พี่ข้าวมันขยับสะโพกที่พึ่งปลดปล่อยออกไปเมื่อครู่เสียดสีเข้ากับแก่นกายของเตนล์
ยิ่งเตนล์ใช้ขากอดรอบเอวพี่ข้าวมันยิ่งแนบชิดเข้าไปอีก
พี่ข้าวแม่ง..
เอวดี
พี่ข้าวกระแทกเอวเข้าใส่เตนล์โดยที่แก่นกายของทั้งคู่แนบกันอยู่แทรกไปตามร่องขาหนีบ
พี่ข้าวทั้งทำไปยิ้มไป เตนล์ก็เขินไปสิ แมวมันจะมาเข้าใจอะไร
ทำไมชอบยิ้มแบบนี้ก็ไม่รู้
"ห้ามมอง"
เตนล์ยื่นมือไปปิดตาพี่ข้าวไว้
แต่รอยยิ้มมันยังคงอยู่
ว่าปกติเขินที่พี่ข้าวหล่อแล้ว
เขินยิ่งกว่าเดิมอีกเวลามันยิ้มอ่ะ
"อื้อ"
ถึงจะไม่มีตาไว้มอง
แต่มือพี่ข้าวก็สัมผัสไปทั่วร่างแล้วสอดสองนิ้วเข้าไปในช่องทางของเตนล์ราวกับจับวาง
พอได้สอดเข้าไปพี่ข้าวก็เริ่มขยับนวดไปในช่องทางของเตนล์จดตอดรัดแทบไม่ทัน
ยิ่งพี่ข้าวขยี้ไปที่จุดกระสันภายในจนเตนล์แทบสะดุ้งขึ้นมาทั้งตัว
เอวสอบยังคงสวนเข้าใส่ถูไถกันไปมาอยู่อย่างนั้น
มือก็ยังสาละวนกับช่องทางเล่นกับร่างกายเตนล์ไปเรื่อยจนพอใจ
พอใจเมื่อเตนล์ยอมปล่อยมือที่ปิดตาเอาไว้ออกนั้นแหล่ะพี่ข้าวเลยก้มลงไปจูบใต้คางแล้วไล่ลงไปถึงคอ
"เสร็จรอบนี้แล้วพอนะ
เดี๋ยวปั่นจักรยานไม่ได้"
"ทำไมมึงอยากไปปั่นจักรยานจังเลยห้ะ?"
เพราะไม่ได้อยากไปเลยสักนิด
แต่เตนล์ดูท่าจะอยากไปมากเลยไม่อยากขัด อย่างที่บอก
อยากนอนกอดกันอยู่แบบนี้ทั้งวันมากกว่า
"ก็อยากไป"
น้ำเสียงอ่อยลงจนแทยงเลิกขยับ
พอจ้องมองดูดีๆ แล้วเตนล์ก็ยอมบอกตรงๆ
"ก็อยากไปเดทกับมึงแบบคู่อื่นบ้าง
วันๆ อยู่แต่ในห้อง ถ้าไม่ทำกันมึงก็เอาแต่เล่นเกมอ่ะ"
น้อยมากจริงๆ
ที่จะได้ออกไปเดินเที่ยวด้วยกัน
ล่าสุดอีแจนมันทักมาอวดว่าพาสาวไปปั่นจักรยานเล่นแล้วก็อยากทำบ้าง
อยากไปเที่ยวเล่นแบบนี้กับพี่ข้าวบ้าง
ขนาดยูตะยังเคยได้ไปเที่ยวค้างคืนกับฮันซลเลย
เตนล์แทบไม่เคยได้ออกนอกเมืองด้วยซ้ำ
"เราไม่จำเป็นต้องเหมือนคูอื่นนี้"
"ถึงงั้นก็เหอะ"
"ก็ได้
กูจะทำให้มึงรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลยที่มีผัวเป็นกู"
พี่ข้าวเหยียดยิ้มอย่างมั่นใจแล้วยักคิ้วใส่
เตนล์เบ้ปากกำลังจะพูดแต่ก็โดนแทรกขึ้นมาก่อนอีก
"จะได้ไม่ต้องไปอิจฉาใครอีก"
พี่ข้าวจูบปิดปากไม่ให้เตนล์เถียง
จับเอาแก่นกายของตัวเองที่มันยังแข็งอยู่ จริงๆ
ก็ยังไม่หดกลับลงไปเลยตั้งแต่ที่คุยกันเตนล์ มันก็อยากอยู่พักๆ นั้นแหล่ะ
สอดเข้าไปในช่องทางที่เปิดไว้
"ยืนไหม?"
ไม่รอให้ได้ตอบ
ก็จับเตนล์ให้ยืนบนเตียงโดยใช้เข่า แอ่นสะโพกมายังตนแล้วแทรกแก่นกายเข้าไป
เตนล์เผลอครางออกมารัวเมื่อพี่ข้าวกระแทกเข้าไปย้ำๆ
แทบไม่ให้ได้พัก
พี่ข้าวลูบไปตามซอกด้านในลากขึ้นไปจนถึงหน้าท้องให้เตนล์ได้หายใจไม่ทั่วท้อง
สักพักก็จับเข้าที่ข้างเอวดึงเตนล์ให้ลงมานั่งทับบนตัก
เหมือนรู้ว่าต้องทำยังไงต่อไป เตนล์หาที่ตั้งให้ตัวเองมั่นคงก่อนจะขย่มสะโพกลงไป
เสียงครางกระเซ่าดังแข่งกัน
เมื่อเตนล์ทั้งร่อนสะโพกสลับกับขมิบช่องทางตอดรัดแก่นกายขนาดใหญ่
ช่องทางนุ่มนิ่มแต่รัดแน่นพอดีนวดให้แก่นกายแทยงปวดหนึบไปหมด
"หันมาหน่อย"
กระซิบเบาๆ คราวนี้พี่ข้าวไม่แกล้งสัมผัสให้โดนหูที่เจ็บอยู่ของเตนล์
เดี๋ยวจะอารมณ์เสียกันเปล่าๆ
"พี่ข้าวนี่ชอบให้เตนล์อยู่ข้างบนจังนะ"
เพราะหลังๆ มานี้พี่ข้าวมักจะเสร็จตอนที่ให้เตนล์ขึ้นมาขย่มเองบนตัก ทั้งๆ
ที่เมื่อก่อนมันออกจะชอบแกล้งเตนล์ไปเรื่อย
"เหมือนได้เห็นมึงช่วยตัวเองดี"
เตนล์ไม่รู้หรอกว่าทุกครั้งที่เตนล์คาบเอวพี่ข้าวแล้วส่ายร่อนเอวไปมามันเซ็กซี่มากแค่ไหน
ยิ่งถ้าเตนล์ชักแก่นกายตัวเองให้เสร็จพร้อมกันอีกมันยิ่งตื่นเต้นจนอยากจะพุ่งเข้าใส่แรงๆ
อยากจับเตนล์ขยี้ให้แหลกคามือเพราะความน่ารักของเจ้าตัวแท้ๆ
"มึงมันแมวทะลึ่ง"
"ผิดแล้ว
กูเป็นผัวมึงต่างหาก"
"เออ
ย้ำนักนะผัวกูเนี่ย"
พี่ข้าวยักคิ้วให้แทนการตอบโต้ใดๆ
อ้อ นอกจากยักคิ้วยังกระแทกสวนกับเตนล์ที่กำลังลงมาอย่างแรงจนตัวแทบลอย
"มันจุก"
เตนล์หยิกเข้าที่ไหล่ของพี่ข้าว
"เดี๋ยวนี้มึงอ้วนขึ้นนะ"
ร่างกายที่เคยมีแต่กล้ามเนื้อเริ่มมีเนื้อหนังและไขมัน
ดูจากแขนที่หยิกไปปกติคีบเนื้อได้นิดเดียวตอนนี้ออกมาเป็นชีสยืดเลย
"ติดมาจากมึงอ่ะ"
"ความอ้วนไม่ใช่โรคติดต่อ"
"แต่มึงอ้วน"
พอพี่ข้าวพูดจบ
เตนล์ก็หยุดขยับสะโพก หยุดไปทุกอย่างนั้นแหล่ะ
"พอละเบื่อ"
ว่าแล้วก็ลุกออกทั้งๆ ที่ตัวเองยังไม่เสร็จนั้นแหล่ะ คำก็อ้วน สองคำก็อ้วน
เอะอะก็ชอบเล่นเหนียงเตนล์ บางทีก็บีบพุงเตนล์เล่น มันรำคาญ ไม่รำคาญธรรมดานะ
เขินด้วย แม่ง ย้ำอยู่ได้ว่าอ้วน เจอใครๆ ก็มีแต่คนบอกว่าเตนล์ตัวเล็ก
กลัวลมพัดจะปลิว ทั้งโลกใบนี้ก็มีแต่พี่ข้าวนี้แหล่ะที่ชอบว่าเตนล์
"งอนแล้วไม่พาไปปั่นจักรยานนะ"
"เออ
ไม่ต้องไปแม่ง กูไปคนเดียวก็ได้"
เตนล์ลุกออกจากเตียงจะเดินไปอาบน้ำหนีแมวแม่ง งอนแล้วไม่ง้อไม่พอ
มันยังหาเรื่องให้หงุดหงิดกว่าเดิมอีก
จนเข้าห้องน้ำจะอาบน้ำ
อารมณ์อะไรที่ค้างๆ ก็พลันหายไปเมื่อโดนน้ำเย็นๆ เข้ามากระทบกาย
พี่ข้าวมันก็ยังไม่ตามเข้ามาอีก เชื่อเขาเลย
ไม่ได้คาดหวังว่าจะมาทำอะไรต่อนะ
แค่แบบ.. มาง้อหน่อยไม่ได้หรือไงเล่า !!
