีไปอีกที่ร่างกายของเด็กคนนี้กำลังตอบรับเขาอย่างช้าๆ

"พี่จ๋าอ่ะ อะไรก็ไม่รู้ เดี๋ยวหนีบให้หักเลยนี่"

"คิดว่าน่ารักแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอคะ"

"ก็คิดว่าน่ารักจนได้พี่จ๋ามาแล้วกันอ่ะ"

"เก่งนักนะเรา ไปหัดเอาคำพูดคำจาแบบนี้มาจากที่ไหน" ไม่ว่าเปล่า มือปลาหมึกของคนหื่นๆ อย่างพี่จ๋าก็ขย้ำเนื้อนมน่ากินของเตนล์แล้วบีบแรงๆ อย่างหมั่นเขี้ยว เป็นเด็กเป็นเล็กทำไมถึงได้มีท่าทีแก่แดดแบบนี้ มันน่านัก

น่าทำให้แรงกว่าเดิม

เตนล์ถูกจับให้เปลี่ยนท่าอีกครั้ง เมื่อต้องคลานเข่าคว่ำหน้า แขนเล็กทั้งสองข้างเกาะหัวเตียงเอาไว้เพื่อหาที่ยึด แทยงก็กระแทกแท่งเอ็นร้อนเข้ามาอย่างแรงและลึกกว่าเดิมจนเตนล์สะดุ้ง เพราะมันจุกไปหมด

เพี๊ยะ

ฝ่ามือฟาดลงที่ก้นจนสั่นและเป็นรอยแดง

หมั่นไส้เด็ก ทำไมถึงได้เซ็กซี่ขนาดนี้ ยิ่งทำท่านี้ยิ่งเห็นสรีระชัดเจนว่าเตนล์สวยแค่ไหน ไม่ใช่แค่หน้าตา ทั้งรูปร่างและอะไรหลายๆ อย่าง

กลิ่นฟีโรโมนคละคลุ้งไปทั่วห้องยิ่งทำให้ทั้งคู่มัวเมาไปกับรสกามารมณ์ที่อื่นฝ่ายหยิบยื่นให้กัน เตนล์ครางแทบไม่เป็นภาษายิ่งแทยงกอดเอวรั้งลงไปนั่งทับตักแล้วสวนกายกระแทกขึ้นมา เตนล์ยิ่งรู้สึกเหมือนถูกสูบเรี่ยวแรงออกไป

"หืม.. ว่าไงคะ ไปจำจากที่ไหนมา" คำถามเดิมยังไม่ได้คำตอบ แทยงกระซิบเสียงกระเซ่าข้างหูจนต้องย่นคอหนีและขนลุกซู่

"ศึกษาเอาจากพฤติกรรมหื่นๆ ของพี่จ๋าทั้งนั้นเลย ถ้าอยากได้ก็ต้องทำสิคะ รออยู่เฉยๆ พี่จ๋าก็ไม่เห็นกลับมาหนูเลยนี่นา" เพราะอยู่ดีๆ พี่จ๋าก็ย้ายออกมาอยู่คอนโด ทั้งๆ ที่เตนล์รอจะโตให้ทันที่จะรักพี่จ๋าได้มาจนถึงตอนนี้แล้วแท้ๆ พี่จ๋าก็ไม่ยอมกลับมาหาเตนล์สักที ถ้าไม่ใช้โอกาสแล้วเตนล์จะมีโอกาสอีกเมื่อไร

ก็อยากเป็นเจ้าสาวของพี่จ๋า รักของเขามาตั้งหลายปีแล้วจะมาทิ้งกันแบบนี้ได้ยังไง ดังนั้นกลยุทธอะไรก็ได้ที่เคยดู เคยได้ยินที่เพื่อนเล่า ต่างๆ เตนล์จะงัดมันออกมาใช้ให้หมดเลย

"ก็ใครจะไปกล้าทำละคะ นึกว่ายังเด็กอยู่นี่ แถมกลัวพ่อเขาเอาปืนเป่าหัวพี่ด้วย"

"ก็ไม่เด็กแล้วสักหน่อย ปีนี้เตนล์ก็จะ 18 แล้วด้วย"

"อืม ไม่เด็กแล้วจริงๆ ค่ะ ขนาดนี้อ่ะ" แทยงบีบก้อนอกที่เด้งดึ๋งไปตามแรงกระแทกของเขาอย่างไม่เป็นจังหวะทั้งสองข้าง ขนาดมันใหญ่คับมือมากจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าเตนล์จะโตขึ้นมากขนาดนี้แล้ว

"ทำไมทะลึ่งจังเลยฮะลีแทยง กับคนอื่นทะลึ่งแบบนี้ไหมคะ" เตนล์จับเข้าที่มือซุกซนของพี่จ๋า แต่ไม่ได้ดึงออก ปล่อยให้อีกฝ่ายนวดหน้าอกให้จนเริ่มรู้สึกปวดระบม แทยงกดจูบไปทั่วหลังและลำคอจนเตนล์คิดว่ามันจะมีรอยแดงเยอะๆ จ้ำๆ เหมือนที่อกเตนล์เป็นอยู่แน่ เพราะแค่ก้มลงมองเนินขาวๆ แล้วเห็นไม่ต่ำกว่าสี่ห้าจุดเลย พี่จ๋าเป็นยุงหรือไงกัน

"กับคนอื่นพี่ไม่มาพูดคุยแบบนี้หรอกค่ะ"

แทยงดันเตนล์ลงนอนหงายอีกครั้ง ช่องทางสีสวยกำลังระบบเพราะโดนเขาย่ำยีไปไม่น้อย เตนล์ขมิบไปทีเพราะรู้สึกวูบโหวงแปลกๆ เพราะแทยงพึ่งถอดออกไป แต่แทนที่ลีแทยงจะแทรกกายเข้าไปซ้ำอีก เขากลับรู้สึกอยากทำอย่างอื่นมากกว่า

อย่างอื่นที่ว่าก็คือการก้มลงไปใช้ปากและลิ้นปรนเปรอเตนล์จนแทบหายใจไม่ทันเพราะทั้งลิ้นที่แหย่ลึกเข้าไปและลมร้อนๆ ที่เป่ารด เตนล์อยากจะใช้ต้นขาหนีบหัวแทยงเอาไว้แน่นๆ แต่เพราะโดนแทยงล็อกขา ล็อกสะโพกจนทำได้แค่กระตุกและครางรับความเสียวไปเท่านั้น

"ว่าเค้าทะลึ่งแล้วดูตัวเองสิ ขมิบพี่รัวขนาดนี้โทรบอกแม่เลยนะคะว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องมารับ ถ้าเห็นลูกสาวเดินขาถ่างกลับบ้าน เตนล์เตรียมเอาเลือดหัวพี่ไปเช็ดกระจกรถได้เลยค่ะ"

"เตนล์รู้ว่าพี่จ๋าชอบแบบนี้"

"แล้วเตนล์รู้ไหมคะว่าต้องทำยังไงอีก" แทยงลุกขึ้นมาแล้ว เขาล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าเด็กซนคนนี้จะมีวิธีอะไรที่งัดออกมาใช้กับเขาอีก

ร่างบางของเด็กสาวดันตัวพี่จ๋าคนดีให้นอนลงแล้วตัวเองขึ้นไปนั่งคร่อมทับ แล้วจับเอาแก่นกายของพี่จ๋าขึ้นมาจ่อเข้ากับช่องทางตัวเองแล้วค่อยๆ นั่งทับลงไปช้าๆ

"เก่งจริงๆ เลยแฟนพี่จ๋าเนี่ย ถ้าไม่ติดว่ามีเลือดออกในตอนแรกพี่จ๋าจะคิดแล้วนะว่าไปหัดทำกับใครมา"

เตนล์ลงไปนั่งจนสุดแล้วมันจุกที่ท้องน้อยยิ่งกว่าเดิม เพราะท่านี่ด้วยล่ะมั้งที่ทำให้มันเข้าไปค่อนข้างลึกแล้วเตนล์ก็ขยับต่อไม่เป็นด้วย

"เตนล์ดูจากหนังแล้วก็ฟังจากที่เพื่อนพูด จะได้เอา...ใจพี่จ๋าถูก อีกอย่าง เค้ายังไม่ตกลงจะคบด้วยเลยตัวเองอ่ะโมเมจัง"

แทยงใช้สองมือนวดก้อนกลมที่วางทับตักเขา จริงๆ ก็ออกแรงบีบมากกว่านวด แล้วค่อยๆ จับสะโพกมนให้เริ่มขยับพร้อมกับที่เขาค่อนๆ สวนขึ้นไป นำไปสักพักพอเตนล์เริ่มจับจังหวะได้เขาก็นอนอยู่เฉยๆ ให้เด็กมันทำต่อเอง

"เอ้า ถึงขั้นนี้แล้วไม่ต้องขออนุญาตแล้วค่ะเสียเวลา แฟนไม่เป็นก็ได้แต่เมียพี่นี่เป็นแล้วนะคะ" ไม่ว่าเปล่า แทยงแลบลิ้นเลียนิ้วโป้งแล้วใช้นิ้วข้างนั้นบี้ลงไปที่ติ่งด้านบนของกลีบดอกไม้ ยิ่งเตนล์ชันขาขึ้นมันก็ยิ่งเห็นว่าส่วนของเขาที่กำลังเข้าออกช่องทางนั้นเป็นยังไงและแทยงก็สะกิดติ่งนั้นได้ไม่หยุดมือ เอาให้ปฏิเสธไม่ลง ถ้าทำกันขนาดนี้แล้วยังบอกว่าเป็นแค่เด็กแถวบ้าน แทยงก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้วจริงๆ

ถ้าเด็กแถวบ้านแม่งจะเอามันขนาดนี้ละก็นะ..

"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ ถ้าคบแล้วพี่จ๋านอกใจเตนล์นะ จะตัด!! ให้ขาดเลย" เสียงที่เน้นย้ำคำว่าตัดพร้อมกับแรงบีบอัดในช่องคลอดที่บีบแรงกว่าเดิมพร้อมกับสะโพกมนที่เบียดทับจนคนที่นอนอยู่ใต้ร่างอดใจไม่ไหวต้องกระแทกสวนขึ้นไป

เสียงครางแข่งกันจนในที่สุดแทยงก็ปลดปล่อยออกมาเต็มถุงยางจนต้องรีบถอดแล้วเอาไปปล่อยต่อข้างนอก เตนล์นอนหอบหายใจอยู่บนเตียงรับเอาน้ำรักสีขุ่นที่ปล่อยออกมาไม่หมดเสียทีของแทยงจนเลอะเต็มท้อง

"ที่หน้าก็ทีนึงแล้ว คราวนี้ปล่อยใส่ตัวเค้าอีก วันหลังพี่จ๋าจะไม่ปล่อยสดข้างในเลยเหรอคะ"

"หนูคิดว่าพี่ไม่กล้าเหรอคะ ถ้าหนูท้องขึ้นมาพี่ก็เลี้ยงไหวนะคะบอกเลย" เพราะแทยงเป็นคนที่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยมาตั้งแต่ ม.ปลาย เลยมีเงินเก็บมากมายเพราะไม่ใช่คนใช้เงินเก่งเท่าไร แถมสมบัติเก่าจากครอบครัวก็มั่งคั่งพอตัว ปล่อยให้เตนล์เลิกเรียนแล้วมาอยู่บ้านเป็นเมียเฉยๆ ตั้งแต่ตอนนี้ก็ยังได้เลย

"บ้าเหรอ หนูแค่ประชดเอง"

"ไว้ถึงเวลาแล้วพี่จ๋าจะปล่อยใส่ไม่ยั้งเลยค่ะ"

"หึ ใครจะทำด้วยกัน พี่จ๋าใจร้าย ทำรุนแรงจัง เค้าไม่มีแรงแล้วเนี่ย"

แต่แทยงกลับแปลกใจ เตนล์บอกว่าไม่มีแรง ไอ้ที่นอนหอบหายใจนั้นก็คงหมดแรงจริงๆ นั้นแหล่ะ แต่การกางขาออกแล้วขมิบโชว์เขาแบบนี้มันเรียกว่าหมดแรงจริงๆ นะหรือ

ทำไมในหัวเขาคิดแต่เรื่องอย่างอื่นกันนะ

"ให้พูดอีกที" แทยงหยิบเอาซองถุงยางที่โยนไว้บนเตียงอีกถุงขึ้นมาฉีกออกแล้วสวมเข้าไปยังแก่นกายที่ยังไม่สงบ และคงไม่สงบง่ายๆ ถ้ามีเด็กขี้ยั่วนอนให้ท่าอยู่แบบนี้

เตนล์ยกแขนขึ้นมารับแทยงเข้ามากอดแล้วกระซิบข้างหูพี่จ๋าเบาๆ แบบที่พี่จ๋าทำกับเตนล์แล้วขบติ่งหูพร้อมกับเป่าลมอุ่นๆ ใส่

"เร็วๆ สิคะ หนูรอพี่จ๋าอยู่เนี่ย"

กลับไปอ่านและแสดงความคิดเห็นที่ https://writer.dek-d.com/kunnaaybuu/writer/viewlongc.php?id=1486319&chapter=69

ร่วมสกรีมผ่านทวิตเตอร์ได้ที่ #ใครๆก็มีพี่จ๋า นะคะ